Beter laat dan nooit.... Gelukkig nieuwjaar! Een paar dagen geleden zat ik aan de bitterballen op de ambassade tijdens het Koningsfeest en zo is het ineens mei! Het jaar begon iets minder goed en inmiddels ben ik na anderhalve maand hersteld van een nare ontsteking in mijn voet en ik begon 2022 met een combinatie van malaria en corona. Ik kan deze combinatie overigens niemand aanraden maar met goede zorg en veel rust was ik na een paar weken weer helemaal op de been. Precies op tijd want na 2 jaar werd dan toch echt het einde van de lockdown aangekondigd! We waren allemaal niet zeker of het echt ging gebeuren maar op 25 januari werden we na 2 jaar verlost van de avondklok die al die tijd vanaf 19 uur inging. Dan verwacht je dat iedereen ineens de straat op gaat maar nee, in tegendeel, het bleef ook in de avonden nog stil op straat. Het zat inmiddels zo in ons systeem om elke avond thuis te zijn dat het heel onwennig was om buiten te zijn als het donker is. Bars waren ook 2 jaar gesloten maar uiteraard is Oeganda Oeganda niet als je met een kleine bijdrage de politie om kunt kopen dus ik kan niet zeggen dat ik 2 jaar lang niet in een bar ben geweest….

De voornaamste reden waarom het nog steeds relatief rustig is ’s avonds is omdat de armoede enorm is en men simpelweg geen geld heeft om ergens naartoe te gaan. Ik ben inmiddels best wel wat gewend maar ik moet zeggen dat ik momenteel regelmatig schrik van de verhalen die ik hoor en dingen die ik zelf in de wijken zie gebeuren.

Met het einde van de lockdown mochten ook scholen na 2 jaar eindelijk weer open. De keerzijde is echter wel dat veel ouders geen geld hebben om het schoolgeld te betalen dus helaas zullen veel kinderen nooit meer een school van binnen gaan zien. Het aantal tienerzwangerschappen is inmiddels opgelopen tot 250.000. Een schrikbarend aantal en het betekent dat het tienermeisje niet meer terug naar school gaat maar ook dat de toekomst van de baby heel onzeker is want wie gaat er voor het kind zorgen….. Als ik door de wijken loop dan zie ik meisjes die ik voorheen in een schooluniform zag lopen nu met een baby. Een groot aantal van deze meisjes is verkracht en schamen zich enorm. Ze worden gezien als een schande voor de familie dus het zorgt voor enorm veel problemen thuis. Er is weinig tot geen aandacht voor deze meisjes dus waar we kunnen proberen we ze in ieder geval op weg te helpen.

Met het openen van de scholen mochten ook wij eindelijk weer alle trainingen aanbieden en dus ging het hele team druk aan de slag om alles gereed te maken om nieuwe groepen te laten starten. Ik kan niet anders zeggen dan dat ik enorm trots ben op het team want binnen de kortste tijd waren er 55 vrouwen ingeschreven en hadden we al een wachtlijst voor juni! Dankzij jullie donaties en de verkoop van onze T-shirt collectie konden we na 2 jaar ook de Fashion Academy weer openen. Er is een enorme vraag naar vakkennis en die cursussen zaten dan ook zo vol omdat we een beperkt aantal plekken hebben. We hebben de opleiding in stukjes geknipt en nu kunnen de vrouwen zich dus inschrijven voor een cursus van 3 maanden waarin ze kiezen tussen het maken van jurken en rokken / tops en blouses / broeken / sieraden. In een relatief korte tijd leren ze dus de basiskneepjes van het vak en na het afronden van een cursus kunnen ze zich eventueel nog inschrijven voor een volgende. 2 oud-leerlingen van de Fashion Academy zijn nu in dienst als trainer en ze doen het heel erg goed! Het is een hectische tijd geweest omdat we normaal gesproken 50 vrouwen per jaar opleiden en door de aanpassingen doen we dat nu in een paar maanden. Ik word heel blij als ik de naaimachines hoor en als ik zie dat er weer volop lesgegeven wordt. Sommige vrouwen gaan zelfs door tijdens de lunchpauze dus dat geeft wel aan hoeveel plezier ze erin hebben.

Voor onze andere cursus werken we nauw samen met een organisatie die gespecialiseerd is in huiselijk geweld. Het is een groeiend probleem en de verhalen die ons om de oren vliegen zijn soms te afschuwelijk voor woorden. Ik kan me soms totaal niet voorstellen hoe het moet zijn om in de schoenen van deze vrouwen te staan en ik ben blij dat we iets voor ze kunnen betekenen en dat ze zich veilig genoeg voelen om over dergelijke onderwerpen te praten. Een aantal weken geleden hebben we een onderzoek gedaan naar gezondheidsproblemen en ook hier viel mijn mond van open. De ziektes waar men dagelijks mee te maken heeft terwijl er tegelijkertijd eigenlijk geen of weinig geld is voor medicatie maakt het een groot probleem. De hygiëne is uiterst slecht en kinderen zijn soms constant ziek. Dit heeft als gevolg dat de moeder niet kan werken en er dus ook geen geld binnenkomt. We hebben onlangs een training gegeven over gezonde voeding en waar we in Nederland op de basisschool leren over de schijf van 5 had hier vrijwel niemand ooit van iets dergelijks gehoord. Zo simpel kan het soms dus zijn…..

Naar aanleiding van het onderzoek zijn we in gesprek met een kliniek om te kijken of we een partnerschap kunnen opstarten. De artsen zullen zich voornamelijk richten op het delen van kennis ter preventie van bepaalde ziektes want hier is veel winst te behalen.

Nu er ook weer evenementen georganiseerd mogen worden kan ik vol trots aankondigen dat op 25 juni onze 3^e modeshow plaats zal vinden! Met een ander concept wordt het een enorm groot evenement en ik ben overdonderd door het aantal mensen dat al een ticket heeft geboekt! Ik pluk nu ook de vruchten van de award die ik in 2019 in ontvangst mocht nemen en in plaats van ontwerpers te bellen, bellen ze mij nu haha. Ik werk nog steeds met hetzelfde team en ik ben zo ontzettend dankbaar voor al hun hulp want nog steeds zet iedereen zich vrijwillig in. Ik heb de crème de la crème als het gaat om modeontwerpers en stuk voor stuk hebben ze meerdere awards in ontvangst mogen nemen. Ze ontwerpen allemaal een speciale collectie voor de show en ik ben enorm vereerd.

Omdat ik blijkbaar nog niet genoeg uitdagingen in mijn leven had ga ik op 25 juni mijn allereerste eigen kledingcollectie lanceren! Mijn vrije uurtjes (en dat zijn er niet zoveel met 3 banen) zit ik achter de naaimachine en inmiddels zijn de eerste outfits klaar! Dit wordt zeker een van mijn grootste prestaties ooit want dit had ook ik nooit verwacht. De collectie is gemaakt uit handgewoven Oegandees katoen wat lijkt op linnen en de sieraden worden gemaakt van koehoorn. De bedoeling is dat de collectie uiteindelijk in winkels verkocht gaat worden en met de opbrengst hiervan hopen we de fashion academy financieel onafhankelijk te maken. De show zal live uitgezonden worden via onze social media kanalen maar dit laat ik tegen die tijd nog weten.

Mijn leven hier is soms een soort van achtbaan en ik had nog een heel lang door kunnen schrijven. Met mij gaat het heel goed en ondanks dat het druk is krijg ik ook veel energie van alle mooie dingen die er gebeuren. Ik maak de gekste, mooiste en bizarste dingen mee en over een paar dagen is het precies 9 jaar geleden dat ik voor het eerst voet zette op Oegandese bodem. Ik denk nog regelmatig terug aan die tijd en hoe mijn leven in letterlijk elk opzicht is veranderd. Spijt? Nee, absoluut niet! Ik kan me de dag nog heel goed herinneren en met mij ook een aantal lezers hier.... Mooie herinneringen aan een prachtige reis wat uiteindelijk een begin van een nieuw leven bleek te zijn.

Liefs uit Kampala!