Waar ik er door drukte maar niet aan toe kwam om mijn eerste blog van 2020 te schrijven heb ik nu ineens noodgedwongen zeeën van tijd en bij deze wil ik jullie ook graag even op de hoogte brengen van de situatie hier.

Na de nodige onrust is afgelopen zaterdag ook in Oeganda de eerste besmetting met het Corona Virus bekend gemaakt. De maatregelen volgen elkaar iets sneller op hier in verhouding tot Nederland en zondagavond zijn alle grenzen en het vliegveld gesloten. Scholen en bars zijn uit voorzorg al sinds vrijdag gesloten. Net als overal wordt men geadviseerd om thuis te blijven en ik moet toegeven dat het wonderbaarlijk rustig is overal sinds zondag. Oeganda heeft in het verleden met meerdere epidemieën te maken gehad en de Ebola epidemie is het meest vergelijkbaar. Er wordt dus resoluut ingegrepen en in mijn beleving is dat ook het enige juiste om te doen. Het grote gevaar zit hem naast de uitermate slechte gezondheidszorg ook in de stijgende armoede en criminaliteit. Er is hier geen sociaal vangnet en veel mensen zijn afhankelijk van dagelijkse inkomsten om überhaupt eten te kunnen kopen. De criminaliteit is dus al in een paar dagen verhoogd en daarmee ook de houding ten opzichte van de blanken hier. Net zoals er door (veelal ongeschoolden) gedacht wordt dat de blanken AIDS hebben gebracht wordt er nu van alles over het Corona Virus tegen me geroepen en voel ik me niet helemaal veilig meer op straat. Geen prettig gevoel en ondanks dat alle besmette gevallen hier Oegandees zijn maakt dat niks uit. Ik zit dus ook al een paar dagen binnen en dit zal de komende weken niet veranderen denk ik. Het luchtruim is dicht maar de ambassade bekijkt in overleg met de KLM en de Oegandese overheid of er noodvluchten uitgevoerd kunnen worden indien nodig. Momenteel denk ik nog steeds dat ik hier beter zit dan in Nederland omdat de situatie in Nederland vele malen erger is.

Waar er allerlei leuke ontwikkelingen voor A Woman’s Worth gaande waren hebben we afgelopen vrijdag tot nader order het kantoor moeten sluiten. Sinds januari hebben we een eigen Mode Academie geopend en de eerste lessen hebben dan ook al plaatsgevonden. Door de enorme vraag hebben we de academie opengesteld voor alle naaisters uit de wijken en momenteel hebben we 10 zeer getalenteerde vrouwen in opleiding tot professioneel ontwerpster. Een paar weken geleden vond ook de andere mijlpaal plaats terwijl we aan de 7^e groep vrouwen de diploma’s uit konden reiken. Ook bij deze groep hebben we weer mooie resultaten behaald en het blijft bijzonder om te zien hoe ze in een paar maanden kunnen veranderen. Hun prioriteiten veranderen en ze zijn veel meer gefocust op hun bedrijf. Aangezien we aan het werven waren voor een volgende groep is de impact van de sluiting voor het business programma niet enorm groot. Alle teamleden hebben diverse taken die ze vanuit thuis kunnen uitvoeren dus dankzij alle moderne technieken kan er achter de schermen veilig gewerkt worden. Niemand weet uiteraard wat er de komende maanden gaat gebeuren maar dat het economisch slecht zal gaan is 1 ding wat zeker is. Mijn zorg gaat dus ook uit naar het afnemende aantal potentiele sponsoren en het voortbestaan van A Woman’s Worth. De modeshow stond gepland voor 17 oktober maar deze is door alle omstandigheden al uitgesteld. Het is voor iedereen een onzekere tijd en laten we vooral hopen dat we op een niet al te lange termijn terug kunnen naar ons dagelijks leven.

Een fijne ontwikkeling op persoonlijk vlak is dat ik sinds februari ook een vaste verblijfplaats heb in Kampala. Iets wat al heel lang op de planning stond en nu eindelijk gelukt is. Ik deel een mooi appartement met een Canadese vrouw en afgezien van de woonkamer en keuken hebben we alles voor onszelf. Ze geeft les aan docenten hier en reist op en neer tussen Oeganda en Canada dus vaak heb ik het rijk alleen! Ze is momenteel in Canada en kan door alle maatregelen ook niet terugkomen nu. Aangezien het appartement luxer is dan mijn huisje in Jinja zit ik voorlopig even hier. In Kampala zijn ook veel bezorgservices dus ik kan al mijn boodschappen tot aan de deur laten bezorgen. Ik heb een prachtig uitzicht vanaf mijn balkon en zeker nu zal ik elke avond genieten van een glaasje wijn terwijl de zon achter de heuvels van Kampala verdwijnt….

Het is een rare tijd en als de situatie hier niet dreigend wordt dan kom ik nu niet naar Nederland. Ik moet er niet echt aan denken om in deze tijd te vliegen en zolang ik binnen zit hier is er niks aan de hand. Aangezien ik nu de luxe nog heb van 2 huizen zal ik volgende week naar Jinja gaan zodat ik af en toe kan wisselen van omgeving en buren. Ik volg uiteraard ook wat er allemaal in Nederland gebeurd en ik kan alleen maar zeggen tegen iedereen, blijf binnen en hopelijk kunnen we dan overal ter wereld zo snel mogelijk weer de draad oppakken.

Stay safe and stay home!!

Liefs uit Kampala!