Allereerst wens ik iedereen natuurlijk een heel mooi en vooral gezond 2016!

Het was enigszins vreemd om kerst en oud en nieuw hier te vieren aangezien ik zelfs de hit van Mariah Carey met All I want for Christmas is youuuuuu niet heb gehoord! Bbq-en op kerstavond is ook iets wat ik nog nooit eerder heb gedaan maar het was een gezellige boel. Eerste en tweede kerstdag genoten van een hapje en drankje met een prachtig uitzicht op de Nijl dus al met al heerlijke dagen maar zonder kerstgevoel. Dankzij de Nederlandse bakker hier kon ik op oudejaarsdag nog de laatste oliebollen bemachtigen en ze waren nog lekker ook. Om 12 uur was er zelfs een beetje vuurwerk dus sommige tradities zijn toch in ere gebleven! Mijn verjaardag is uiteraard ook nog uitgebreid gevierd en na de nodige drankjes bij het kampvuur zijn we tot de vroege uurtjes doorgegaan.

In mijn vorige verslag schreef ik over Aïsha en inmiddels kan ik eindelijk zeggen dat ze weer thuis is en enorm heeft gevochten voor haar leven. Net nadat ik mijn blog had gepost ging het mis en een paar uur later waren we onderweg naar de spoedeisende hulp van het overheidsziekenhuis aangezien er in de privékliniek niemand aanwezig was die een infuus kon inbrengen…. Wat ik daar heb gezien ga ik nooit meer vergeten en staat op mijn netvlies gebrand… Qua gevoel liep ik ineens in een item over de ellende in een ontwikkelingsland van het 8-uur journaal en ik wist direct dat ik mijn gevoel even compleet uit moest schakelen en me moest focussen op dat wat we moesten doen. Ik was al eerder in dit kinderziekenhuis geweest maar de spoedeisende hulp was wel de meest dramatische plek tot nu toe… Er lagen kinderen te vechten voor hun leven en terwijl de beademingsmachine telkens uitviel leek niemand er veel aandacht aan te besteden en ik wist werkelijk niet meer waar ik moest kijken. Aangezien Aïsha een bloedtekort had en ze het infuus niet in konden brengen werd dit in haar hoofdje geplaatst. Mensen die me een beetje kennen weten dat ik absoluut geen held ben met naalden dus ik ben verstandig maar even weggegaan voordat de blanke weer onderuit zou gaan van de combinatie warmte, naalden en vooral een hele nare geur… Na haar gedurende 2 weken elke dag te hebben bezocht in de kliniek is ze net na mijn verjaardag ontslagen en het is werkelijk een wonder dat ze nog leeft aangezien sommige artsen haar al hadden opgegeven. Nog steeds kan ik me niet voorstellen hoeveel pijn ze heeft gehad aangezien er de eerste dagen geen pijnstilling aan te pas kwam en naderhand kwamen ze niet verder dan een kinderparacetamolletje…. De moeder en oma van Aïsha spreken geen Engels dus dagelijks ging het met gebarentaal en met behulp van de verpleegkundige en artsen hebben we een band opgebouwd die ik waarschijnlijk zelden nog een keer ga meemaken. In vele opzichten een bijzondere ervaring dus maar ik ben ontzettend blij dat ik haar leven heb kunnen redden door haar naar de kliniek te brengen en zorg te dragen voor de rekeningen. Ze zal uiteindelijk een aantal littekens overhouden maar aangezien ze nog zo klein is zal ze zich er verder niks meer van herinneren later.

Met het team hebben we de plannen voor 2016 besproken en het gaat wederom een bijzonder jaar worden! De wekelijkse trainingen blijven uiteraard gewoon doorgaan en vanaf volgende week gaan we ook meer 1 op 1 bezoeken doen aangezien ze gaan starten met het schrijven van hun business plan en dit extra aandacht vergt. Tevens gaan we extra trainingen aanbieden voor rekenen en Engels aangezien sommige op een te laag niveau zijn en ze hier ook zelf om gevraagd hebben. Diana komt vrijdag dus dan gaan we ook een plan maken om het maatschappelijk werk op te starten voor de komende tijd. Al met al dus mooie plannen en veel werk te doen! Ter afsluiting van het jaar hadden we een gastspreker en dit was een schot in de roos! De eigenaresse van de goedlopende supermarkt heeft haar ervaringen en verhaal gedeeld en het kwam er op neer dat ze precies zei wat wij tijdens de trainingen ook vertellen dus dit was voor de vrouwen een enorme bevestiging aangezien ik weet dat ze soms weleens hun vraagtekens hebben. Ze heeft aangegeven ook dit jaar langs te willen komen aangezien zelfs zij verbaasd was over wat we doen bij A Woman’s Worth en hoe de vrouwen elkaar steunen en stimuleren. Er komt nog steeds van alles op mijn pad en zo ben ik via via met een Oegandese vrouw in contact gekomen die de website gaat maken. Ze heeft al meerdere malen aangegeven ook voor het project te willen werken en aangezien ze ook in Walukuba woont en de meeste vrouwen kent gaan we kijken of we haar de komende tijd ook op een andere manier kunnen inzetten. Ik ben ontzettend trots op wat we al hebben bereikt de afgelopen weken en ik merk dat de vrouwen steeds enthousiaster worden dus dit is heel mooi om te zien.

Na anderhalve week vrij te zijn geweest ben ik vandaag weer begonnen met werken. Het was fijn om even niet met het project bezig te zijn en vooral te genieten van alle mooie plekjes in de buurt. Genieten van de mooiste zonsondergangen, sterrenhemels, bodaritjes en uiteraard de vrolijkheid en vriendelijkheid van de mensen. De zomer is hier inmiddels in volle gang en het wordt met de dag warmer…. Werken bij het zwembad of in de schaduw in de tuin is dan ook een prima optie deze week! De afgelopen weken zijn er 2 artikelen over A Woman’s Worth in de lokale krant in Venray verschenen dus het krijgt ook in Nederland steeds meer bekendheid. Om onze plannen te realiseren ben ik vooral afhankelijk van de maandelijkse donateurs dus hier ga ik me de komende tijd meer op focussen. Via deze weg wil ik iedereen bedanken die een maandelijkse of eenmalige donatie heeft gedaan want zonder deze donaties kan het project niet voortbestaan! Ook hier krijgt het project steeds meer bekendheid en ik word dan ook regelmatig benaderd voor een samenwerking met andere lokale projecten. Voorlopig staat dat even op een laag pitje aangezien ik eerst mijn eigen project helemaal goed neer wil zetten maar ik zie het als een enorm compliment!

2015 was een bijzonder jaar met veel onverwachte wendingen en ik ben erg benieuwd wat 2016 me allemaal gaat brengen en waar ik dit jaar kerst en oud en nieuw ga vieren. Genoeg dingen om over na te denken envanuit de hangmat op de veranda heel veel liefs uit Jinja!