Aangezien je met het minst goede nieuws moet beginnen is dat dan ook maar wat ik doe… Gistermiddag was het moment daar waarop mijn hart in tweeën brak en ik even niks meer van de wereld begreep… De kleindochter van een van de vrouwen uit mijn groep heeft kokend water over zich heen gekregen en ik heb nog nooit zulke wonden gezien en haar huid was compleet zwart. Ze lag in een stalletje op de markt aangezien er geen geld is voor een ziekenhuisbehandeling en in het overheidsziekenhuis hadden ze haar met een zalfje naar huis gestuurd omdat er gewoon geen plek was. Ik kon het niet meer aanzien wetende dat het meisje (1,5 jaar) het niet zou overleven anders. Ik heb besloten de kosten op me te nemen dus ze ligt nu in een privékliniek. Stel je hier vooral niet teveel bij voor want ook hier is gebrek aan alles. De huid wordt er afgehaald en ze wordt behandeld. Alles beter dan op een stoffige plek op de markt met open wonden. Toen ik gistermiddag in een warme kamer naar de wonden stond te kijken en het meisje het uitschreeuwde van de pijn als ze moest bewegen brak er iets en ik kan er met mijn hoofd niet bij hoe de artsen haar naar huis kunnen sturen met een zalfje…. De overheidsziekenhuizen zijn een regelrechte ramp en er is letterlijk niks…. Geen medicatie, gebrek aan infuusnaalden, gebrek aan kennis, etc. Als je met een ambulance vervoerd moet worden dan moet je al mazzel hebben dat het ziekenhuis er überhaupt een heeft (en het doet) en dan moet je ook nog zelf voor de benzine betalen…. Dat in Nederland elke minuut telt gaat hier dus niet op…. Vanmiddag ga ik weer langs om te kijken hoe het gaat en om foto’s te maken zodat we zien hoe ze vooruit gaat. De wonden in haar slokdarm zijn beter en ze eet en drinkt weer dus dat is goed nieuws. Dit soort wonden komen helaas ontzettend veel voor en ik kan niet iedereen helpen maar toekijken hoe een van de vrouwen uit mijn project haar business verliest omdat ze de rekeningen voor haar kleinkind niet kan betalen kon ik niet aanzien…. Op dit soort momenten vraag je je af waarom alles zo oneerlijk is in de wereld en natuurlijk ga ik daar geen antwoord op krijgen… Het hoort nou eenmaal bij de emotionele achtbaan waarin je hier soms beland tijdens het wonen en werken in een ontwikkelingsland. Mijn tranen thuis even lekker laten lopen en er over praten is dan het enige wat je kunt doen. Koekjes, chips en een alcoholisch drankje doen vervolgens ook wonderen!

Gelukkig heb ik ook heel veel positief nieuws te melden over de afgelopen weken! Ik ben ontzettend trots op wat we tot nu toe hebben bereikt met het project! Een paar weken geleden hebben we de vrouwen de basisbeginselen van het bijhouden van een administratie uitgelegd en ik had verwacht dat dit best een opgave voor ze zou zijn. Niets is minder waar en een week later kreeg ik vol trots de eerste administraties te zien! Ik had beloofd dat als ze zouden beginnen dat ze een echt kasboek zouden krijgen dus belofte maakt schuld en inmiddels zijn ze allemaal de trotse eigenaar van een A Woman’s Worth kasboek. Ze hebben dit nog nooit eerder gedaan en ze zijn er nu heel ijverig in omdat ze het nut er nu van inzien! De meeste zijn zelfs ook begonnen met het bijhouden van een huishoudboekje. Ze snappen steeds meer waarom ik zo op deze administratie stond te hameren in de eerste weken want ze zien nu hoeveel geld er dagelijks binnenkomt en uit gaat. Voorheen hadden ze dus werkelijk geen idee….. We zijn nu bezig om de salarissen die ze nodig hebben te berekenen en ook dit zorgt vaak voor de nodige verbazing. Tijdens de wekelijkse huisbezoeken kwam ik er achter dat ze het ook al delen met hun buurvrouwen etc. dus dat is een heel mooi compliment voor ons werk. Tevens zijn er steeds meer mannen die de training willen volgen aangezien ze het toch wat eng vinden dat die vrouwen nu ineens weten hoe je een business moet runnen haha. Tja, misschien dat ik ooit nog eens A Man’s Worth start…..

Een paar weken geleden hebben we een prachtig plekje ontdekt hier in de buurt! Een geweldig uitzicht op de Nijl en de bodarit er naartoe was er weer een uit duizenden! Jinja is wereldwijd bekend om het wild water raften en vanaf die plek hadden we goed uitzicht op de bootjes die zich in de stroomversnellingen stortten. Vanaf een bedje met een wijntje in mijn hand hebben we dus de hele dag genoten van het geweldige uitzicht en dit plekje ga ik de komende tijd nog vaker bezoeken. Een goede manier om je hoofd even te legen en alleen maar te genieten van het mooie uitzicht. Zal een foto plaatsen om jullie jaloers te maken… Tja, dit soort mooie plekjes liggen slechts op een aantal kilometer van mijn huis vandaan sorry….

Ondanks de dipjes af en toe (al moet ik zeggen dat dit de eerste was de afgelopen dagen) vermaak ik me prima en geniet ik dus ook volop van alles! De afgelopen tijd zijn er ook regelmatig mensen komen kijken tijdens de trainingen en dan snapt iedereen ineens waarom ik zo blij ben dat ik de stap heb gezet om dit te gaan doen. In januari komt er een maatschappelijk werkster voor 6 maanden om me te helpen dus daar ben ik heel blij mee! Diana ken ik uit Oeganda en was vorig jaar een van mijn vrijwilligsters toen ik hier als coördinator werkte. We gaan het project dus volgend jaar uitbreiden met een aantal extra trainingen en huisbezoeken.

De registratie is inmiddels zo goed als rond en morgenvroeg worden hopelijk de laatste handtekeningen gezet! Dit alles ging niet zonder slag of stoot en ik heb er wat bijzondere beloftes voor moeten doen maar hopelijk kan ik in januari het certificaat ophalen bij het districtskantoor! Morgenmiddag is de laatste training van dit jaar en dan komt er een gastspreker dus ik ben erg benieuwd. De vrouw heeft een succesvolle supermarkt opgebouwd in de buurt dus ze gaat haar succesverhaal delen met de andere vrouwen. De komende weken ga ik wel nog gewoon langs bij de vrouwen om de administratie te controleren en om ze voor te bereiden op het business plan dat ze volgend jaar moeten gaan maken. Ze krijgen steeds meer door hoe het werkt en hoe ze naar hun eigen business moeten kijken en dat is geweldig om te zien.

De komende weken ga ik me ook verder focussen op het werven van maandelijkse donateurs aangezien ik helaas nog niet genoeg maandelijkse inkomsten heb om alle salarissen te betalen. Een maandelijkse donatie vanaf €5 kan hier echt al het verschil maken en aangezien ik mijn brutale slippers aan heb noem ik gewoon nogmaals het rekeningnummer: NL16 RABO 0305 6974 98 t.n.v. Stichting A Woman’s Worth. Daarnaast heb ik heel erg mooie en onverwachte donaties gekregen de afgelopen tijd en ik heb in Venray een aantal goede promotors zitten dus bedankt pap en mam!

Iedereen begint zich hier inmiddels ook voor te bereiden op kerst en sinds gisteren staat ook mijn kerstboom met dank aan Iris! Het blijft gek om de versieringen her en der te zien terwijl het zweet op mijn voorhoofd staat. Morgenavond neem ik mijn team mee uit eten als afsluiting van het jaar en nog steeds ben ik ontzettend blij met deze mensen want ik had me geen beter team kunnen wensen! Mijn verjaardag staat de 19^e natuurlijk ook nog op de planning en dit wordt waarschijnlijk een feestje met een kampvuur, muziek, eten en drank dus een ideaal feestje hier!

Na elke regenbui komt er altijd weer zonneschijn dus een zonnige groet uit Jinja!!