Bijzondere momenten

Hallo!

Nog even een update voordat ik ga genieten van mijn vakantie in Zanzibar! De afgelopen tijd heb ik veel tijd doorgebracht in Kampala en ik heb daar ook helemaal mijn draai gevonden. Samen met 2 vrijwilligers uit Jinja hebben we geholpen tijdens het Re-Unite Programma van het straatkinderproject. Gedurende de hele week gaan er medewerkers van het project dag en nacht de straten op om kinderen uit te nodigen voor het wekelijkse programma. De kinderen komen bij elkaar op een voetbalveld in de sloppenwijk en ergens vind ik het eerst best wel weer even spannend. Ze zijn aan het voetballen als we arriveren en nadat ik zo’n beetje iedereen gegroet heb (wat meestal gaat met een boks, knuffel of lange handdruk)vragen we aan de kinderen om een tekening te maken van wat ze later willen worden. Sommige kinderen zijn onder invloed maar het valt me enorm mee. Ze gaan fanatiek aan de slag en vragen de nodige aandacht. Een aantal kinderen hebben vooral behoefte aan een knuffel en laten me dan ook niet meer los de rest van het programma. Het is ondenkbaar dat deze kinderen op straat moeten leven en allemaal een vreselijke achtergrond hebben. De een wil piloot worden en de ander pastoor of militair. Stuk voor stuk zijn het bijzondere tekeningen en ondanks dat ik constant op mijn hoede moet zijn voelt het goed. Lenneke legt me uit dat er ook een groepje ex kindsoldaten is en ik herken inmiddels de specifieke gezichtsuitdrukkingen die ze hebben. Helaas was er die dag ook een andere organisatie waardoor we het programma niet helemaal hebben kunnen draaien dus ga ik binnenkort nog een keertje mee. Ik herkende een aantal kinderen van die avond toen ik ’s nachts op pad ben geweest en ik voel me absoluut niet onveilig. Normaal gesproken wordt er eten verstrekt en geven ze voorlichting. Op de tekening moesten ze ook hun naam vermelden en aangeven hoe lang ze al op straat leven. Naderhand worden de tekeningen bekeken en als ze bijvoorbeeld nog maar net op straat zijn dan proberen de medewerkers ze ’s avonds op te sporen om te kijken of ze deze kinderen zo snel mogelijk van straat kunnen halen. Normaal gesproken is het geen omgeving waar je als blanke naartoe kunt maar de medewerkers van het project hebben ons naderhand nog even de rest van de wijk laten zien. Heel even kregen we tussendoor de slappe lach toen er ineens met een enorme snelheid een brommertje van DHL over te voetbalterrein kwam gescheurd om een pakketje te bezorgen. Bang om zijn brommertje af te moeten staan verliet hij met eenzelfde sneltreinvaart het terrein weer en bleef er slechts een stofwolk over hahaha. DHL bezorgt dus echt overal en ik zal nu telkens aan dit moment terug moeten denken als ik een DHL bezorger zie. Een andere bizarre gewaarwording is dat ik gewoon versierd word door jongens van 12 jaar. De straatkinderen zijn veel gewend en vooral meisjes belanden in de prostitutie. Het is helaas de realiteit dat deze jonge meisjes voor ongeveer € 0,60 sex hebben met iemand en dan ook nog het grootste gedeelte moeten afstaan….

Vorige week heb ik samen met de andere vrijwilligers ook weer het opvanghuis bezocht en met de oprichtster bekeken hoe we haar kunnen ondersteunen de komende tijd. Ze willen een inloophuis openen en in de toekomst ook een huis voor meisjes. Het is natuurlijk onmogelijk om jongens en meisjes in 1 huis onder te brengen. Ze zijn veel bezig met het schrijven van diverse documenten en voorwaardes dus daar help ik haar de komende tijd mee.

Naast werk was er natuurlijk ook ruimte voor vrije tijd en dus ben ik in de omgeving van Kampala gaan mountainbiken! Eerst met een bootje naar de overkant van het Victoriameer en ineens zitten we in een andere wereld, ver van de drukke stad. Met een gids gaan we het binnenland in en het is een geweldige ervaring om door het landschap te fietsen. Natuurlijk geen verharde wegen en veel heuvel op en af dus mijn conditie werd weer eens even op de proef gesteld. Onderweg stoppen we bij een aantal kraampjes en eten wat lokaal voedsel. Het blijft bijzonder hoe ontzettend gastvrij de mensen zijn hier en de kinderen zwaaien en roepen natuurlijk weer en ze zijn dolblij als je gewoon terugzwaait. De fietstochten worden aangeboden door een Nederlandse man en een gedeelte van de opbrengst gaat naar zijn projecten. Hij heeft een school opgericht voor dove kinderen en kinderen die besmet zijn met HIV. Onderweg worden we aangehouden door een oma die me letterlijk om mijn nek vliegt. Ze wil maar al te graag dat de blanken bij haar frisdrank komen kopen en uiteindelijk ontkomt onze gids er niet aan haha. Via allerlei smalle paadjes komen we uiteindelijk weer bij het meer uit waar de boot weer op ons wacht. De fietsen gaan in de boot en zo varen we door het moeras weer terug naar Kampala. Het bijzondere was dat ik vorig jaar tijdens mijn reis een wandeling heb gemaakt door dit gebied en we hebben zelfs het Lagoon Resort bezocht waar ik vorig jaar geslapen heb.

Er zijn ook weer een aantal nieuwe vrijwilligers gearriveerd dus de afgelopen dagen waren lekker druk. Tussendoor heb ik nog een Oegandees afstudeerfeestje mee mogen maken en heb ik me wederom in het uitgaansleven van Kampala gestort. Ik ontmoet hier dagelijks zoveel bijzondere mensen dat ik me bijna niet voor kan stellen dat ik straks weer naar huis moet. Behalve de mensen ga ik ook onze waakhond Jackson enorm missen! De afgelopen weken hebben Hendrina en ik ons voorgenomen om hem een aantal trucjes te leren en inmiddels gaat hij zitten op commando en kan hij ook pootjes geven! Het is een echte knuffelhond geworden dus elke avond komt hij wel even zijn langs voor een knuffel. Ik verheug me erg op mijn vakantie naar Zanzibar en ga even lekker genieten van luxe en een tropische omgeving. Mijn volgende verhaal zal dan waarschijnlijk ook vanuit mijn luie stoel op het strand zijn!

Groetjes uit Jinja!

Veel indrukken

Hallo allemaal!

De tijd vliegt voorbij en nog steeds geniet ik van elke dag en van alle bijzondere dingen die ik hier kan doen en mag meemaken. De afgelopen weken waren met een lach en een traan en ik heb voor het eerst heel even naar huis verlangd. Dit duurde gelukkig maar 2 dagen en daarna begreep ik al niet meer waarom ik naar huis wilde. Er gebeurd natuurlijk van alles en vooral qua werk loop ik regelmatig tegen allerlei problemen aan. Dat de vrijwilligers en medewerkers van het project ontzettend blij met me zijn geeft me dan weer moed om verder te gaan. Mijn werkzaamheden zijn ook aangepast en ik zal meer tijd door gaan brengen in Kampala. Vorige week ben ik ons project daar gaan bezoeken en dit was pittiger dan verwacht. Het is een project voor straatkinderen en ik mocht bij uitzondering mee tijdens een night outreach. Medewerkers van het project gaan regelmatig ’s avonds op pad om de kinderen onder andere uit de nodigen voor de programma’s die ze aanbieden waar ze voedsel verstrekken, voorlichting geven, wonden verzorgen, sportactiviteiten organiseren, etc. In Kampala leven ongeveer 6.000 straatkinderen en met 4 medewerkers gingen we om 22 uur op pad. De medewerkers hebben voorheen allemaal zelf ook op straat geleefd dus ze weten precies hoe het is en inmiddels zijn het ook bekende gezichten voor de kinderen. De kinderen slapen op kartonnen dozen maar zijn op dat moment nog allemaal op zoek naar een slaapplaats. Sommigen zijn nog plastic flessen aan het verzamelen waar ze een hele kleine vergoeding voor krijgen als ze deze inleveren. Ze zijn vrijwel allemaal high van het snuiven van kerosine en als ik midden tussen 15 jongens sta en er eentje in het Nederlands vader Jacob begint te zingen krijg ik kippenvel van top tot teen. Dit liedje zal voor mij vanaf nu een dubbele betekenis hebben. Ze willen allemaal even aangeraakt worden maar ik voel me niet onveilig. Het stelde mij meteen gerust dat de medewerkers van het project met respect behandeld worden door de kinderen en dat ze bijna alle kinderen kennen. Als ze willen kiezen voor een betere toekomst en af kunnen kicken van de kerosine dan kunnen ze ook terecht in het opvanghuis. Hier wonen nu 15 jongens en ze gaan allemaal naar school. Ze hebben allemaal een droom die ze willen naleven en er zitten ontzettend intelligente kinderen bij. De kinderen hebben allemaal een verschillende achtergrond en het probleem is dat ze vaak opgepakt worden door de politie die ze vervolgens naar de familie terug wil brengen maar de kinderen willen niet naar huis omdat ze vaak mishandeld en verstoten zijn. Ik begreep dat Peter R de Vries hier onlangs een hele documentaire heeft gemaakt. Er zitten natuurlijk ook kindsoldaten tussen en ik kan me gewoon helemaal niet voorstellen wat voor ellende deze kinderen hebben door moeten maken. In het huis moeten ze zelf koken, wassen, schoonmaken, etc en worden ze op weg geholpen om een toekomst op te bouwen. Een van de oprichters van het project is een Nederlandse vrouw en de komende tijd zal ik haar gaan helpen met het verder uitwerken van plannen en om te kijken hoe ze meer donateurs kan krijgen. Ik zal bij deze een linkje plaatsen van een documentaire over het project zodat jullie een beter beeld krijgen. http://www.youtube.com/watch?v=ku7pOOTf8FU.

Inmiddels begin ik Kampala ook wat beter te kennen en is het ook weleens fijn om in een andere omgeving te zijn. Vorige week ben ik voor het eerst alleen met het openbaar vervoer gegaan en dit blijft toch elke keer een ervaring op zich. De heenreis verliep soepel maar de terugreis duurde behoorlijk lang omdat onze conducteur ruzie kreeg met een passagier die niet kon betalen. In de buurt van het guesthouse ligt de lodge (Cassia Lodge voor de kenners) waar ik vorig jaar mijn allereerste nacht in Oeganda heb doorgebracht. Om even alles te laten bezinken ben ik daar vrijdag lekker aan het zwembad gaan liggen en heb ik genoten van het mooie uitzicht over het Victoriameer. Ik heb het Oegandese uitgaansleven ook ontdekt en om stoom af te blazen ben ik tegenwoordig elk weekend wel ergens te vinden en zo hebben we laatst zelfs een festival bezocht!

Mijn vakantie is geboekt en over 2,5 week vertrek ik voor 9 dagen naar Zanzibar! Ik verheug me er enorm op om weer te genieten van allerlei luxe die we hier moeten missen. Een avondje op de bank liggen zit er hier niet in omdat we alleen maar stoelen hebben en aangezien ik het huis deel met ongeveer 13 andere mensen is de hygiëne vaak ver te zoeken en is er altijd wel iemand thuis. Ik vind het dan dus ook heerlijk om even alleen weg te gaan en bij te tanken. We wonen tegenover een radiostation en die vinden het nodig om 24 uur per dag heel hard de muziek richting mijn slaapkamer te blazen dus echt goed slapen is er ook niet helemaal bij momenteel. Ik ga behalve genieten van het strand ook een aantal excursies doen en het eiland verkennen dus ik vermaak me daar prima!

Ik moet er voorlopig nog niet aan denken om naar huis te gaan en ik wil nog veel doen! Er staat ook nog een project op de planning voor het binnenland waar we tegen een kleine vergoeding solar lampen gaan verkopen. Als iemand € 3 doneert dan kan de lokale bevolking voor eenzelfde bedrag een solar lamp kopen die ongeveer 5 jaar mee zal gaan. Er breekt nu regelmatig brand uit door de paraffine lampen en dit heeft als gevolg dat er weleens mensen overlijden. Ook weer een heel mooi project voor de langere termijn!

Deze week ga ik ook nog een project voor straatkinderen in Jinja bezoeken dus ik heb genoeg te doen en haal eruit wat er in zit voor de komende tijd! Er zijn samen met mij heel veel mensen die zich inzetten om de wereld net iets mooier te maken en ik ontmoet dan ook erg veel verschillende mensen. Mocht er iemand geld willen doneren van 1 van de projecten dan hoor ik het heel graag en kan ik jullie laten weten wat ermee gedaan wordt. Momenteel is alles welkom!

Ik hoorde dat de lente in Nederland ook volop in gang is dus geniet er daar allemaal van en ik doe hier nog wel mijn best om een Oegandees kleurtje te krijgen!

Liefs uit Jinja!

Warm welkom

Hallo allemaal!

Even een berichtje om te laten weten dat alles goed gaat en dat ik inmiddels in Jinja ben! De eerste dagen heb ik doorgebracht in het guesthouse van Travel4Change in Kampala. Het is hier ontzettend warm momenteel en ikmoet er echt even aan wennen.Behalve het bespreken van de projecten heb ik dan ook niet zoveel gedaan. Zondag ben ik naar Jinja gegaan en het is erg leuk om iedereen weer te zien! De verkopers op de markt herkennen me nog en wisten zelfs nog dat ik op 24 december naar huis ben gegaan haha. Het voelt ook net alsof ik niet weg ben geweest en ik weet nu natuurlijk precies waar ik naartoe moet en hoe alles werkt. Gisteren ben ik samen met Marianne naar het binnenland gegaan en dat was weer als vanouds. De vrouwen in het naaiatelier wisten niet dat ik weer terug was dus ze kwamen letterlijk naar ons toe gerend voor een flinke omhelzing. Het was een bijzonder moment en ze krijgen nu ook extra les in het atelier dus de kwaliteit van de tassen is al enorm verbeterd. Vandaag ben ik in het weeshuis geweest om alles een beetje voor te bereiden en om met een aantal vrijwilligers kennis te maken. De groep met kinderen is nu kleiner en veel kinderen zijn de afgelopen 2 maanden teruggeplaatst dus dat is positief. Morgen start ik officieel met mijn werk en er is heel veel te doen dus ik heb er ontzettend veel zin in! Het voelt goed om weer terug te zijn en ik ga er enorm van genieten! Ik woon nu in een huis met voornamelijk Oegandezen en ik heb de luxe dat er iemand voor nog geen euro per dag een heerlijke maaltijd voor ons maakt. Over de afschuwelijke anti homo wet wordt hier overigens nauwelijks gesproken en het is dus ook gewoon veilig.

De eerste dagen zijn voorbij gevlogen en ik heb zo’n vermoeden dat de komende maanden ook snel zullen gaan dus reden te meer om volop te genieten van elke dag hier!

Groetjes uit Jinja!!

Missie geslaagd!

Hallo allemaal,

Allereerst wil ik iedereen bedanken voor de felicitaties en de vele berichten die ik heb gehad! Ik heb mijn verjaardag zeer uitgebreid gevierd en deze ga ik dan ook echt nooit meer vergeten! Donderdagavond zijn we met de Nederlandse vrijwilligers gaan eten en werd ik getrakteerd op een heerlijk taartje! Vrijdag was mijn laatste dag in het weeshuis en het voelt heel raar om afscheid te nemen. Er gaan veel vrijwilligers weg voor kerst dus de kindjes voelen dat ook wel aan. Ik heb de hele ochtend dus nog even lekker met ze geknuffeld en ze \'s middags naar bed gebracht voordat ik vertrok. Ik heb mijn project van het naaiatelier overgedragen aan 2 andere vrijwilligers en ik heb er alle vertrouwen in dat ze het goed voort gaan zetten. Met de winst van de verkoop van de tassen en een extra donatie van andere Nederlanders heb ik gisteren weer heel veel stoffen en ander materiaal voor de vrouwen kunnen kopen dus ze kunnen voorlopig weer vooruit! Ik vond het heel lastig om het uit handen te geven want het project is toch wel een beetje mijn \"kindje\" geworden. Ik heb hoe dan ook mede dankzij jullie donaties een geweldig project kunnen opstarten en de vrouwen hebben vanaf nu een inkomen en dat was ook mijn doel! Mijn missie is dus geslaagd!!

Vrijdagavond heb ik mijn verjaardag/afscheid op z\'n Oegandees gevierd en dus veel eten, drank en dansen! Ik heb een Oegandese vrouw het eten laten maken en Jackson is druk bezig geweest met de aankleding en het kampvuurtje. Bijna alle medewerkers van het weeshuis waren er en ook alle vrijwilligers dus het was een leuke mix. Geweldig om de kok en de fysiotherapeut van het weeshuis zo uit hun dak te zien gaan. Wat heb ik genoten zeg!! Ik heb in ieder geval de Afrikaanse dansmoves onder de knie volgens de lokale bevolking dus nu alleen de taal nog haha.

Vandaag en morgen ga ik lekker relaxen op een bedje bij het zwembad met een fantastisch uitzicht op de Nijl. Het afscheid morgen gaat me zwaar vallen en ik denk eerder dat ik \"tot ziens\" ga zeggen in plaats van vaarwel..... Morgenavond begint mijn lange reis naar huis en op kerstavond ben ik weer op Nederlandse bodem. De komende weken ga ik overwegen of ik nog terug wil om mijn project verder uit te werken want er is nog zoveel te doen.... Geloof dat iedereen inmiddels wel in de gaten heeft dat ik een soort van verliefd ben geworden op dit land. De mensen zijn zo vreselijk dankbaar!

Voorlopig is dit mijn laatste blog vanuit Oeganda dus ik ga me voorbereiden op de kou aangezien het hier steeds warmer aan het worden is.... Ik heb de meest bijzondere weken van mijn leven beleefd hier en ik ga het echt nooit meer vergeten! Een ervaring die ik echt iedereen aan kan raden!

Een warme en zonnige groet uit Jinja!!

Back to basic

Hallo allemaal!

Even een verslagje voordat ik morgen naar mijn hutje in het binnenland vertrek!
Vrijdagochtend zijn we de geiten gaan kopen en dit was natuurlijk weer een heel avontuur. Ik heb namens jullie 3 grote melkgeiten kunnen schenken aan het weeshuis!! Andere vrijwilligers hebben er ook een aantal gekocht dus ze hebben nu 5 vrouwtjes (waarvan er 2 zwanger zijn) en 1 mannetje. 4 Nederlandse meiden hebben een afrastering gedoneerd dus ze waren zo blij bij het weeshuis! Ze hoeven nu geen poedermelk meer te kopen voor de baby\'s dus dat gaat ze veel geld besparen wat ze kunnen gebruiken voor extra eten etc. Ze zijn ontzettend dankbaar dus namens alle kindjes: bedankt!!
Vrijdagavond zijn we met alle vrijwilligers op stap geweest en dit was natuurlijk effe anders dan in Nederland maar zeker leuk om een keertje mee te maken!
Zaterdagochtend ben ik voor het eerst alleen (jihaaaa) op pad gegaan om wat dingen te gaan kopen en zo\'n ritje op de boda geeft dan toch een enorm gevoel van vrijheid! Heb alles gevonden wat ik nodig had en zelfs voor een zeer goede prijs haha. Daarna lekker gaan zwemmen bij een luxe resort in de buurt dus dat was wel een fijne afwisseling.
Vanmorgen een heerlijke wandeltocht gedaan in een regenwoud in de buurt van Jinja en gezien alle indrukken was ook dit een heerlijke afwisseling. Morgenvroeg vertrekken we naar het binnenland en kan het volgende avontuur na een rit van 4 uur beginnen! Komende dagen dus geen electriciteit en geen water meer dus gaat een flinke uitdaging worden. Hoop dat het project snel opgestart gaat worden. De 25 vrouwen hebben al 3 maanden les gehad en ik ga ze proberen de tassen etc te laten maken zodat ze deze kunnen verkopen. Het wordt hoe dan ook weer een onvergetelijk avontuur en laat jullie volgend weekend weten hoe het is geweest!

Het is begonnen!

Hallo allemaal!

Even een kort berichtje om te laten weten dat ik na een lange reis van 24 uur veilig in Jinja ben! De autorit was al weer een avontuur op zich aangezien er dikke mist was en de chauffeur aan mij vroeg of ik nog iets kon zien haha. Eenmaal \'thuis\' meteen paar uurtjes geslapen en \'genoten\' van de koude douche!
Zojuist mijn eerste boda-ritje (brommer) gehad naar het weeshuis waar iedereen lekker op 1 oor ligt. Er zijn veel Nederlandse vrijwilligers en ga zo de projecten bespreken.
Ga dit weekend waarschijnlijk al op pad naar de Sipi Falls dus het genieten is begonnen!!
Ik ga effe wennen aan de hitte maar de eerste indruk is dus erg positief!!