Tijd om te oogsten!

De paashaas staat inmiddels voor de deur, maar bij deze dan toch mijn eerste update van 2019!

Na een hectische start lijkt nu de ene na de andere nieuwe uitdaging zich aan te dienen. Na mijn vakantie in Nederland diende 2 teamleden onverwacht hun ontslag in en dat zorgde voor een onstuimige start van het jaar. Het had vooral te maken met de beperkte mogelijkheden die we kunnen bieden aangezien we ons momenteel alleen parttime medewerkers kunnen veroorloven. Sinds februari hebben we 2 nieuwe maatschappelijk werksters in dienst en Gloria en Solome pakken het goed op en zijn inmiddels al helemaal ingeburgerd. Op 15 februari is de inmiddels 6^e groep gestart en dit betekend dat we inmiddels 90 leden hebben. Later dit jaar zullen we dus de 100^e deelneemster verwelkomen en ik gok zomaar dat we daar een speciaal feestje van maken!

Inmiddels is de datum voor de volgende modeshow ook bekend en op 19 oktober zullen alle ogen in de mode-industrie zich weer op Jinja richten. We hebben al de nodige vergaderingen gehad en ik kan alleen maar zeggen dat dit jaar nog spectaculairder wordt dan vorig jaar! Door de modeshow heb ik veel nieuwe contacten kunnen leggen en we hebben blijkbaar toch behoorlijk wat teweeg gebracht. Er zijn een aantal teamleden toegevoegd en een daarvan is een zeer succesvolle modeontwerper uit Congo. Elie Aganze is werkzaam in Kampala en heeft onlangs een internationale prijs gewonnen en zal volgend jaar zijn collectie showen tijdens de New York Fashion Week. Hij is gespecialiseerd in mannenmode en dit was een van de dingen die ik heel graag toe wilde voegen. De vrouwen zijn enthousiaster dan ooit tevoren en het is geweldig om te zien hoe ze steeds creatiever worden! Ik heb er weer een uitdaging bij om voldoende sponsoring te zoeken voor de show maar ik ben niet vies van een uitdaging dus ga deze vol goede moed aan!

Een andere nieuwe uitdaging bracht me naar Fort Portal in het Westen van Oeganda. Net voor kerst ontmoette ik de Oegandese eigenaar van een van de grootste koffie exporteurs en hij was zeer geïnteresseerd in het werk van A Woman’s Worth. Ze kopen de koffiebonen van de veelal vrouwelijke koffieboeren en in een gebied van 90km bij 120km werken ze met 3.000 boeren. Het is een waanzinnig mooi gebied en Fort Portal staat bekend om zijn thee- en koffieplantages. Inmiddels heb ik er 2 volledig verzorgde weekend doorgebracht voor onderzoek en het is een waar avontuur! Nou drink ik elke dag wel een kop koffie maar nooit stond ik er zo bij stil wat er allemaal aan vooraf ging voordat ik die koffie in mijn kopje schenk… Het bedrijf wat mij inhuurt voor onderzoek wil meer doen voor de koffieboeren en zoals het er nu uitziet zal ik een training samen gaan stellen die in lijn ligt met de training van A Woman’s Worth. Inmiddels heb ik met 150 koffieboeren gesproken en het was bijna een sprookje. De grond is enorm vruchtbaar en het is groener dan groen, de lucht schoner dan schoon en de uitzichten adembenemend. Met een privéchauffeur en tolk gingen we de bergen in (want hoe hoger hoe beter de kwaliteit van de koffie) om met zoveel mogelijk vrouwen te spreken. Ik probeer momenteel te achterhalen tegen welke problemen ze aanlopen en hoe deze situatie verbeterd kan worden. Veel vrouwen hebben een lening en hier willen ze uiteraard vanaf. Zoals bijna overal hier kwam ik ook daar snel tot de conclusie dat het probleem zich afspeelt in de sociale omgeving. HIV is een enorm probleem en vaak een reden waarom men zich niet op het bedrijf kan richten. Ook is het relatief zwaar werk en als er geoogst moet worden dan zorgt het nogal eens voor problemen om de koffiebonen naar het verzamelpunt te brengen. Daar hadden we gelijk een oplossing voor aangezien ik wist dat ze in Oost-Oeganda ezels gebruiken voor dit soort werk. Ze gaan het proberen dus als het succesvol is dan zal ik voor altijd herinnerd worden als de blanke die de ezel introduceerde haha. De komende maanden zal ik regelmatig naar Fort Portal afreizen voor onderzoek en ik moet zeggen dat het erg fijn is om ook even met iets anders bezig te zijn en uiteraard zijn de extra inkomsten ook zeer welkom.

Na al het goede nieuws kwam er helaas ook verdrietig nieuws. Tijdens een workshop voor de modeshow kwam Ven, een van de naaisters, niet opdagen en we konden haar niet bereiken. In de middag kregen we te horen dat haar zoon haar dood in huis had aangetroffen. Ven was een zeer bekende naaister in de wijk en ze was sinds 2016 een boegbeeld van A Woman’s Worth. Een paar dagen later kregen we nog meer slecht nieuws en Rose, een van de vrouwen uit dezelfde groep als Ven, had haar zoon van 11 jaar verloren aan de gevolgen van HIV omdat ze geen geld had om op tijd naar het ziekenhuis te gaan. Ik ben een paar dagen van slag geweest van al het slecht nieuws en het heeft een behoorlijke indruk op me gemaakt. Aangezien iedereen hier in zijn geboorteplaats begraven wordt was het voor bijna niemand mogelijk om naar de begrafenis van Ven te gaan omdat ze uit het Noorden komt. Afgelopen weekend hebben we voor de vrouwen een informele herdenkingsdienst gehouden en ondanks dat het erg emotioneel was, was het een mooie bijeenkomst. Het was voor mij extra emotioneel om te zien hoe sterk de band is tussen de vrouwen en hoe we een hele eigen “familie” hebben gecreëerd.

Waar ik vaak roep dat mijn leven een soort van wilde achtbaan is was dit de afgelopen weken zeker zo. Tussen al het slechte nieuws door kreeg ik een zeer uniek en vooral onverwachts aanbod (ondertussen ben ik ook nog aangevallen door onze eigen waakhond maar na de nodige antibiotica ben ik weer op de been en uit Nederland kreeg ik het nieuws dat mijn vader was opgenomen in het ziekenhuis maar gelukkig gaat dat weer stukken beter en is hij weer thuis!). A Woman’s Worth is gevraagd om officiële en exclusieve partner in Oeganda te worden voor Women’s Entrepreneurship Day (WED). WED is een initiatief van de Verenigde Naties en wordt vanuit hun hoofdkantoor in New York aangestuurd en wordt in 144 landen gevierd. We gaan de komende maanden ondersteuning bieden bij een landelijk onderzoek om te kijken wat de grootste problemen zijn in de diverse delen van het land. We hebben inmiddels ruim 3 jaar ervaring en dus inmiddels heel wat kennis. Dit is blijkbaar niet onopgemerkt gebleven. Ik zal regelmatig op mogen treden bij officiële gelegenheden en de resultaten van het onderzoek zijn ook voor ons zeer nuttig. Ik weet nog niet helemaal wat ons allemaal te wachten staat maar dat het een geweldige uitdaging is moge duidelijk zijn! Alsof dat nog niet genoeg was ben ik tijdens de Paasdagen de puntjes op de i aan het zetten voor een presentatie voor potentiële sponsoren in Oeganda. Ook hier heb ik de krenten uit de pap en zo sta ik dinsdag voor afgevaardigden van de Verenigde Naties, de grootste banken en een aantal ambassades mijn verhaal te doen over A Woman’s Worth. Ze hebben allemaal bevestigd te komen en er zijn geen andere projecten vertegenwoordigd dus er zal hoe dan ook wel iets positiefs uitkomen. Ik weet niet helemaal hoe ik ineens van geen sponsoring in Oeganda naar de grootste potentiële sponsoren ben gegaan maar laten we maar zeggen dat al het harde werk zijn vruchten begint af te werpen. Als we de sponsoring krijgen die we hebben aangevraagd dan hebben we binnen een paar maanden een officiële handleiding met een copyright. Dat is voor mij de kers op de taart want ons programma blijft nog steeds uniek in zijn soort hier en daar ben ik enorm trots op! Als we eenmaal een copyright hebben dan kunnen we het ook verkopen aan andere projecten en dan is het dus een extra inkomstenbron.

2019 blijkt van alles voor mij en A Woman’s Worth in petto te hebben en ondanks dat het soms vermoeiend is krijg ik er ook heel veel energie van! Bij deze wens ik jullie allemaal fijne Paasdagen en ik zal jullie wat vaker op de hoogte houden van alle ontwikkelingen hier!

Liefs uit Jinja

Feest, feest, feest!

Hallo!

Na een druk maar succesvol jaar is het bijna tijd voor vakantie! De afgelopen dagen stonden in het teken van feest en dit zal de komende weken nog even doorgaan! Zaterdag hebben we voor de 5^e keer diploma’s uit mogen reiken en het was wederom een mooie dag. Volgens traditie waren de vrouwen vroeg in de ochtend al begonnen met het bereiden van het feestmaal! Vervolgens is iedereen zich gereed gaan maken voor de ceremonie en kwamen de vrouwen opgedoft terug voor hun speciale moment. Zoals elke ceremonie begonnen we met het zingen van het volkslied en een openingsgebed. Vol trots kwamen de vrouwen hun diploma in ontvangst nemen en na afloop werd er uiteraard cake gegeten! Ineens besefte ik me ook hoe bijzonder het is dat er al 75 vrouwen hebben deelgenomen en we volgend jaar de 100^e deelneemster gaan verwelkomen. We werken met de vrouwen maar uiteraard heeft dit invloed op het hele gezin dus we hebben uiteindelijk al honderden mensen kunnen helpen! Iets om heel erg trots op te zijn!!

De afgelopen weken hebben de vrouwen hun examen gedaan en dit is elke keer weer een mooi moment. Dan wordt echt duidelijk wat ze hebben geleerd en hoe ze zijn gegroeid op allerlei vlakken. Grace was dit keer de grote verrassing! Tijdens de trainingen was ze altijd erg verlegen en stil en tijdens haar presentatie stond ze daar ineens vol zelfvertrouwen haar ondernemersplan en kasboek te presenteren! Als naaister had ze uiteraard een mooie outfit voor zichzelf gemaakt en Grace zal volgend jaar ook mee gaan helpen tijdens de voorbereidingen voor de modeshow. Josphine kwam door het bijhouden van een kasboek tot de conclusie dat ze eigenlijk een hele goede zakenvrouw is! Sinds ze alle inkomsten en uitgaven opschrijft is ze zich heel erg bewust van haar uitgavenpatroon en ze heeft de nodige besparingen kunnen doen waardoor ze meer geld apart kan leggen om te sparen voor haar doelen voor volgend jaar. Sarah had grondig onderzoek marktonderzoek gedaan en kwam met een mooi en realiseerbaar plan. Dagelijks komen er veel mensen van alle eilandjes in het Victoriameer naar Jinja om boodschappen te doen en sommige producten moeten in het centrum gehaald worden omdat ze bij de kleine haven niet of beperkt beschikbaar zijn. Sarah wil volgend jaar dus daar haar winkeltje openen zodat mensen al hun boodschappen in daar kunnen doen en ze dus geen geld uit hoeven te geven aan transport naar het centrum. Een mooi en realiseerbaar plan en er zaten een aantal hele pientere dames in deze groep! Alle vrouwen hebben op hun eigen manier iets geleerd. De een is op persoonlijk vlak enorm gegroeid en de ander heeft mooie stappen gemaakt in haar bedrijf. Uiteraard blijven we de vrouwen volgen om ze waar nodig van extra advies te voorzien. Er was ook nog iets anders speciaal aan deze groep. Voor de eerste keer hadden de vrouwen een cadeau gekocht voor alle teamleden om ons te bedanken en dit maakte de nodige indruk!

Na het feest zaterdag was het zondag wederom tijd voor een ander feest! Trouwen is hier een wat complexer gebeuren dan in Nederland en er gaan een aantal ceremonies aan vooraf voordat je iemand officieel je man of vrouw mag noemen. Ernest had na lang sparen genoeg geld om de “bruidsschat” te betalen dus het was tijd voor de traditionele ceremonie! Ik heb in al die jaren nog nooit een traditionele bruiloft bijgewoond en dus had ik ook geen geschikte outfit want je mag alleen komen in de juiste klederdracht. Ernest en ik zijn al 5 jaar vrienden en naast dat ik zijn “baas” ben, is hij mijn “huisbaas” en aangezien we op hetzelfde terrein wonen ben ik ook “tante Susan” voor zijn 3 kinderen. Eenmaal opgedoft voor het feest was mijn dag al goed toen de kinderen me vol verbazing aankeken en riepen: ooohhh tante Susan, wat zie je er mooi uit! Het zou niet de eerste keer zijn geweest als ze hadden gezegd dat ze het niet mooi vonden dus het was wel degelijk een compliment haha. Om uit te leggen hoe die hele ceremonie in zijn werk gaat heb ik heel wat woorden nodig want het lijkt in de verste verte niet op een Nederlandse bruiloft. Het feest is bij de ouders van de bruid en er moet ter plekke onderhandeld en toestemming verkregen worden. Er worden bepaalde eisen gesteld aan de cadeaus en zo was het vee al eerder geleverd. Met zakken suiker, rijst, kippen, zeep, etc vertrokken we naar het dorpje net buiten Jinja. Het was al een hele attractie uiteraard dat er een blanke was en spontaan werd ik uitgeroepen tot eregast wat betekende dat ik vooraan in de grote stoel mocht zitten. Iets waar ze mij nooit echt blij mee maken maar inmiddels weet ik ook dat het op dit soort feesten eerder regel dan uitzondering is als ik verschijn. Faith (de bruid) zit binnen met haar ouders en komt af en toe naar buiten voor een ceremonie. De ouders van de bruid zijn niet zichtbaar op deze dag en dit was voor mij allemaal een nogal onbegrijpelijk iets. Gelukkig zat er iemand naast me die het nodige kon vertalen en uitleggen. Na uren onderhandelen en allerlei traditionele handelingen en theater werd het huwelijk goedgekeurd!! Ondanks dat ik niet alles heb meegekregen was het een hele bijzondere ervaring! Je gaat als familie zijnde de bruid ophalen en de 2 families zitten in een tent tegenover elkaar. Aanstaande zondag is de laatste ceremonie in de kerk en dan zal Faith de bruidsjurk dragen die voor de modeshow is ontworpen!

Volgende week staat er nog een feest op het programma en op 19 december vier ik mijn 40^e verjaardag! Op z’n Oegandees zijn er nog geen plannen gemaakt maar er zal ongetwijfeld een taart en een borrel aan te pas komen! Op deze dag eindigt ook onze crowdfundingcampagne om geld op te halen voor A Woman’s Worth. We willen heel graag de 100^e deelneemster verwelkomen en ondanks dat we al een paar hele mooie donaties hebben ontvangen zijn we er nog niet. We moeten minimaal 80% van ons doel halen om het geld te ontvangen dus dat betekend dat we nog €700 nodig hebben. We zijn ruim over de helft en echt elke euro is heel erg welkom! Het mooiste cadeau voor mijn 40^e verjaardag zou zijn als we in ieder geval de 80% halen! Donaties kunnen gedaan worden via onderstaande link en uiteraard mag het linkje zo vaak mogelijk gedeeld worden!

https://onepercentclub.com/nl/projects/awomansworth

Vrijdag sluiten we het project tot 7 januari en op 24 december stap ik voor 3 wekenin het vliegtuig naar Amsterdam! Het is een heel druk maar zeer succesvol jaar geweest voor A Woman’s Worth en ik ben wel toe aan vakantie! Ik kijk niet zo uit naar de kou maar een frikadel speciaal zal me weer lekker smaken! Ik wens iedereen bij deze alvast hele fijne feestdagen! Wellicht tot in Nederland!

Liefs uit een regenachtig Jinja!

Van droom naar werkelijkheid

Inmiddels is de modeshow alweer 3 weken geleden en kan ik eindelijk een beetje tot rust komen. De show heeft de afgelopen maanden bijna al mijn tijd opgeëist maar het heeft werkelijk al mijn dromen overtroffen. Het zal wel een beetje een langer verhaal worden dit keer maar ik neem jullie graag mee voor een kijkje achter de schermen van de A Woman’s Worth Fashion Show “From the slum to the catwalk”.

De laatste dagen voor de show bleef ik maar op en neer reizen tussen Jinja en Kampala en rusten was er niet bij. Zoals bij elk evenement zijn er altijd de nodige lastminute dingen die geregeld moeten worden en dat was nu dus ook zo. Maandag voor de show was ik in Kampala voor de fittings en alle modellen kwamen langs om de outfits te passen. Ineens werd alles heel echt…. Ondertussen werd er in Jinja tot in de late uurtjes gewerkt om de sieradencollectie af te krijgen. De vrouwen hebben de laatste dagen voor de show hun bedrijfjes gesloten om ervoor te zorgen dat alles op tijd af zou zijn. Tot overmaat van ramp viel de stroom regelmatig uit maar er werd dan gewoon met zaklamp en al doorgewerkt. Zelden heb ik de vrouwen zo gedreven gezien en er hing een geweldige sfeer op kantoor. De tijd drong en alles moest en zou perfect zijn volgens de vrouwen (nou ja, ook wel van mij haha). We hebben maanden lang hard gewerkt dus de vrouwen wilde hun kwaliteiten laten zien en niks aan het lot overlaten. Het enige wat aan het lot was overgelaten was het weer…..

De dag voor de show waren we met het hele team al op locatie en we zouden hier allemaal tot zondag verblijven. Ik werd lichtelijk nerveus toen alle modellen, de presentatrices, de DJ, de licht en geluid mensen, etc. arriveerden. Ineens besefte ik me dat iedereen daar was omdat IK met een idee was gekomen voor een modeshow. Er was geen weg meer terug en de catwalk werd over het zwembad geplaatst. Tijdens de laatste vergadering op vrijdagavond werden de laatste dingen besproken en moest ik alles uit handen geven. Iedereen wist precies wat hij of zij moest doen en iedereen nam deze verantwoordelijkheid dan ook. Langzaamaan viel de stress van mijn schouders want er was niet veel meer te doen dan te wachten tot het grote moment. Ik was zo ontzettend moe maar slapen zat er toch niet echt in. In de banda naast me werd de hele nacht nog gewerkt aan de laatste outfits en er spookte allerlei scenario’s door mijn hoofd. Vooral de regen die maar bleef vallen want er was geen plan B voor regen…. Alles zou buiten plaatsvinden en we hadden geen geld voor een tent. Als het de hele nacht regent (stormt in dit geval) tot vroeg in de ochtend dan blijft het meestal de dag erna droog dus dat hoopte we maar.

Zaterdag 20 oktober was aangebroken! Met wallen tot op mijn knieën wist ik dat ik op die dag al mijn laatste energie moest geven om het een perfecte dag te maken en jeetje wat is dat gelukt! De vrouwen kwamen met een busje vanuit Walukuba naar the Black Lantern en ze keken hun ogen uit! De modellen waren inmiddels met de repetitie bezig en ineens besefte ik dat onze show niet onder zou doen voor de Kampala Fashion Week. Het werd tijd om me klaar te maken om de gasten te ontvangen. Om 19 uur was de show uitverkocht en waren de meeste gasten gearriveerd. The Black Lantern was omgetoverd in een waar paradijs en alle gasten waren enorm onder de indruk. De zon ging onder, de spotlights gingen aan en de show werd geopend met een video over het ontstaan van A Woman’s Worth. Ik zat tussen de vrouwen en ik weet niet hoe ik het gevoel moet omschrijven toen de eerste modellen opkwamen. Alles maar dan ook echt alles klopte gewoon! Het zag er waanzinnig uit en het publiek zat compleet verbaasd te kijken aangezien niemand zo’n professionele show had verwacht. Al die weken had ik de outfits in ons stoffige naaiatelier in de sloppenwijk gezien en ineens werd het gedragen door een professioneel model, met de juiste make up, het juiste licht, de perfecte muziek en op een waanzinnige catwalk van glas! Ik zal de nodige foto’s toevoegen zodat jullie de collecties ook kunnen zien. Tijdens het showen van de sieradencollectie zijn de modellen zelfs (in overleg) het zwembad in gegaan! Het publiek ging toen compleet uit hun dak en het overtrof alle verwachtingen. Als kers op de taart hadden we nog de bruidsjurk. Ik weet niet hoeveel mensen hier met tranen in hun ogen naar hebben zitten kijken maar in ieder geval iedereen om me heen wel. Het was in alle opzichten de “finale” van de show. Brenda is behalve een vriendin van me ook een model en modeontwerpster. Ze is regelmatig naar Jinja gekomen om met de vrouwen te werken en vanaf moment 1 was duidelijk dat Brenda de bruidsjurk zou showen. De jurk is gedecoreerd met papierkraaltjes die normaal alleen voor sieraden worden gebruikt. Toen ik de vrouwen vertelde dat ik de kraaltjes wilde gebruiken als decoratie keken ze me gek aan en al zeker voor een bruidsjurk want “dat kon toch niet”. Er zit gigantisch veel werk in de jurk maar het resultaat was verbluffend!! De vrouwen (en de rest van het publiek) gingen uit hun dak toen Brenda opkwam. Daar stond hun “teacher Brenda” na al die maanden dan in de bruidsjurk. Vol trots rolde tranen van geluk over mijn wangen en het was alle stress en drukke weken dubbel en dwars waard. Alle vrouwen zijn vervolgens naar voren gehaald en ze hebben de dag van hun leven gehad! Na afloop werd ik overspoeld door mooie woorden en mijn telefoon stond niet meer stil. Het feestje is nog tot laat doorgegaan en met een enorme glimlach ben ik gaan slapen. Zo zie je maar, dromen komen soms echt uit!

De volgende ochtend werd ik wakker en ineens was het voorbij maar wat een geweldige herinnering! We hadden naast alle andere professionals ook de beste catwalkfotograaf aan boord en zondagmiddag kwamen de eerste foto’s binnen. Giulio Molfese heeft prachtige foto’s gemaakt en zijn foto’s van Kampala Fashion Week zijn gepubliceerd in de Italiaanse Vogue. De kenners weten dan dat het niet zomaar een fotograaf is.

De show werd live via Facebook uitgezonden en ik weet dat er redelijk wat mensen vanuit Nederland mee hebben gekeken. Via onderstaande link kun je de hele show terugkijken als je het hebt gemist!

https://www.facebook.com/story.php?story_fbid=2144662542231332&id=1565413100407123

De weken na de show waren nog steeds redelijk druk aangezien er de nodige afspraken voortkwamen uit de show. Zo zullen sommige outfits gedragen worden bij de volgende Miss Tourism verkiezing en er zijn orders geplaatst door een winkel uit Amerika. Direct na de show waren er al de nodige orders voor de sieraden dus de vrouwen konden gelijk aan de slag. Ook zijn er de nodige potentiële samenwerkingspartners die zich hebben aangediend maar we gaan eerst alles maar eens laten bezinken en kijken hoe we verder gaan. Het is in ieder geval zeker dat we volgend jaar weer een modeshow gaan doen de eerste vergaderingen hebben al plaatsgevonden!

Ondertussen draait het project natuurlijk ook gewoon door en over 2 weken beginnen de examens alweer. Op 8 december is de 5^e diploma uitreiking en dan hebben we in totaal met 75 vrouwen (en dus families) gewerkt. Een enorme mijlpaal dus! Het was een ontzettend hectisch jaar maar ik ben apetrots op alles wat we bereikt hebben.

Het is november en dat betekend dat de budgetten voor volgend jaar weer gemaakt worden. Stap voor stap zijn we aan het groeien en ook volgend jaar hopen we weer minimaal 30 vrouwen deel te kunnen laten namen aan ons programma. Dit kunnen we niet zonder jullie hulp en via onze online campagne hopen we voor kerst € 3.300 op te halen om een gedeelte van ons budget te dekken. Als trouwe lezer hoef ik jullie niet uit te leggen hoe hard het nodig is en wat voor mooie resultaten we al behaald hebben. Elke euro is meer dan welkom en echt alle beetjes baten. Natuurlijk mag de campagne zoveel mogelijk gedeeld worden om ons doel te behalen! Alle donaties (kleine en grote) kunnen gedaan worden via onderstaande link.

https://onepercentclub.com/awomansworth

Alvast heel erg bedankt en mijn volgende verhaal zal weer in het teken staan van een feestje, namelijk de 5^e diploma uitreiking! Diana (een van onze Nederlandse bestuursleden) is voor een paar weken in Oeganda en we zijn bezig om de puntjes op de i te zetten voor het trainingsprogramma.

Liefs uit Jinja!

Modeshow "From the slum to the catwalk"

Door alle drukte zou ik bijna vergeten om jullie mee te laten genieten van alle voorbereidingen voor de modeshow. Terwijl ik hier op kantoor zit wordt er druk gewerkt aan de laatste outfits en de naaimachines draaien op volle toeren! Mijn vakantie in Nederland lijkt alweer lang geleden maar ik heb er enorm van genoten! Het was fijn om even weg te zijn van werk en om iedereen weer te zien. Uiteraard heb ik de nodige frikadellen gegeten dus ik kan er weer even tegen!

Vanaf het moment dat ik ben geland in Entebbe begon de hectiek rondom de modeshow en dit zal tot volgende week zaterdag doorgaan. Ondanks dat de workshops gewoon hebben plaatsgevonden toen ik in Nederland was, is er nog ontzettend veel te doen. Meer dan eens heb ik mezelf moeten knijpen of alles wat er gebeurde wel werkelijkheid was want wat er de afgelopen weken allemaal is gebeurd had ik nooit durven dromen.

Wat begon als een grap is uitgegroeid tot een hele professionele modeshow. Al vrij snel had Joram Model Management toegezegd om 10 modellen gratis de show te laten lopen. Via via heb ik de nodige telefoonnummers verzameld om ook de rest van de show zo professioneel mogelijk te maken en ik kan vol trots zeggen dat dit is gelukt! Na wat telefoontjes en koffie afspraken wordt de show gepresenteerd door Lady Slyke (een Oegandese tv-persoonlijkheid) en Josephine Mutesi (Miss Earth Uganda). Bij een modeshow hoort uiteraard ook muziek en het is gelukt om DJ Rachael te boeken. Ze is hier erg bekend en ze is de eerste vrouwelijke DJ in Oost-Afrika. Natuurlijk wilde ik ook een goede fotograaf zodat we na afloop mooie foto’s hebben en ja hoor, we hebben Giulio Molfese, de allerbeste fotograaf op het gebied van modeshows! Het geweldige nieuws is dat al deze mensen zich gratis inzetten voor de modeshow dus niemand wordt betaald! Het zijn geen kleine namen in de mode-industrie en iedereen vraagt zich dan ook af hoe ik dit geregeld heb. Als kers op de taart hebben we de beste productiemaatschappij op het gebied van licht en geluid aan boord en waar we eerst een catwalk van hout zouden hebben krijgen we nu een catwalk gemaakt van glas. De catwalk wordt geplaatst over het zwembad van The Black Lantern en de modellen zullen dus letterlijk en figuurlijk over water gaan lopen. Ik durf bijna niet eens te dromen hoe alles er uit gaat zien!!

Ondanks dat iedereen zich vrijwillig inzet hebben we uiteraard toch de nodige kosten. Voor het licht en geluid hebben we enorme korting gekregen maar helaas lukte het niet om alles gratis te krijgen. Met een sponsorvoorstel onder mijn arm ging ik op pad en ik ben maar meteen begonnen bij het grootste bedrijf in Jinja, Nytil. Per toeval is dit een textielfabrikant dus er waren enige aanknopingspunten. Na een kort maar leuk gesprek te hebben gehad met de manager kwam een week later het bericht dat ze hebben besloten om akkoord te gaan met ons voorstel en daarbij hadden we dus meteen een hoofdsponsor! Ze hebben ook stageplaatsen aangeboden voor de vrouwen en wellicht dat we nog op meer gebieden gaan samenwerken.

Een week later zat ik in de VIP vergaderruimte bij een van de grootste hotels in Oeganda. De eigenaar bezit een aantal grote bedrijven in Oeganda en daar zat ik dan ineens tussen al het goud en marmer…. Tegenwoordig kom ik nog eens ergens….. Hij werd uit zijn vergadering gehaald want madam Susan was gearriveerd…. We hebben in ieder geval de toezegging gehad dat ze het project gaan sponsoren en de nadere details worden nog besproken. Terwijl mijn agenda steeds voller wordt en ik om de paar dagen op en neer reis tussen Jinja en Kampala geeft het me ontzettend veel energie! De zaterdagen ben ik standaard op kantoor voor de workshops en ondanks dat ik me niet echt nuttig kan maken tijdens de lessen geniet ik volop van alles wat er gebeurd. De vrouwen hebben inmiddels een goed beeld van wat er gaat gebeuren en ze zijn erg betrokken en offeren steeds meer tijd op om alles op tijd af te krijgen. Ik weet hoe hun persoonlijke situatie is en een dag niet werken betekend ook een dag geen inkomen. Momenteel zijn ze allemaal minimaal 1 of 2 dagen per week in de workshop en dat is mooi om te zien. Ze weten dat de show allerlei nieuwe mogelijkheden gaat bieden en ze leren veel nieuwe dingen. Een aantal vrouwen hebben ook al extra orders gekregen naar aanleiding van de nieuwe technieken die ze hebben geleerd! Mijn missie voor de modeshow is dus al geslaagd!! Ik ben ook helemaal verliefd op alle ontwerpen die er zijn gemaakt. We hebben een prachtige sieradenlijn samengesteld en we hebben 5 kledinglijnen. De show wordt afgesloten met een bijzondere bruidsjurk. De jurk is gedecoreerd met de papierkraaltjes die ze normaal gesproken voor sieraden gebruiken. De vrouwen hebben geleerd om “out of the box” te denken en dit heeft geweldige resultaten opgeleverd. Alle items gaan in de verkoop na de show dus hopelijk kunnen de vrouwen zo ook nog een extraatje verdienen op die avond. Ze zijn bezig om hun eigen outfits voor de show uit te zoeken want ze weten nu wel dat er heel wat gaat gebeuren en dat ze ook door diverse media geïnterviewd zullen worden.

Naarmate de datum nadert komt er meer aandacht vanuit media en ik weet werkelijk waar niet wat de show allemaal gaat brengen. Ik heb zoveel bijzondere mensen mogen ontmoeten in de afgelopen maanden en ik ben ontzettend trots om het beste van het beste te kunnen bieden voor de vrouwen. Iedereen heeft het al over de show van volgend jaar maar nuchtere Hollander als ik ben wacht ik liever eerst de eerste editie af! Veel mensen vragen ook of ik een eigen winkel ga openen om de producten te verkopen. Iets wat misschien ooit wel gaat gebeuren maar dat is meer voor de langere termijn. We krijgen ook 2 bezoekers vanuit Nederland en Tamar arriveert maandag. Ze is bezig om haar eigen bedrijf op te starten en wil sieraden gemaakt van koehoorn verkopen in Nederland. Ik zal op freelance basis voor haar gaan werken om hier alles te regelen dus dat wordt mijn nieuwe uitdaging na de show. Diana komt vrijdag dus ook het Nederlandse bestuur is vertegenwoordigd! Voor iedereen die er helaas niet bij kan zijn heb ik goed nieuws want de show zal live te volgen zijn via onze Facebook pagina www.facebook.com/awomansworthuganda. De show is op zaterdag 20 oktober en begint om 18 uur Nederlandse tijd. Zet het alvast in je agenda als je het niet wilt missen en maak er met een bittergarnituurtje een leuke avond van!

Mijn focus voor de komende dagen is het verkopen van tickets dus hopelijk is de show uitverkocht voor aanvang. De komende week zal nog een tikkeltje drukker worden maar ik geniet van elk moment! Het is zo’n geweldig avontuur en ik had toch nooit van mijn leven kunnen bedenken dat ik een professionele modeshow zou organiseren! Na de show ga ik zeer zeker vrij nemen om bij te tanken en alles te laten bezinken. Een paar dagen lekker aan het zwembad klinkt als muziek in mijn oren momenteel namelijk haha. Ondertussen heb ik namelijk ook 10 studenten van het Windesheim Collega in Oeganda dus vervelen is er niet bij hier!

Liefs uit Jinja en volgende keer zal ik de nodige foto’s van de show plaatsen!

Mijlpalen voor A Woman's Worth

De tijd verstrijkt en inmiddels zijn er weer genoeg mijlpalen de revue gepasseerd. Het weer is niet bepaald iets om over te schrijven aangezien het in Nederland de afgelopen maanden vaker mooi weer is dan hier in Oeganda. Meer dan ooit heb ik met een dikke trui en pantoffels aan op de bank zitten bibberen en ik zal jullie de ervaringen van het ontbreken van warm water in huis op deze dagen besparen…. Het voordeel van alle regen is dat het hele land in volle bloei staat en het groener is dan ooit! Zeker als ik naar Kampala reis is het een traktatie om door alle wisselende landschappen te reizen. Via de theeplantages door naar het regenwoud en vervolgens naar de steeds drukker wordende omgeving richting de grote stad. En oh, wat vind ik die grote stad toch heerlijk tegenwoordig. Jinja is en blijft mijn thuis maar stiekem begin ik het stadse leven toch steeds meer te missen.

Op 2 juni hebben we voor de inmiddels 4^e keer diploma’s uit mogen rijken! Een enorme mijlpaal en ook zeker iets om even bij stil te staan. In vele opzichten was het een “moeilijke”groep en leek alles moeizamer te verlopen dan voorheen. Het neemt niet weg dat we uiteraard de nodige mooie successen hebben geboekt. Van de 16 vrouwen waarmee we zijn gestart zijn er 3 door verschillende omstandigheden afgevallen en door weer andere omstandigheden waren 2 vrouwen niet in staat om op tijd het examen te doen. De 11 vrouwen die examen hebben gedaan zijn allemaal geslaagd en hebben dan ook vol trots hun diploma in ontvangst mogen nemen. Uiteraard ging dit alles gepaard met een klein feestje en de nodige Oegandese lekkernijen!

Mijn dagen worden steeds drukker en de werkzaamheden rondom het project worden steeds uitgebreider. Mede door de organisatie van de modeshow heb ik besloten om een stapje terug te gaan doen en om minder “in het veld” te gaan werken. Ik zal meer achter de schermen gaan werken en om bepaalde werkzaamheden over te dragen hebben we sinds een aantal weken een Office Manager in dienst genomen. Ik ken Brenda al 3 jaar en ze heeft enorm veel ervaring dus ik ben enorm blij met haar toevoeging! Behalve Brenda is er momenteel ook een externe consultant bij gekomen voor de Monitoring & Evaluatie van A Woman’s Worth. Al enige tijd worstelen we om bepaalde resultaten op de juiste manier te meten en om het project goed te evalueren. Hoe meten we nou de bijvoorbeeld impact van het programma? Gilbert is een Oegandees met enorm veel ervaring op dit gebied en hij werkt met diverse grote internationale organisaties. Hij gaat ons de komende maanden helpen bij het invoeren van een nieuw evaluatiesysteem. Zo kunnen we bij de nieuwe groep het verschil gaan meten van voor en na deelname. Zo gaan we meten op welk armoedeniveau de vrouwen zitten en wat de sociaal psychologische impact is. Weer wat extra werk op mijn bordje maar iets waar ik erg naar uitkijk omdat ik het heel interessant vind. Het zal ons ook helpen om op termijn extra sponsoring te krijgen aangezien bepaalde gegevens een vereiste zijn voor een aanvraag.

Een andere droom werd een aantal weken dan toch eindelijk werkelijkheid en we hebben inmiddels ons eigen naaiatelier! Door extra donaties en goede connecties hebben we een klein atelier met 4 machines die zowel handmatig als elektrisch bediend kunnen worden. Behalve ik gingen ook de vrouwen door het dolle heen aangezien dit machines zijn die ze zelf niet hebben. De kwaliteit van deze machines is beter en met het oog op de modeshow en andere ontwikkelingen (waar ik nog niks over kan zeggen) een must! De ontwikkelingen rondom de modeshow gaan sneller dan het licht en ondanks dat het steeds meer van mijn tijd inneemt geeft het me heel veel energie! Wat bijna begon als een grapje is inmiddels uitgegroeid tot een professionele show met alles er op en er aan. Elke zaterdag zijn er extra workshops voor de vrouwen en de naaisters worden in een snel tempo klaar gestoomd door ons team van modeontwerpers uit Kampala. Het is waanzinnig om te zien hoeveel talent er in de groep zit en de trainers die elke week vrijwillig uit Kampala komen zijn net als ik zeer onder de indruk. De laatste hand wordt momenteel gelegd aan de collectie en dan kan kunnen we aan de slag. De vrouwen hebben in de eerste weken geleerd hoe ze ontwerpen moeten schetsen en hier zijn echt prachtige creaties uit voort gekomen. De jurken die ze zelf geschetst hebben zullen ze ook zelf gaan maken en worden geshowd op de catwalk! Als klein meisje zat ik thuis ook vaak tussen de naaimachines, stoffen, spelden, scharen etc en ik moet zeggen dat het een waar genot was om de vrouwen afgelopen zaterdag voor het eerst patronen te zien knippen. Momenteel zijn onze nieuwe bestuursleden Caroline en Bart in Oeganda en ze hebben een koffer vol oud beddengoed meegenomen zodat de vrouwen met deze stoffen kunnen oefenen. Volgende week zijn de eerste jurken klaar dus ik ben zeer benieuwd! We proberen de vrouwen zoveel mogelijk zelf te laten maken dus ook het bedrukken van stoffen is de afgelopen weken aan bod gekomen en ook deze resultaten waren verbluffend! Qua organisatie is het team elke week aan het groeien en mijn netwerk is flink uitgebreid. Via een vriendin kwam ik in contact met Joram Model Management, het grootste modellenbureau in Oost-Afrika. Ze hebben modellen lopen in New York, Parijs, Milaan enzovoorts dus het is zeker geen kleine speler op de markt. Waar ik toch lichtelijk nerveus was voor die afspraak omdat ik wilde vragen of ze op een bepaalde manier iets wilde sponsoren werden de rollen gaandeweg het gesprek omgedraaid. Joram, de eigenaar, werd enorm enthousiast na mijn verhaal achter de modeshow en vroeg of hij er alsjeblieft onderdeel van uit mocht maken! Uhhhh, ja dat kan maar we hebben geen budget! Zonder problemen had ik in een half uur tijd 10 professionele modellen, haar en make-up geregeld voor de show. En dit allemaal gratis! De catwalk die over het zwembad gebouwd gaat worden wordt momenteel ontworpen door een bevriende architect en zelfs de landelijke media heeft al lucht gekregen van het evenement en het ziet er dus naar uit dat ik mijn tv-debuut ga maken! Ik heb werkelijk geen idee waar de modeshow allemaal toe gaat leiden maar tot nu toe is het een waanzinnig avontuur! Vooral omdat iedereen op vrijwillige basis meewerkt om onze vrouwen dat platform te kunnen geven. De vrouwen hebben nog steeds niet helemaal door wat hun boven het hoofd hangt en met youtube filmpjes probeer ik maar uit te leggen hoe een echte modeshow eruit ziet. Het is ook nogal een stap van de sloppenwijk naar de catwalk….

Na het afleggen van vele interviews gaan we op vrijdag de 13^e (ja, we doen het gewoon) van start met de 5^e groep! Nog een mijlpaal dus! Aan het einde van 2018 hebben we ongeveer 70 vrouwen geholpen en qua impact komt dit dus neer op meer dan 300 mensen aangezien de kinderen veelal ook profiteren van de effecten van het programma. En als ik over die getallen nadenk…. Ja, dan ben ik beretrots natuurlijk want dit had ik toch een paar jaar geleden allemaal niet kunnen bedenken!

Het team is langzaamaan aan het uitbreiden en we zijn dit jaar vooral bezig met het professionaliseren van het project. Dit alles gaat niet vanzelf en eind juli vlieg ik voor een paar weken naar Nederland om even een beetje rust te nemen en om mijn batterij op te laden voor de rest van 2018! Alles gaat hier dus meer dan goed en in vele opzichten is het nu al een jaar om nooit te vergeten! Tussen alle drukte door geniet ik ook volop van de aanwezigheid van Caroline en Bart en het is een hele ervaring voor ze om alles na vele verhalen nu dan eens echt te zien.

Liefs uit Jinja en wellicht tot over een paar weken in Nederland! Ik kijk erg uit naar een beschuitje met aardbeien en ook dit keer zal de frikadel speciaal regelmatig op het menu staan!

Het laatste nieuws uit Jinja!

Voor mijn gevoel ben ik net goed en wel terug van mijn tripje naar Nederland maar ineens is het april en is de paashaas alweer weg. Het schrijven van mijn blog is iets wat er nogal eens bij in schiet. Alles is zo gewoon voor mij dat ik er soms over na moet denken wat te schrijven terwijl er natuurlijk genoeg te delen is. Mijn vakantie in Nederland was heerlijk en na de enorme hitte in Oeganda was het ook wel weer eens heel fijn om bij paps en mams op de bank onder een dekentje bij de kerstboom te zitten. Het was ook een zeer welkome onderbreking van mijn werk en het was fijn om iedereen weer even te zien. Na 3 weken genoten te hebben van Nederland en alle bijbehorende luxe was ik er ook wel weer aan toe om naar huis te gaan, en ja dat is tegenwoordig toch echt Oeganda.

Nadat de kinderen van Ernest 3 weken lang elke dag hadden gevraagd waar tante Susan was werd ik thuis vol enthousiasme ontvangen! Er werd door diverse vrienden gewacht op de inmiddels alom bekende stroopwafels dus om meerdere redenen was iedereen blij dat ik er weer was! Het team was tijdens mijn afwezigheid begonnen met de nieuwe groep en inmiddels zijn we al 8 weken aan het werk met een groep van 16 vrouwen. Het is alweer de 4^e groep en net als voorgaande keren hebben ze allemaal hun eigen verhalen. Soms is het ontzettend moeilijk om voor te stellen waar deze vrouwen dagelijks mee te maken hebben. De positie van een vrouw is hier zo ontzettend anders dan in onze cultuur en huiselijk geweld is hier eerder regel dan uitzondering lijkt het. We hebben dit keer een aantal vrouwen in het project die wel getrouwd zijn maar waarvan de man financieel niet bijdraagt dus in veel opzichten zijn het toch een soort van alleenstaande moeders. Vorige week werden we geconfronteerd met een afschuwelijk incident wat zich af heeft gespeeld bij een van de huidige deelneemster. Haar eigen man heeft geprobeerd om haar te vergiftigen en te vermoorden…. Gelukkig is het een hele sterke vrouw en is ze op tijd kunnen ontsnappen. Uiteraard was dit voor iedereen een heftige situatie maar ik heb ook veel geleerd van voorgaande incidenten. We kunnen de vrouwen hulp bieden die binnen ons vermogen ligt en uiteindelijk moeten ze zelf de keuze maken om daadwerkelijk weg te gaan bij hun man. In Nederland zijn er veel instanties die kunnen helpen en dat is hier compleet anders. Aangifte bij de politie heeft vaak geen zin omdat die vervolgens vaak zeggen dat je het zelf hebt uitgelokt…. Na zo’n dag leeg ik mijn hoofd met een glas wijn en het feit dat we hebben gedaan wat in ons vermogen ligt geeft me een bepaalde rust in de hele situatie, hoe afschuwelijk het verhaal ook is.

Ber en Annemie zijn inmiddels al ruim een half jaar als vrijwilliger aan het werk bij ons en het zal een gemis zijn als ze in juni weer naar Nederland gaan. Er is meer structuur aangebracht in ons trainingsprogramma en we zijn bezig om onze trainers ook bewuster te maken van bepaalde technieken die we kunnen inzetten om de vrouwen beter te helpen. De komende weken gaan we de toekomstplannen uitwerken en kijken welke stappen we allemaal moeten en kunnen gaan maken.

Op 8 maart was het vrouwendag en dat is hier een officiële feestdag! Annemie kwam met het idee om de vrouwen te trakteren om een verwenmiddagje. Alle vrouwen kregen een handmassage, de nagels werden gelakt en ze kregen een gezichtsbehandeling. Het was een geweldige dag en ze hebben er enorm van genoten! Veel van de vrouwen hebben geen geld om ook maar iets aan hun uiterlijk te besteden en nu werd het ook nog eens door iemand anders gedaan. Natuurlijk mocht de cake ook niet ontbreken op zo’n dag. Ber had het idee om ons logo aan de buitenkant van kantoor te schilderen en ik kan jullie vertellen dat dit bijzonder goed is gelukt! Waar er de afgelopen weken enorm veel regen is gevallen bleef het die donderdag droog en kon iedereen het resultaat bewonderen! Ik zal foto’s toevoegen zodat jullie het resultaat ook kunnen bekijken.

Inmiddels is de datum voor de modeshow ook vastgelegd en op 20 oktober zullen de modellen de creaties van de naaisters uit het project laten zien aan het publiek. We hebben dus de nodige tijd om alles voor te bereiden en dit zal ook nodig zijn. Inmiddels heb ik genoeg ideeën en ben ik begonnen met het schetsen van een paar ontwerpen voor de speciale lijn die er geshowd wordt. In de wijken waar we werken worden veel paperbeads (kraaltjes van papier) gemaakt en deze worden veelal voor sieraden gebruikt. Ik ben op het idee gekomen om er kleding van te gaan maken dus samen met een modeontwerpster proberen we iets nieuws te creëren wat tot op heden in Oeganda nog nooit geshowd is. Het feit dat mijn moeder naaister was en mijn vader meubelmaker werpt nu dan toch zijn creatieve vruchten af haha. Tijdens de modeshow probeer ik ook een aantal vrouwelijke Oegandese artiesten op te laten treden en inmiddels heb ik ook daar weer wat contacten gelegd en ze zijn erg enthousiast over het idee. Het is toch grappig om te zien hoe mijn netwerk zich steeds verder uitbreidt. Door dit netwerk werden we ook benaderd om voor een Engelse organisatie die actief is in het kinderziekenhuis in Jinja babymutsjes te maken. Het gaat om mutsjes voor de prematuur baby’s en alleen in Jinja zijn dit er gemiddeld 35 per maand... Het was een zoektocht om het juiste materiaal te vinden maar het is me gelukt en inmiddels kan de eerste proeforder geleverd worden. Het zou heel fijn zijn als we deze order binnenhalen want ze zullen er gemiddeld 40 per maand afnemen en dit levert voor ons extra inkomsten op. Daarnaast is het een mooi idee dat onze naaisters de baby’s in het ziekenhuis warm kunnen houden door het maken van mustjes!

Sinds februari zijn er ook weer een aantal studenten van het Windesheim Collega uit Zwolle in Oeganda dus af en toe neemt ook dat werk mijn tijd in beslag. De weekenden geniet ik veelal van de rust en mooie uitzichten bij de Nijl en af en toe trakteer ik mezelf op wat extra luxe in Kampala. Na weken van regen schijnt nu even het zonnetje dus ik ga wat vitamine D opdoen en met een boekje in de tuin zitten!

Liefs uit Jinja!

Kerstvakantie!!

Vakantie! Het is lang geleden dat ik echt het gevoel heb gehad dat ik vakantie heb maar na een dagje heen en weer rennen lijkt het er nu toch op dat het moment daar is! Na een hectisch jaar met de nodige ups and downs is het eindelijk tijd om te relaxen en alles eens op een rijtje te zetten. Terwijl de temperatuur hier met de dag stijgt probeer ik me voor te bereiden op de kou in Nederland. Waar ik toch ineens zin krijg in boerenkool met worst ben ik vanmiddag toch nog even snel bij een van de vrouwen in Walukuba een lokale maaltijd gaan eten. Her en der zie ik hier een verdwaalde kerstboom maar ik denk dat ik snel in de kerstsfeer beland zodra ik vrijdagavond in Nederland arriveer.

Waar ik dacht dat het na de diploma-uitreiking iets minder druk zou worden ben ik vaker dan ooit op en neer gereisd naar Kampala voor diverse afspraken. Er zijn ineens zoveel leuke plannen voor volgend jaar dat ik telkens met een brede glimlach in de bus stapte en dat ik de soms lange files voor lief nam. Reizen in Oeganda is nooit saai want er is altijd wel iets te beleven aan de kant van de weg. Overal is bedrijvigheid en reizen door het groene landschap met theeplantages en regenwouden gaat ook niet snel vervelen. Ineens ontstond er op een maandagmiddag het idee om volgend jaar een modeshow voor de naaisters uit het project te organiseren. Waar een vriend van mij manager is van een lodge en graag een catwalk wilde hebben in het zwembad is het idee nu al zeer concreet en hebben we zelfs al professionele modellen die vrijwillig de items van de vrouwen willen showen. Ondertussen is mijn netwerk enorm uitgebreid en ga ik waarschijnlijk begin volgend jaar een aantal betaalde workshops houden voor Oegandese modeontwerpers. Uiteraard zal ik ze vragen of ze onze naaisters wat extra vaardigheden willen leren aangezien dat de hele gedachte is achter ons te openen naaiatelier. Het lijkt er dus steeds meer op dat het een professionele modeshow gaat worden en zelfs Kampala Fashion Week kijkt met ons mee. Wie had dat toch ooit gedacht! Nooit eerder heeft iemand dit georganiseerd in Jinja en het is toch super voor de vrouwen om op deze manier hun ontwerpen te laten zien. Het is bizar hoeveel mensen vrijwillig hulp aanbieden om het een succes te laten worden. Daar kunnen we in Nederland nog wat van leren!

De afgelopen weken zijn we ook druk bezig geweest met het interviewen van vrouwen voor de nieuwe groep die op 12 januari van start gaat. De impact van ons werk wordt steeds zichtbaarder in de wijk en we hadden dan ook een wachtrij voor de interviews!! Meer dan 40 vrouwen wilde zich inschrijven terwijl we in principe maar 15 plekken beschikbaar hebben. Waar we de vorige keer nog moesten zoeken zijn de rollen nu duidelijk omgedraaid. Een enorm compliment voor het hele team! Na het afnemen van het 1^e interview hebben we een selectie gemaakt van vrouwen waarvan we denken dat zij het op dit moment het hardste nodig hebben en vervolgens zijn ze uitgenodigd voor een 2^e interview. In dit gesprek gaan we dieper in op hun thuissituatie om een beter beeld te krijgen. We hebben besloten om in januari met 18 vrouwen van start te gaan en helaas hebben we dus een aantal vrouwen teleur moeten stellen. De kwaliteit van het programma is enorm belangrijk en als we meer vrouwen tegelijk deel laten nemen dan kunnen we ze niet de aandacht geven wie we ze graag willen geven om onze doelen te behalen.

We hebben nog meer video opnames gehad met Jinja Film Productions en het is heel leuk om te zien hoe de vrouwen in hun eigen woorden omschrijven wat de impact van het programma is. De meeste filmpjes zijn inmiddels klaar en ze zijn terug te vinden op ons eigen Youtube kanaal https://www.youtube.com/channel/UCN0QX08t_fjrHjViIn_lXiw. De komende weken zullen we de overige filmpjes uiteraard ook hier publiceren.

Afgelopen vrijdag was het tijd om het project voor dit jaar te sluiten en om het team te bedanken voor hun inzet. Een aantal weken geleden heb ik gevraagd waar ze graag naartoe zouden willen gaan en aangezien ze altijd enorm nieuwsgierig zijn naar de plek waar ik soms mijn hoofd leeg maak was de keuze voor The Haven snel gemaakt. We hebben tijdens een heerlijke lunch met een prachtig uitzicht op de Nijl teruggeblikt op 2017 en natuurlijk ook vooruitgeblikt naar 2018. We hebben veel geleerd en het project is duidelijk op weg om een stapje groter te worden. Met alle kennis van de afgelopen 2 jaar hopen we volgend jaar nog meer vrouwen te kunnen helpen en onze training efficiënter in te zetten. Uiteraard kunnen we niet alles verwezenlijken zonder sponsoring en daarom zijn we weer een speciale campagne gestart. Mochten jullie een donatie willen doen dan is deze uiteraard van harte welkom. Je kunt momenteel doneren via deze link https://onepercentclub.com/nl/projects/bouwen-aan-een-financieel-onafhankelijke-toekomst

Ineens is het weer 18 december dus dat betekend dat ik morgen jarig ben! Geheel in vakantiestijl ga ik een dagje relaxen en in de ochtend ga ik genieten van een massage die ik cadeau heb gekregen. Daarna staat er middag relaxen bij het zwembad met uitzicht op de Nijl op het programma en de dag wordt afgesloten met een hapje en drankje met vrienden. Het ziet er ook nog naar uit dat ik gratis mag overnachten in een van de luxe tenten aan de Nijl dus ik had het slechter kunnen treffen!

Donderdag ga ik mijn koffer inpakken en dan ben ik klaar om 3 weken te gaan genieten van mijn vakantie in Nederland! Ik kijk vol trots terug op 2017 en het was zeer zeker geen gemakkelijk jaar maar het project is zo gegroeid dat ik alleen maar met een glimlach kan starten aan mijn vakantie.

Bij deze wil ik iedereen bedanken voor alle steun en ik wens iedereen hele fijne feestdagen en uiteraard een heel gezond 2018! Tot snel!!

Liefs uit Jinja!

De kers op de taart

De tijd vliegt en ineens besef ik me dat het best een tijdje was geleden dat ik een blog had geschreven. De afgelopen maanden zijn erg druk maar ook zeer productief geweest. Er is zoveel gebeurd dat ik bijna niet eens weet waar te beginnen.

Momenteel zit ik bij te komen en na te genieten van de diploma uitreiking van afgelopen zaterdag. Vol trots heb ik voor het eerst aan alle 13 vrouwen een diploma mogen overhandigen. Zo’n dag is toch wel echt de kers op de taart! Na de vrouwen 6 maanden lang training te hebben gegeven en ze wekelijks te bezoeken is het zo mooi om te zien hoe ze allemaal enorme vooruitgang hebben geboekt. Niet alleen in hun bedrijf maar ook op persoonlijk vlak. Zo durfde Prema mij tijdens de intake bijnna niet aan te kijken omdat ze zo verlegen was. Door te werken aan haar zelfvertrouwen durfde ze het aan om tijdens haar examen haar ondernemingsplan te presenteren voor de rest van de groep. De persoonlijke ontwikkeling gaat hand in hand met het uitbreiden van hun bedrijf dus het is een win-win situatie. Waar geen van allen bij de start van het programma wist hoe ze een kasboek bij moesten houden weten ze nu precies wat er in hun bedrijfje gebeurd en hoe ze op een verantwoorde manier uit kunnen breiden. De een pakte het heel snel op en bij de ander duurde het soms wat langer voordat de kwartjes begonnen te vallen. De laatste weken zijn ze allemaal zo enorm gegroeid! Uiteraard ontkwamen we niet aan de speeches zaterdag en waar ik soms bijna heilig werd verklaard bleek onze training over sparen een enorm belangrijke rol te hebben gespeeld bij de meeste vrouwen. Het is soms bijna bizar om te zien wat voor impact voor ons simpele kennis hier heeft. Het niveau van de vrouwen lag dit keer een stukje hoger en we werden door sommige dan ook bijna omver geblazen tijdens hun examens waar ze hun kasboek en ondernemingsplan moesten presenteren. Een zeer welkome verrassing!

Verrassingen hebben we de laatste tijd wel vaker gehad. Al een tijdje had ik het idee om een klein trainingscentrum te openen om behalve de bestaande trainingen ook extra vaardigheden te kunnen trainen. Ineens besloten de buren van ons kantoor om met de Noorderzon te vertrekken en dus vroeg de huisbaas zich af of wij ook dat pand wilde huren. Het duurde ongeveer 15 minuten voordat het kwartje viel en ik hardop JA riep. Er moet behoorlijk wat onderhoud gepleegd worden maar we hopen in januari open te kunnen gaan. Dit is een droom die werkelijkheid wordt en ik werd dan ook met de dag enthousiaster! Inmiddels hebben we donaties ontvangen voor de aanschaf van 4 naaimachines en kunnen we dus een eigen naaiatelier starten! Na veel vergaderingen hebben we besloten om geen basistraining te geven maar in plaats daarvan gaan we “master classes” aanbieden. Er zijn veel naaisters met dezelfde kennis dus het is moeilijk om te concurreren. Door de naaisters nieuwe technieken en ontwerpen te leren kunnen ze zich gaan onderscheiden van de rest. Daarnaast willen we ook nieuwe producten maken voor de verkoop dus ook hiervoor zullen we speciale trainingen aan gaan bieden. Ineens ging alles in een sneltreinvaart en kreeg ik hulp uit allerlei hoeken. Zo is er inmiddels door een modeontwerpster uit Kampala een overlockmachine gedoneerd en ze komt volgend jaar gratis training geven. Kort daarna ontmoete ik Jennifer, een Oegandese architect, die het project al kende en helemaal weg is van ons werk. Binnenkort zullen de producten van A Woman’s Worth dan ook te vinden zijn in een nieuwe lodge bij Lake Mutanda! Een geweldig platform om onze producten en werk onder de aandacht te brengen en Lake Mutanda is de plek waar ik na de gorilla tracking heb geslapen dus voor mij een speciale plek in Oeganda. Jennifer is ook programmamanager van een nieuwe organisatie die enorm veel deuren kan gaan openen. De organisatie is opgericht door het bedrijf die vanuit New York wereldwijd alle Fashion Weeks organiseren. Er zijn 3 projecten in Oeganda waarmee ze gaan samenwerken en het lijkt erop dat wij er 1 van zijn! De oprichtster wordt vanuit New York ingevlogen over een paar weken en waar de halve mode-industrie bij wijze van een moord zou doen om haar te spreken staat er een afspraak met Susan Geurts op haar agenda tijdens haar 3 daagse bezoek aan Oeganda…. De laatste weken moet ik mezelf weleens even knijpen om te kijken of het allemaal wel echt is want er gebeurd zoveel in een korte tijd dat het soms bijna onwerkelijk lijkt. Mijn netwerk is enorm uitgebreid in de afgelopen maanden en al het harde werk lijkt nu zijn vruchten af te werpen. In Jinja worden de verkooppunten inmiddels ook uitgebreid en stap voor stap krijgt A Woman’s Worth dus steeds meer bekendheid.

We zijn inmiddels alweer gestart met het interviewen van vrouwen voor de volgende groep. Ons doel is om 2 groepen per jaar op gaan leiden dus dit betekend dat we in januari van start moeten gaan met de eerste training. De komende weken zijn dus nog erg druk maar vanaf 22 december hoop ik even lekker te kunnen gaan relaxen in Nederland. Niet geheel gepland maar ik heb besloten om wat extra quality time te hebben met mijn familie en dus vlieg ik voor 3 weken naar het koude kikkerlandje. Het is in veel opzichten een hectisch jaar geweest en ik ben enorm trots op alle behaalde resultaten! Waar ik wat moeite had met wennen in Oeganda na mijn tripje naar Nederland voel ik me weer helemaal als thuis! Ik kan zo ontzettend genieten van de kleine dingen hier en niet te vergeten de Oegandese knulligheid. Waar de herfst in Nederland zijn intrede heeft gedaan is hier het regenseizoen ook volop aan de gang. In de weekenden probeer ik zo weinig mogelijk te werken en ik kan dan onder het genot van een wijntje uren over de Nijl staren. Ondanks dat de ups en downs hier heftiger lijken dan in Nederland zou ik me op dit moment geen fijner thuis voor kunnen stellen en met alle huidige ontwikkelingen ben ik hier nog lang niet klaar.

Momenteel zijn er via het Windesheim College 10 studenten in Jinja en Kampala die ik begeleid dus dat maakte het de afgelopen weken ook wat extra druk. Door een incident met een van de studenten kwam ik voor de eerste keer in aanraking met de politie in Oeganda. Waar ik de meest vreemde vragen moest beantwoorden om een rapport van aangifte te krijgen terwijl ik in al die bezoeken geen computer had gezien….. Met een geschreven rapport moesten we naar het centrum waar ik vervolgens iemand moest betalen om het uit te typen en te printen…. Ik zou willen dat ik al die momenten had kunnen filmen want ik kon telkens maar 1 ding bedenken: dit kan gewoon allemaal niet waar zijn en ik ben beland in een hele slechte film hahaha. Hoe dan ook ben ik weer een ervaring rijker en heb ik vrienden gemaakt met de politie want je weet immers nooit waar je ze nog eens voor nodig hebt hier. Uiteraard moest er corruptiegeld betaald worden en ook dit ging zo ongegeneerd dat het lachwekkend was.

Sinds september hebben we op het project hulp gekregen van Annemie en Ber. Ze zullen ongeveer 1 jaar in Oeganda blijven en ze zijn zeer zeker van toegevoegde waarde voor het project. Daarnaast zijn het tevens mijn buren en is het soms ook gewoon heel fijn om Nederlanders in de buurt te hebben. De komende weken ga ik me voornamelijk bezighouden met het werven van nieuwe sponsoren zodat we ook volgend jaar ons werk gewoon voort kunnen zetten. We hebben inmiddels een korte promotievideo laten maken. Deze kan ik helaas hier niet plaatsen maar bij deze het linkje naar onze Facebook pagina waar je de video ook kunt zien www.facebook.com/awomansworthuganda/videos/1986655468282882/ Er staan allerlei evenementen voor volgend jaar op het programma en ik hoop dat het lukt om over 1 of 2 jaar voldoende sponsoring te hebben zodat ik mezelf een salaris kan betalen en zodat ik me dus ook fulltime met het project bezig kan houden. Om volgend jaar volgens planning 30 vrouwen op te kunnen leiden hebben we in totaal € 5.000 nodig. Alle donaties zijn uiteraard heel erg welkom en voor de zekerheid bij deze nogmaals ons rekeningnummer… NL16 RABO 0305 6974 98 tnv Stichting A Woman’s Worth. Bij deze wil ik ook iedereen bedanken die ons tot nu toe hebben gesteund op welke manier dan ook. Door jullie hulp kunnen we hier het verschil maken en bouwen aan een betere toekomst!

Wellicht tot over een paar weken in Nederland!

Liefs uit Jinja!