Trots op de behaalde resultaten!
Wat 3 jaar geleden begon als een vakantiebestemming is inmiddels uitgegroeid tot een tweede thuis. Het land waar arm en rijk heel ver uit elkaar liggen en leven en dood zo dicht bij elkaar, waar ik heb gehuild en waar ik dagelijks enorm heb gelachen, waar alles op een boda past en waar een dikke winterjas met 35 graden ook prima past, waar de Nijl ontspringt en ik heb genoten van alle prachtige uitzichten op slechts een steenworp afstand van mijn huis, waar ik vriendschappen voor het leven heb gesloten en waar ik sinds kort een eigen ontwikkelingsproject heb….. Tja, van dat land ga ik na 6 maanden weer afscheid nemen en woensdagavond sta ik bibberend van de kou weer in Nederland. Er is het afgelopen half jaar zo ontzettend veel gebeurd dat ik het maar eens even ga laten bezinken met een warme chocomelk en een enorme glimlach op mijn gezicht want ja, ik ben vreselijk trots op alles wat ik heb bereikt tot nu toe! Uiteraard met de nodige hulp is het me gelukt om in die paar maanden een project op te starten, lokaal te registreren en op de kaart te zetten.
Behalve een evaluatie met het team hebben we ook aan de vrouwen gevraagd of ze vinden dat er een verandering plaats heeft gevonden de afgelopen maanden. Volmondig werd hier met een ja op geantwoord en natuurlijk is de ontwikkeling van alle vrouwen verschillend. Tijdens een sessie waar we de vrouwen vroegen om iets positiefs over elkaar te zeggen kwamen er onverwachts prachtige woorden die me hebben ontroerd. Zo bedankte Saida ons omdat we haar een gezicht hebben gegeven in de gemeenschap. Waar ze voorheen een grijze muis was heeft ze nu aanzien gekregen. Een zwangere vrouw die mishandeld wordt door haar man en langzaamaan haar muurtje voor ons liet vallen en zich heeft opengesteld. Sinds de komst van Diana wordt er meer aandacht besteed aan de persoonlijke problemen en stap voor stap krijgen we meer zicht op de persoonlijke uitdagingen.
Internationale vrouwendag (8 maart) is hier een officiële feestdag en uiteraard konden wij dit niet zomaar voorbij laten gaan en was het een reden voor een feestje. Een feestje gaat hier altijd gepaard met eten en dus al vroeg in de ochtend werden de kippen geslacht en werd er de hele dag gekookt. De vrouwen hebben stuk voor stuk boodschappen gedoneerd en aan het einde van de middag stond er een heerlijke maaltijd klaar. Als toetje konden we nog genieten van een zelfgebakken cake en het was een zeer geslaagde dag!
Sinds een aantal weken zijn de vrouwen druk bezig en mijn koffers zijn dan ook goed gevuld met de vrolijk gekleurde armbanden, opvouwbare tassen en kussenhoesjes. Vol trots kan ik zeggen dat de armbanden sinds kort hier ook in 2 toeristenwinkels worden verkocht en ik hoop dat dit de komende tijd nog uit zal gaan breiden! Er is vanuit de lokale markt interesse in de producten en ik word tegenwoordig op straat aangesproken waar ik de artikelen gekocht heb… nou, die maken we dus zelf! De komende tijd probeer ik in Nederland zoveel mogelijk te verkopen om zo meer inkomsten voor het project te genereren. En tja, wie wil er nou niet zo’n vrolijk gekleurd handgemaakt Afrikaans item deze zomer??
Ondanks dat het afscheid dit keer niet voor lange tijd is was dit toch een goede aanleiding om vrijdagavond nog een feestje te organiseren met een kampvuurtje en de nodige drankjes. Uiteraard ging het in de stad nog door tot in de vroege uurtjes en moest ik van zoveel mensen afscheid nemen dat ik toch echt wel ingeburgerd ben hier nu. Niet geheel onverwachts heb ik besloten dat ik de komende tijd in Oeganda wil gaan wonen en dus hoop ik in juli weer hier te zijn om het project verder uit te werken. Dit betekend dus ook dat ik hier een baan ga zoeken en alles wat definitiever wordt. Ik heb al woonruimte bekeken voor als ik terugkom en dit is op loopafstand van waar ik nu heb gewoond dus bekend terrein. De komende tijd zal ik in Nederland vooral proberen om meer maandelijkse donateurs te werven zodat het project financieel wat stabieler wordt. Natuurlijk wil ik iedereen heel erg bedanken voor de steun tot nu toe en na een half jaar kan ik zeggen dat de resultaten er zijn en we daadwerkelijk een verschil maken in het leven van de vrouwen.
Na dagelijks stoffen te knippen, op en neer te rijden naar de naaister, een overdracht en het nodige regelwerk zijn mijn koffers gepakt en vertrek ik vandaag al naar Kampala om daar mijn laatste 2 dagen door te brengen. Ik kijk er naar uit om iedereen weer te zien en ik denk dat vooral de eerste dagen de verwarming mijn beste vriend is aangezien het regenseizoen nog op zich laat wachten hier en het extreem warm is…..
Na mooie woorden van mijn vrienden en mijn team is het tijd om voor even afscheid te nemen en ondanks dat ik weet dat ik waarschijnlijk snel terug ben blijft het moeilijk. Ik vertrouw erop dat mijn team het werk gewoon voort blijft zetten en we proberen binnenkort een keer met de vrouwen te skypen tijdens een training dus dit wordt een verrassing voor ze!
Bedankt voor het lezen van mijn verhalen en natuurlijk houd ik jullie op de hoogte van alle ontwikkelingen. Ik ga nog even genieten van de laatste dagen en een heerlijke duik in het zwembad nemen.
Liefs vanuit Jinja!
Traangas, geweld, fraude en corruptie..... verkiezingen in Oeganda
Terwijl Oeganda probeert om de draad weer op te pakken na de verkiezingen blijven we nog erg alert op ongeregeldheden. De afgelopen maanden is er volop campagne gevoerd voor de presidentiële verkiezingen en dit ging op een ietwat andere manier dan dat wij gewend zijn. De huidige 71-jarige president Museveni is al 30 jaar aan de macht en vooral de jongeren willen een verandering. De uitslag van de verkiezingen was niet geheel verassend aangezien corruptie en fraude hand in hand gaan met de verkiezingen (en met Museveni). Op advies van de ambassade zijn we de afgelopen dagen (net als veel Oegandesen) binnen gebleven. Op de dag van de verkiezingen (donderdag) besloot de overheid om alle social media (Facebook, Whatsapp, Twitter, etc)te blokkeren en internet werd enorm vertraagd of afgesloten. De straten waren vooral gevuld met politie en leger en er deden zich her en der relletjes voor. In Kampala was het een chaos en daar zijn dus ook meerdere mensen overleden als gevolg van de ongeregeldheden rondom de verkiezingen. Het leger gebruikt naast traangas veel geweld en er was al aangekondigd dat ze hard op zouden treden. Iets wat niet geheel werd vermeld in de Nederlandse media is dat mensen hier worden neergeschoten omdat ze hun mening laten horen….. Het is een bizarre ervaring maar aan de andere kant ook interessant om het mee te maken. Het is vooral vreemd om te zeggen dat ik bijna “blij” ben dat Museveni heeft gewonnen aangezien er anders wellicht een burgeroorlog uit zou breken. Het is onbegrijpelijk hoe corrupt alles is en dat Museveni het voor elkaar kreeg om in de gebieden waar hij niet zo populair was alle stembiljetten met 7 uur vertraging beschikbaar te stellen. Naar schatting zijn de stemmen van ongeveer 1.700 stembureaus niet geteld en dus niet meegenomen in de definitieve uitslag. Volledig onbegrijpelijk en het land schreeuwt letterlijk en figuurlijk om verandering. De commissie van de EU was volop aanwezig en concludeerde uiteraard dat er veel fraude werd gepleegd maar meer dan dat gebeurd er dus niet.
Aangezien we 4 dagen binnen hebben gezeten had ik gehoopt ontzettend veel werk te doen maar helaas besloot Museveni om het internet bijna volledig af te sluiten dus ik kon uiteindelijk vrijwel niks… We waren gelukkig met genoeg mensen thuis en hebben er met z’n allen maar het beste van gemaakt. Een BBQ ter ere van de verkiezingen en de eettafel werd omgebouwd tot pingpong tafel dus al met al kwamen we met de nodige drankjes de dagen wel door.
Een aantal weken geleden werd ik gevraagd om tijdens een breakdance evenement een workshop te geven over ondernemerschap. Met een vertraging in het programma van ongeveer 2 uur (wat een verassing haha) zaten er ongeveer 50 dansers en artiesten klaar voor de workshop. Een opkomst die ik absoluut niet had verwacht en het was een leuke ervaring! Dans in het algemeen is een groot onderdeel van de cultuur en zeker breakdance is onder jongeren heel erg populair. Na afloop van de workshop kwamen ze me veelal persoonlijk bedanken en vragen stellen dus een mooi compliment. De lokale tv-zender was ook aanwezig en je raadt het al….. ook ik werd geïnterviewd haha.
Terwijl mijn ongeduldigheid soms enorm op de proef wordt gesteld en dingen soms naar mijn idee niet snel genoeg gaan maken de vrouwen elke week kleine stapjes vooruit. Ik ben echt vreselijk trots op wat we tot nu toe hebben bereikt met z’n allen en ineens lijken de vrouwen door te hebben hoe ze verder moeten. Waar ze me in het begin soms nog met enorm vragende ogen aan zaten te kijken begint iedereen nu op haar eigen manier dingen te veranderen en in te zien. We hebben ze vorige week gevraagd hoe ze zelf kijken naar de afgelopen maanden en iedereen ziet een positieve verandering. De een heeft al een heel goed beeld van wat er allemaal precies gebeurd in haar bedrijf en hoe ze dingen aan kan passen en de ander ontwikkeld zich op persoonlijk vlak waardoor ze zich later weer volledig op haar bedrijf kan richten. Het feit dat we ze vragen om over dingen na te denken is iets wat een enorme verandering teweeg heeft gebracht. We zijn nog bezig met het schrijven van de individuele business plannen en het is geweldig om te zien dat sommige vrouwen zelfs al plannen aan het uitvoeren zijn. Ze krijgen steeds meer door hoe ze meer omzet moeten genereren en ieder doet dit op haar eigen tempo. Door de inzet van Diana krijgen we een steeds beter beeld van de persoonlijke situatie. Deze gesprekken zijn soms erg confronterend maar het feit dat ze over dergelijke persoonlijke zaken met ons durven te spreken is een enorme overwinning. Veel problemen zijn financieel gerelateerd maar ook problemen in de relationele sfeer komen veel voor. Een van de vrouwen heeft besloten om te gaan scheiden en om voor zichzelf en haar kinderen te kiezen. Een enorme stap en een mooi uitgangspunt voor een nieuwe start. De vrouwen zijn stuk voor stuk sterker dan we denken en ze durven nu voor zichzelf op te komen. Iets wat niet heel gebruikelijk is in Oeganda. We adviseren de vrouwen in dergelijke situaties niet maar houden veelal een spiegel voor en laten ze uiteraard zelf een beslissing nemen. Het feit dat ze hun verhaal met iemand kwijt kunnen en dat er iemand is die naar ze luistert maakt al een verschil.
De scholen zijn hier na een lange zomervakantie weer begonnen maar helaas kan niet iedereen het schoolgeld betalen en dit betekend dus dat kinderen gedwongen thuis zitten. Gisteren hebben we tijdens de wekelijkse bezoeken geprobeerd om de oudere kinderen wat meer te betrekken bij de thuissituatie aangezien ze vaak ook een bijdrage kunnen leveren. Momenteel ben ik ook bezig met het opstarten van een nieuw project om meer inkomen te kunnen generen voor A Woman’s Worth en om de vrouwen iets extra’s te kunnen bieden. We starten met het maken van armbanden van oude plastic flessen en de kleurrijke Afrikaanse stoffen. Een ongekend talent van mezelf blijkbaar want iedereen vindt ze geweldig. Vrijdag gaan we een aantal vrouwen en hun dochters leren hoe het moet zodat ik zoveel mogelijk mee naar Nederland kan nemen. Ze worden betaald per armband dus hebben zo een klein extraatje en de winst gaat volledig naar het project. Ik zal een foto toevoegen zodat jullie alvast een beeld hebben. Er staan nog veel meer ideeën op de planning en hier wordt momenteel ook hard aan gewerkt. Wordt vervolgd dus!
Nog maar 4 weken te gaan voordat ik weer naar Nederland ga en er komt nog steeds werk bij haha. Ik probeer uiteraard zoveel mogelijk te doen maar geniet ook nog even van mijn tijd hier. Natuurlijk vind ik het leuk om iedereen weer te zien in Nederland maar het afscheid hier zal me niet gemakkelijk af gaan. De vrouwen vragen nu al steeds wanneer ik ga en vooral wanneer ik weer terugkom. Tja, dat antwoord kan ik nog niet geven maar dat zal niet heel lang duren. Ik ben langzaamaan hier rond aan het kijken voor een baan en hoop dat met het project te kunnen combineren. Helaas is het financieel onmogelijk om me nog langer alleen maar met het project bezig te houden maar misschien dat dit in de toekomst ooit nog eens lukt.
Het is hier nog steeds vreselijk warm dus Liefs vanuit een broeierig Jinja!
Laatste ontwikkelingen in Jinja
Terwijl ik steeds meer opga in het Oegandese leven vliegt de tijd voorbij en ineens is er weer een maand voorbij dus tijd voor een update! Ook hier is niks zo veranderlijk als het weer en gaan we dus van warm naar koud (nou ja, koud voor mijn huidige begrippen dan).
Begin januari was eindelijk het moment daar dat ik het certificaat voor de registratie van het project in ontvangst mocht nemen dus dit was een goede start van het nieuwe jaar! Alles is nu officieel geregeld en voor het komende jaar mogen we dus onze werkzaamheden uit blijven voeren. Het project begint steeds meer vorm te krijgen en de trainingen staan niet meer alleen in het teken van het ondernemerschap maar sinds de komst van Diana besteden we ook aandacht aan de persoonlijke ontwikkeling. Deze twee dingen gaan immers hand in hand met elkaar en de meeste vrouwen hebben de nodige persoonlijke problemen waardoor ze zich niet volledig op hun bedrijf kunnen richten. We zijn begonnen met het schrijven van de business plannen en dit vergt natuurlijk de nodige tijd en uitleg. Aangezien de bedrijven heel verschillend zijn kunnen we dit niet tijdens de trainingen bespreken en vanaf nu gaan we elke week minimaal 1 keer bij ze langs om alles te bespreken. Ze moeten realistische doelen stellen en nadenken hoe ze deze doelen willen gaan behalen. De een wil een nieuw bedrijf starten en de ander wil haar huidige bedrijf uitbreiden met een product of service. Ze moeten de huidige markt en dus ook de vraag in kaart proberen te brengen en dit is iets wat ze nog nooit eerder hebben gedaan. De meeste vrouwen zullen geld moeten investeren om hun doelen te behalen dus ik wil ze zoveel mogelijk na laten denken over alles om de kans van slagen zo groot mogelijk te maken. Langzaamaan beginnen ze te begrijpen dat ze het plan niet voor mij schrijven maar voor zichzelf. Dinsdag vroeg Nancy mij tijdens het bezoek waarom ik toch zoveel van de vrouwen houd dat ik dit allemaal voor ze doe. Tja, goede vraag en ik weet in ieder geval dat ik het met alle liefde en plezier doe omdat ik enorm geloof in de kennisoverdracht. Het is ook bijzonder om te zien hoe de vrouwen elk op een andere manier steeds meer vertrouwen hebben in het project. Zo houdt de ene vrouw een afstand terwijl de andere me elke keer omhelst als ik er ben. Het wederzijds respect maakt dat ze zich op hun gemak voelen. Diana besteedt de komende maanden aandacht aan de persoonlijke ontwikkeling van de vrouwen en heeft ze daarom gevraagd om een zogenaamde “zorgboom”in te vullen. Ze moeten benoemen wat hun huidige zorgen zijn zodat we kunnen kijken hoe en of we ze hierbij kunnen helpen.
Op verzoek van de vrouwen zijn we ook gestart met de extra trainingen rekenen en Engels. Het is mooi om te zien dat ze de lessen zeer aandachtig volgen en trots hun huiswerk laten zien. Vooral de lessen Engels zijn op een laag niveau omdat de meesten nauwelijks onderwijs hebben gehad en dus schrijven geen vanzelfsprekendheid is. De extra trainingen zijn niet verplicht en worden aangeboden om ze verder te ontwikkelen en uiteraard profiteert hun bedrijf hier uiteindelijk ook van.
2 Weken geleden kwam de vraag of ze een spaargroep op konden starten. Ik was enigszins verbaasd maar onwijs blij met dit initiatief! Ik had nog niet verwacht dat de vrouwen een dergelijke verbintenis met elkaar aan zouden durven gaan. Spaargroepen komen veel voor in Oeganda en het zijn veelal vrouwen die hier aan deelnemen. De regels worden momenteel opgesteld en zodra iedereen akkoord is gaan het van start. Het beheer ligt volledig bij de vrouwen omdat ik financieel nergens in betrokken wil zijn met het project. Ze moeten wekelijks een bedrag inleggen en zullen elkaar erop aanspreken als dit niet gebeurd. De meeste vrouwen sparen al in een bepaalde vorm maar het feit dat ze nu een A Woman’s Worth spaargroep starten maakt me enorm trots!
De werkzaamheden rondom de website heb ik overgenomen omdat dit op de lange termijn wat gemakkelijker was en zo kan ik straks zelf ook alles wijzigen en aanpassen. Ik hoop over 2 weken alles af te hebben en dan kan de website online! Na dit avontuur ben ik volgens mij van alle markten thuis en kan mijn CV enorm uitgebreid worden haha. Inmiddels ben ik ook door een aantal lokale projecten benaderd om daar trainingen te geven. Voor 2 projecten heb ik dit eenmalig gedaan en vooral omdat ik de oprichters ken en het in dezelfde wijk is.
Naast al het werk geniet ik uiteraard ook volop van mijn tijd hier en stap ik regelmatig aan het einde van de middag op een boda om te genieten van een mooie zonsondergang bij de Nijl onder het genot van een drankje. Het uitzicht gaat nooit vervelen en de ritjes op een boda met een prachtige sterrenhemel terwijl er vrijwel geen verlichting is ’s avonds zijn onbetaalbaar. Het is inmiddels februari en dat betekend dat ik over anderhalve maand weer naar Nederland ga…Een moment waar ik zoals verwacht nog niet echt naar uitkijk…. Er is nog zoveel te doen en het zal lastig worden om het project en de vrouwen los te laten. Inmiddels heb ik dan ook besloten om de mogelijkheid te bekijken om hier een baan te zoeken en om voor langere tijd in Oeganda te blijven. Dit is nog een behoorlijke uitdaging aangezien ik niet voldoende heb aan een lokaal salaris. Ik heb wat lijntjes uitgezet en we zullen zien wat het gaat brengen! Onlangs was er een nieuwjaarsreceptie op de Nederlandse ambassade in Kampala en uiteraard kon ik daar niet ontbreken. Helaas ontbraken de bitterballen wel maar dat mocht de pret niet drukken. Na een gesprek met de ambassadeur heeft hij beloofd om langs te komen en wil hij graag “een balletje slaan” op de golfbaan in Jinja. Nou is dit alles behalve mijn specialiteit maar ongetwijfeld “sla” ik me daar ook wel weer doorheen als het er echt van gaat komen.
De afgelopen dagen loopt mijn hoofd over van de nieuwe ideeën om extra inkomsten te genereren voor het project. Ik ga er nog niet teveel over loslaten maar de voorbereidingen zijn gestart en ik hoop vanaf april in Nederland de eerste items te kunnen gaan verkopen. Geen standaard souvenirs maar exclusieve designs! De maandelijkse donaties zijn helaas nog niet voldoende om alle kosten te dekken maar ik heb een aantal mooie eenmalige donaties mogen ontvangen dus enorm bedankt daarvoor! Zo hebben een aantal docenten een donatie gedaan i.p.v. een kerstpakket en in mei zal er iemand de helft van het ontvangen “verjaardagsgeld” doneren. Er komen steeds meer mooie initiatieven bij en daar ben ik ontzettend blij mee!
Liefs vanuit een zonnig en warm Jinja!
Happy new year from Uganda!
Allereerst wens ik iedereen natuurlijk een heel mooi en vooral gezond 2016!
Het was enigszins vreemd om kerst en oud en nieuw hier te vieren aangezien ik zelfs de hit van Mariah Carey met All I want for Christmas is youuuuuu niet heb gehoord! Bbq-en op kerstavond is ook iets wat ik nog nooit eerder heb gedaan maar het was een gezellige boel. Eerste en tweede kerstdag genoten van een hapje en drankje met een prachtig uitzicht op de Nijl dus al met al heerlijke dagen maar zonder kerstgevoel. Dankzij de Nederlandse bakker hier kon ik op oudejaarsdag nog de laatste oliebollen bemachtigen en ze waren nog lekker ook. Om 12 uur was er zelfs een beetje vuurwerk dus sommige tradities zijn toch in ere gebleven! Mijn verjaardag is uiteraard ook nog uitgebreid gevierd en na de nodige drankjes bij het kampvuur zijn we tot de vroege uurtjes doorgegaan.
In mijn vorige verslag schreef ik over Aïsha en inmiddels kan ik eindelijk zeggen dat ze weer thuis is en enorm heeft gevochten voor haar leven. Net nadat ik mijn blog had gepost ging het mis en een paar uur later waren we onderweg naar de spoedeisende hulp van het overheidsziekenhuis aangezien er in de privékliniek niemand aanwezig was die een infuus kon inbrengen…. Wat ik daar heb gezien ga ik nooit meer vergeten en staat op mijn netvlies gebrand… Qua gevoel liep ik ineens in een item over de ellende in een ontwikkelingsland van het 8-uur journaal en ik wist direct dat ik mijn gevoel even compleet uit moest schakelen en me moest focussen op dat wat we moesten doen. Ik was al eerder in dit kinderziekenhuis geweest maar de spoedeisende hulp was wel de meest dramatische plek tot nu toe… Er lagen kinderen te vechten voor hun leven en terwijl de beademingsmachine telkens uitviel leek niemand er veel aandacht aan te besteden en ik wist werkelijk niet meer waar ik moest kijken. Aangezien Aïsha een bloedtekort had en ze het infuus niet in konden brengen werd dit in haar hoofdje geplaatst. Mensen die me een beetje kennen weten dat ik absoluut geen held ben met naalden dus ik ben verstandig maar even weggegaan voordat de blanke weer onderuit zou gaan van de combinatie warmte, naalden en vooral een hele nare geur… Na haar gedurende 2 weken elke dag te hebben bezocht in de kliniek is ze net na mijn verjaardag ontslagen en het is werkelijk een wonder dat ze nog leeft aangezien sommige artsen haar al hadden opgegeven. Nog steeds kan ik me niet voorstellen hoeveel pijn ze heeft gehad aangezien er de eerste dagen geen pijnstilling aan te pas kwam en naderhand kwamen ze niet verder dan een kinderparacetamolletje…. De moeder en oma van Aïsha spreken geen Engels dus dagelijks ging het met gebarentaal en met behulp van de verpleegkundige en artsen hebben we een band opgebouwd die ik waarschijnlijk zelden nog een keer ga meemaken. In vele opzichten een bijzondere ervaring dus maar ik ben ontzettend blij dat ik haar leven heb kunnen redden door haar naar de kliniek te brengen en zorg te dragen voor de rekeningen. Ze zal uiteindelijk een aantal littekens overhouden maar aangezien ze nog zo klein is zal ze zich er verder niks meer van herinneren later.
Met het team hebben we de plannen voor 2016 besproken en het gaat wederom een bijzonder jaar worden! De wekelijkse trainingen blijven uiteraard gewoon doorgaan en vanaf volgende week gaan we ook meer 1 op 1 bezoeken doen aangezien ze gaan starten met het schrijven van hun business plan en dit extra aandacht vergt. Tevens gaan we extra trainingen aanbieden voor rekenen en Engels aangezien sommige op een te laag niveau zijn en ze hier ook zelf om gevraagd hebben. Diana komt vrijdag dus dan gaan we ook een plan maken om het maatschappelijk werk op te starten voor de komende tijd. Al met al dus mooie plannen en veel werk te doen! Ter afsluiting van het jaar hadden we een gastspreker en dit was een schot in de roos! De eigenaresse van de goedlopende supermarkt heeft haar ervaringen en verhaal gedeeld en het kwam er op neer dat ze precies zei wat wij tijdens de trainingen ook vertellen dus dit was voor de vrouwen een enorme bevestiging aangezien ik weet dat ze soms weleens hun vraagtekens hebben. Ze heeft aangegeven ook dit jaar langs te willen komen aangezien zelfs zij verbaasd was over wat we doen bij A Woman’s Worth en hoe de vrouwen elkaar steunen en stimuleren. Er komt nog steeds van alles op mijn pad en zo ben ik via via met een Oegandese vrouw in contact gekomen die de website gaat maken. Ze heeft al meerdere malen aangegeven ook voor het project te willen werken en aangezien ze ook in Walukuba woont en de meeste vrouwen kent gaan we kijken of we haar de komende tijd ook op een andere manier kunnen inzetten. Ik ben ontzettend trots op wat we al hebben bereikt de afgelopen weken en ik merk dat de vrouwen steeds enthousiaster worden dus dit is heel mooi om te zien.
Na anderhalve week vrij te zijn geweest ben ik vandaag weer begonnen met werken. Het was fijn om even niet met het project bezig te zijn en vooral te genieten van alle mooie plekjes in de buurt. Genieten van de mooiste zonsondergangen, sterrenhemels, bodaritjes en uiteraard de vrolijkheid en vriendelijkheid van de mensen. De zomer is hier inmiddels in volle gang en het wordt met de dag warmer…. Werken bij het zwembad of in de schaduw in de tuin is dan ook een prima optie deze week! De afgelopen weken zijn er 2 artikelen over A Woman’s Worth in de lokale krant in Venray verschenen dus het krijgt ook in Nederland steeds meer bekendheid. Om onze plannen te realiseren ben ik vooral afhankelijk van de maandelijkse donateurs dus hier ga ik me de komende tijd meer op focussen. Via deze weg wil ik iedereen bedanken die een maandelijkse of eenmalige donatie heeft gedaan want zonder deze donaties kan het project niet voortbestaan! Ook hier krijgt het project steeds meer bekendheid en ik word dan ook regelmatig benaderd voor een samenwerking met andere lokale projecten. Voorlopig staat dat even op een laag pitje aangezien ik eerst mijn eigen project helemaal goed neer wil zetten maar ik zie het als een enorm compliment!
2015 was een bijzonder jaar met veel onverwachte wendingen en ik ben erg benieuwd wat 2016 me allemaal gaat brengen en waar ik dit jaar kerst en oud en nieuw ga vieren. Genoeg dingen om over na te denken envanuit de hangmat op de veranda heel veel liefs uit Jinja!
Met een lach en een traan....
Aangezien je met het minst goede nieuws moet beginnen is dat dan ook maar wat ik doe… Gistermiddag was het moment daar waarop mijn hart in tweeën brak en ik even niks meer van de wereld begreep… De kleindochter van een van de vrouwen uit mijn groep heeft kokend water over zich heen gekregen en ik heb nog nooit zulke wonden gezien en haar huid was compleet zwart. Ze lag in een stalletje op de markt aangezien er geen geld is voor een ziekenhuisbehandeling en in het overheidsziekenhuis hadden ze haar met een zalfje naar huis gestuurd omdat er gewoon geen plek was. Ik kon het niet meer aanzien wetende dat het meisje (1,5 jaar) het niet zou overleven anders. Ik heb besloten de kosten op me te nemen dus ze ligt nu in een privékliniek. Stel je hier vooral niet teveel bij voor want ook hier is gebrek aan alles. De huid wordt er afgehaald en ze wordt behandeld. Alles beter dan op een stoffige plek op de markt met open wonden. Toen ik gistermiddag in een warme kamer naar de wonden stond te kijken en het meisje het uitschreeuwde van de pijn als ze moest bewegen brak er iets en ik kan er met mijn hoofd niet bij hoe de artsen haar naar huis kunnen sturen met een zalfje…. De overheidsziekenhuizen zijn een regelrechte ramp en er is letterlijk niks…. Geen medicatie, gebrek aan infuusnaalden, gebrek aan kennis, etc. Als je met een ambulance vervoerd moet worden dan moet je al mazzel hebben dat het ziekenhuis er überhaupt een heeft (en het doet) en dan moet je ook nog zelf voor de benzine betalen…. Dat in Nederland elke minuut telt gaat hier dus niet op…. Vanmiddag ga ik weer langs om te kijken hoe het gaat en om foto’s te maken zodat we zien hoe ze vooruit gaat. De wonden in haar slokdarm zijn beter en ze eet en drinkt weer dus dat is goed nieuws. Dit soort wonden komen helaas ontzettend veel voor en ik kan niet iedereen helpen maar toekijken hoe een van de vrouwen uit mijn project haar business verliest omdat ze de rekeningen voor haar kleinkind niet kan betalen kon ik niet aanzien…. Op dit soort momenten vraag je je af waarom alles zo oneerlijk is in de wereld en natuurlijk ga ik daar geen antwoord op krijgen… Het hoort nou eenmaal bij de emotionele achtbaan waarin je hier soms beland tijdens het wonen en werken in een ontwikkelingsland. Mijn tranen thuis even lekker laten lopen en er over praten is dan het enige wat je kunt doen. Koekjes, chips en een alcoholisch drankje doen vervolgens ook wonderen!
Gelukkig heb ik ook heel veel positief nieuws te melden over de afgelopen weken! Ik ben ontzettend trots op wat we tot nu toe hebben bereikt met het project! Een paar weken geleden hebben we de vrouwen de basisbeginselen van het bijhouden van een administratie uitgelegd en ik had verwacht dat dit best een opgave voor ze zou zijn. Niets is minder waar en een week later kreeg ik vol trots de eerste administraties te zien! Ik had beloofd dat als ze zouden beginnen dat ze een echt kasboek zouden krijgen dus belofte maakt schuld en inmiddels zijn ze allemaal de trotse eigenaar van een A Woman’s Worth kasboek. Ze hebben dit nog nooit eerder gedaan en ze zijn er nu heel ijverig in omdat ze het nut er nu van inzien! De meeste zijn zelfs ook begonnen met het bijhouden van een huishoudboekje. Ze snappen steeds meer waarom ik zo op deze administratie stond te hameren in de eerste weken want ze zien nu hoeveel geld er dagelijks binnenkomt en uit gaat. Voorheen hadden ze dus werkelijk geen idee….. We zijn nu bezig om de salarissen die ze nodig hebben te berekenen en ook dit zorgt vaak voor de nodige verbazing. Tijdens de wekelijkse huisbezoeken kwam ik er achter dat ze het ook al delen met hun buurvrouwen etc. dus dat is een heel mooi compliment voor ons werk. Tevens zijn er steeds meer mannen die de training willen volgen aangezien ze het toch wat eng vinden dat die vrouwen nu ineens weten hoe je een business moet runnen haha. Tja, misschien dat ik ooit nog eens A Man’s Worth start…..
Een paar weken geleden hebben we een prachtig plekje ontdekt hier in de buurt! Een geweldig uitzicht op de Nijl en de bodarit er naartoe was er weer een uit duizenden! Jinja is wereldwijd bekend om het wild water raften en vanaf die plek hadden we goed uitzicht op de bootjes die zich in de stroomversnellingen stortten. Vanaf een bedje met een wijntje in mijn hand hebben we dus de hele dag genoten van het geweldige uitzicht en dit plekje ga ik de komende tijd nog vaker bezoeken. Een goede manier om je hoofd even te legen en alleen maar te genieten van het mooie uitzicht. Zal een foto plaatsen om jullie jaloers te maken… Tja, dit soort mooie plekjes liggen slechts op een aantal kilometer van mijn huis vandaan sorry….
Ondanks de dipjes af en toe (al moet ik zeggen dat dit de eerste was de afgelopen dagen) vermaak ik me prima en geniet ik dus ook volop van alles! De afgelopen tijd zijn er ook regelmatig mensen komen kijken tijdens de trainingen en dan snapt iedereen ineens waarom ik zo blij ben dat ik de stap heb gezet om dit te gaan doen. In januari komt er een maatschappelijk werkster voor 6 maanden om me te helpen dus daar ben ik heel blij mee! Diana ken ik uit Oeganda en was vorig jaar een van mijn vrijwilligsters toen ik hier als coördinator werkte. We gaan het project dus volgend jaar uitbreiden met een aantal extra trainingen en huisbezoeken.
De registratie is inmiddels zo goed als rond en morgenvroeg worden hopelijk de laatste handtekeningen gezet! Dit alles ging niet zonder slag of stoot en ik heb er wat bijzondere beloftes voor moeten doen maar hopelijk kan ik in januari het certificaat ophalen bij het districtskantoor! Morgenmiddag is de laatste training van dit jaar en dan komt er een gastspreker dus ik ben erg benieuwd. De vrouw heeft een succesvolle supermarkt opgebouwd in de buurt dus ze gaat haar succesverhaal delen met de andere vrouwen. De komende weken ga ik wel nog gewoon langs bij de vrouwen om de administratie te controleren en om ze voor te bereiden op het business plan dat ze volgend jaar moeten gaan maken. Ze krijgen steeds meer door hoe het werkt en hoe ze naar hun eigen business moeten kijken en dat is geweldig om te zien.
De komende weken ga ik me ook verder focussen op het werven van maandelijkse donateurs aangezien ik helaas nog niet genoeg maandelijkse inkomsten heb om alle salarissen te betalen. Een maandelijkse donatie vanaf €5 kan hier echt al het verschil maken en aangezien ik mijn brutale slippers aan heb noem ik gewoon nogmaals het rekeningnummer: NL16 RABO 0305 6974 98 t.n.v. Stichting A Woman’s Worth. Daarnaast heb ik heel erg mooie en onverwachte donaties gekregen de afgelopen tijd en ik heb in Venray een aantal goede promotors zitten dus bedankt pap en mam!
Iedereen begint zich hier inmiddels ook voor te bereiden op kerst en sinds gisteren staat ook mijn kerstboom met dank aan Iris! Het blijft gek om de versieringen her en der te zien terwijl het zweet op mijn voorhoofd staat. Morgenavond neem ik mijn team mee uit eten als afsluiting van het jaar en nog steeds ben ik ontzettend blij met deze mensen want ik had me geen beter team kunnen wensen! Mijn verjaardag staat de 19e natuurlijk ook nog op de planning en dit wordt waarschijnlijk een feestje met een kampvuur, muziek, eten en drank dus een ideaal feestje hier!
Na elke regenbui komt er altijd weer zonneschijn dus een zonnige groet uit Jinja!!
Update vanuit Jinja
Oeganda, het land waar mijn hart soms breekt maar waar mijn hart tegelijkertijd ook net zo snel weer gelijmd wordt door alle mooie dingen die er zijn. Het land waar corruptie aan de orde van de dag is maar men geluk haalt uit de kleine dingen en het leven heel puur is. Een taxi is nooit vol en er is altijd nog wel plaats voor een extra passagier (met of zonder kip of geit). Het land dat momenteel dagelijks groener kleurt door de enorme hoeveelheid regen maar waar er tegelijkertijd mensen geëvacueerd worden omdat de hoeveelheid regen meer dan ooit is als gevolg van El Nino…. Het land waar arm en rijk zover uit elkaar liggen en maar waar je met heel weinig middelen een enorm verschil kunt maken….. Misschien wel meer dan ooit tevoren besef ik me hoeveel geluk ik heb gehad dat mijn wieg in Nederland stond en ik alle kansen heb gehad om mezelf te ontwikkelen. Waar ik als klein meisje heb geleerd hoe ik geld moet sparen en goed onderwijs en medische zorg heel vanzelfsprekend zijn…… Meer dan ooit zie ik nu het nut van het spaarpotje van vroeger nu ik hier soms volwassenen uit moet leggen hoe ze moeten sparen. Als je nooit de kans hebt gehad om ook maar enige vorm van onderwijs te volgen dan kun je ze ook niet kwalijk nemen dat ze soms echt niet weten hoe ze aan een toekomst moeten werken. Geld is dus absoluut geen oplossing maar kennis is hier het mooiste wat je mensen kunt geven. …
De afgelopen weken ben ik druk bezig geweest met de uitwerking van het project en alles begint steeds meer vorm te krijgen. Samen met Kenneth en Ernest ben ik alle bedrijfjes gaan bezoeken om in kaart te brengen hoe ze momenteel hun bedrijf runnen. Vol trots laten ze hun business zien en vol verbazing luister ik naar de verhalen. Hoe die vrouwen het voor elkaar krijgen om van een paar euro per week rond te komen en hoe de meesten moeten vechten om te overleven. Wat me misschien het meeste raakt is de enorme drang om aan een toekomst te werken en tot op de dag van vandaag heeft niemand me om financiële hulp gevraagd maar vragen ze me vooral om mee te helpen en te denken hoe ze hun business uit kunnen breiden om zo meer winst te maken. Van alle vrouwen worden dossiers gemaakt zodat we de komende maanden kunnen monitoren of ze ook daadwerkelijk vooruitgang boeken door het volgen van de trainingen.
Tijdens de bezoeken was ik vooral verbaasd over het feit dat vrijwel niemand een administratie bijhoudt dus ze hebben eigenlijk geen idee hoeveel er omgezet wordt en of ze überhaupt winst maken. De hoogste prioriteit ligt nu dan ook bij het uitleggen hoe je een administratie bijhoudt en hoe je meer zich krijgt op zaken. De meeste vrouwen zijn qua onderwijs niet verder gekomen dan de basisschool en zolang niemand ze vaardigheden aanleert zal er niet veel veranderen. Wat voor ons dus basiskennis is, is hier levensveranderende kennis….. Zodra ze een eigen administratie hebben opgezet kunnen ze volgend jaar indien nodig in aanmerking komen voor een microkrediet. Het feit dat ze nu over dingen nadenken waar ze tot op heden nog nooit over na hebben gedacht geeft ze al meer inzicht in hun eigen business dan ze ooit hebben gehad.
Stella geeft normaal de trainingen maar die is momenteel druk bezig het met doen van haar examens dus ik vervang haar samen met Ernest totdat ze volgende week weer alles overneemt. De trainingen stonden in het teken van het ondernemerschap en vol aandacht werd er geluisterd. Als huiswerk had ik gevraagd of ze korte en lange termijn doelstellingen wilde maken en of ze na wilde denken over hun sterke en zwakke eigenschappen. Zonder enige verwachting werd het onderwerp aangesneden en wonderbaarlijk genoeg kwamen er geweldige en realistische doelstellingen boven tafel. Fatuma verkoopt al 4 jaar groente op de markt en wil heel graag een stuk land kopen zodat ze deze zelf kan verbouwen en zodat ze haar assortiment kan uitbreiden. Saida huurt momenteel een plekje op een veranda op de markt waar ze als naaister werkt maar wil graag een eigen ruimte kopen zodat ze geen kosten meer heeft voor de huur. Zo waren er stuk voor stuk mooie en realiseerbare doelen voor het komende jaar. We gaan de komende tijd werken aan de business plannen en kijken wat ze precies nodig hebben om de doelen te behalen. Het praten over iets persoonlijks als je zwakke punten is totaal niet gebruikelijk hier dus we werden allemaal stil toen de vrouwen zonder enige twijfel hun zwakke punten met elkaar gingen delen en elkaar advies gaven. Ondanks de enorme hitte zat ik met kippenvel toe te kijken hoe er een enorme band gecreëerd werd tussen de vrouwen en dat ze zich in zo’n korte tijd kwetsbaar op durven te stellen.
Terwijl ik in mijn achterhoofd wacht op de dag dat er een enorme tegenslag komt had ik gisteren een afspraak met Ernest om de training van vrijdag voor te bereiden en ineens kwam er weer een onverwachte wending. Susan, we hebben een echt kantoor nodig! Ik heb een kamer in mijn huis die we niet gebruiken dus die ga ik ombouwen tot kantoor! Tja, ik weet dat er een dag komt waarop dingen iets minder positief uitpakken maar tot op heden ben ik ontzettend dankbaar voor alles wat er op mijn pad komt.
Na me een paar dagen niet lekker te voelen ben ik vorige week voor de zekerheid even naar een kliniek gegaan. Dit hebben ze geweten ook…. De arts stelde voor om ook bloed te prikken. Ondanks al mijn operaties blijf ik een soort angst hebben voor naalden dus toen ik in het “laboratorium” zat om bloed te laten prikken ging het mis. Ik was druk met het checken of alles wel steriel ging en ondertussen brak het zweet me uit. De vrouw deed keurig haar werk en toen alles klaar was begon de hele kamer te draaien en viel ik flauw. Al schreeuwend werden er artsen geroepen want “de blanke” kon weleens ter plekke dood gaan. Gelukkig kwam ik meteen bij en is dit niet de eerste keer dus ik zei: geef me 5 minuten en frisse lucht en dan is alles weer in orde. In plaats daarvan kreeg ik een bed in een bloedhete kamer met een wollen deken….. Gelukkig voelde ik me met de nodige medicijnen na een paar dagen weer prima en heeft de blanke het weer overleefd!
Dinsdagavond stond mijn eerste Oegandese zumba les op het programma! Nou gaan die bewegingen in Nederland over het algemeen best aardig maar hier voel ik me toch gelijk weer een houten Klaas haha. In de buitenlucht tijdens zonondergang is dan weer een pluspunt en mijn leventje hier krijgt steeds meer structuur. Ik probeer van maandag tot en met vrijdag te werken en de weekenden en avonden zijn in principe vrij. Dan is het tijd om bijvoorbeeld onder het genot van een drankje te genieten van het mooi uitzicht over de Nijl of om lekker te relaxen bij het zwembad.
Sinds vorige week ligt het internet er thuis uit dus momenteel ben ik alleen op mijn Oegandese nummer bereikbaar (+256 77 278 3439). De reden waarom het internet eruit ligt is er weer een die alleen hier voor kan komen… Er is een onderdeeltje van de zendmast gestolen dus het kon weleens lang duren voordat ze het nieuwe onderdeel binnen hebben en het kunnen vervangen…. Tja, welkom in Oeganda......
A Woman's Worth is officieel van start!
Back in town again!
Na 8 maanden in Nederland te zijn geweest was het heerlijk om na een lange reis weer te landen op Entebbe airport. Op het vliegveld kom ik al de eerste bekenden tegen en dan voelt het dus ook meteen weer vertrouwd! Ik heb een kleine maar fijne kamer in het guesthouse waar ik het komende half jaar woon en ik heb zelfs de luxe van een enorm groot privé dakterras! Er wonen hier nog een aantal bekenden van de vorige keer en dit keer ook een aantal Nederlanders dus dat is ook wel gezellig. Na een paar uurtjes slapen ging ik vrijdag met een smile van oor tot oor op de boda (motortaxi) naar “mainstreet” om de eerste boodschappen te doen. Ik word overal herkend en iedereen is dolenthousiast om me weer te zien. Niet veel later begint mijn telefoon te rinkelen en dit gaat al een paar dagen zo…. Susan, are you back in town?? Ik kan me niet herinneren dat de cassière van de jumbo zo blij was om me weer te zien toen ik in Nederland terugkwam haha.
Ik geniet weer van de levendigheid op straat, het enthousiasme van de mensen en uiteraard de oegendese knulligheid. Ik word wakker van het geluid van allerlei vogels en mag weer genieten van een heerlijk ontbijt met verse ananas en meloen. Al koffie drinkend zit ik nu op te veranda te genieten van het mooie uitzicht op de tuin met prachtige tropische bloemen en de wind laat de palmboombladeren lekker wapperen.
De afgelopen dagen heb ik het nog een beetje rustig aan gedaan en heb mijn kamer ingericht en met vrienden afgesproken. Natuurlijk mocht ook een relaxte zondag aan het zwembad met uitzicht op de Nijl niet ontbreken! Het is bijzonder hoeveel mensen al van het bestaan van mijn project weten terwijl ik deze mensen soms zelf niet eens ken. Gisterochtend heb ik met Stella afgesproken en ze is nu officieel de eerste medewerker van A Woman’s Worth! Tot in tranen geroerd was ze toen ik haar de baan aanbood. Ze is zelf alleenstaande moeder van 2 kinderen en probeert op allerlei manieren voor zichzelf ook nog een studie te financieren. Ze gaat me helpen met de opstart en zal de eerste trainingen voor haar rekening nemen. Kenneth van het partnerproject X-Suba gaat me de komende tijd ook veel ondersteunen en later deze week gaan we de eerste 10 vrouwen selecteren die aan de trainingen deel mogen gaan nemen. Ook gaan we op zoek naar een geschikte locatie waar de trainingen gegeven worden en volgende week ga ik persoonlijk kennismaken met alle vrouwen en hun bedrijfje bezoeken. Er is de afgelopen maanden al veel vraag geweest naar de trainingen vanuit de vrouwen en zelfs vanuit een internationale organisatie heb ik al de vraag gekregen of ze vrouwen aan kunnen melden. Het plan wordt hier dus nog steeds heel enthousiast ontvangen en ik kan niet wachten om te starten! Uiteraard zijn er al wat plannen gewijzigd en dit zal de komende tijd nog regelmatig gaan gebeuren. Ik ga deze week ook beginnen met de registratie van het project in Oeganda en dit gaat natuurlijk gepaard met het nodige corruptiegeld. Gelukkig heb ik vrienden die alle benodigde ambtenaren kennen die de formulieren moeten ondertekenen en dus hoop ik dat over een paar weken de registratie rond is! Het is heel fijn om van zoveel mensen hulp te krijgen en er zullen nog genoeg tegenslagen gaan komen maar voor nu ben ik heel blij dat ik de stap heb genomen!
Ik ben dus veilig gearriveerd en het is heerlijk om weer terug te zijn! Ik probeer jullie de komende maanden zoveel mogelijk op de hoogte te houden en gelukkig heb ik hier thuis goed internet dus Nederland is nooit ver weg! Uiteraard wil ik iedereen ook bedanken voor de donaties en natuurlijk is nog steeds elke euro van harte welkom! Het geld is vooral nodig om trainers te kunnen betalen en om een locatie te kunnen huren waar deze trainingen plaats kunnen vinden. Hoe meer maandelijkse donaties er binnenkomen hoe meer stabiliteit het project krijgt en hoe meer vrouwen we kunnen helpen.
Liefs uit Jinja!