De paashaas staat inmiddels voor de deur, maar bij deze dan toch mijn eerste update van 2019!

Na een hectische start lijkt nu de ene na de andere nieuwe uitdaging zich aan te dienen. Na mijn vakantie in Nederland diende 2 teamleden onverwacht hun ontslag in en dat zorgde voor een onstuimige start van het jaar. Het had vooral te maken met de beperkte mogelijkheden die we kunnen bieden aangezien we ons momenteel alleen parttime medewerkers kunnen veroorloven. Sinds februari hebben we 2 nieuwe maatschappelijk werksters in dienst en Gloria en Solome pakken het goed op en zijn inmiddels al helemaal ingeburgerd. Op 15 februari is de inmiddels 6^e groep gestart en dit betekend dat we inmiddels 90 leden hebben. Later dit jaar zullen we dus de 100^e deelneemster verwelkomen en ik gok zomaar dat we daar een speciaal feestje van maken!

Inmiddels is de datum voor de volgende modeshow ook bekend en op 19 oktober zullen alle ogen in de mode-industrie zich weer op Jinja richten. We hebben al de nodige vergaderingen gehad en ik kan alleen maar zeggen dat dit jaar nog spectaculairder wordt dan vorig jaar! Door de modeshow heb ik veel nieuwe contacten kunnen leggen en we hebben blijkbaar toch behoorlijk wat teweeg gebracht. Er zijn een aantal teamleden toegevoegd en een daarvan is een zeer succesvolle modeontwerper uit Congo. Elie Aganze is werkzaam in Kampala en heeft onlangs een internationale prijs gewonnen en zal volgend jaar zijn collectie showen tijdens de New York Fashion Week. Hij is gespecialiseerd in mannenmode en dit was een van de dingen die ik heel graag toe wilde voegen. De vrouwen zijn enthousiaster dan ooit tevoren en het is geweldig om te zien hoe ze steeds creatiever worden! Ik heb er weer een uitdaging bij om voldoende sponsoring te zoeken voor de show maar ik ben niet vies van een uitdaging dus ga deze vol goede moed aan!

Een andere nieuwe uitdaging bracht me naar Fort Portal in het Westen van Oeganda. Net voor kerst ontmoette ik de Oegandese eigenaar van een van de grootste koffie exporteurs en hij was zeer geïnteresseerd in het werk van A Woman’s Worth. Ze kopen de koffiebonen van de veelal vrouwelijke koffieboeren en in een gebied van 90km bij 120km werken ze met 3.000 boeren. Het is een waanzinnig mooi gebied en Fort Portal staat bekend om zijn thee- en koffieplantages. Inmiddels heb ik er 2 volledig verzorgde weekend doorgebracht voor onderzoek en het is een waar avontuur! Nou drink ik elke dag wel een kop koffie maar nooit stond ik er zo bij stil wat er allemaal aan vooraf ging voordat ik die koffie in mijn kopje schenk… Het bedrijf wat mij inhuurt voor onderzoek wil meer doen voor de koffieboeren en zoals het er nu uitziet zal ik een training samen gaan stellen die in lijn ligt met de training van A Woman’s Worth. Inmiddels heb ik met 150 koffieboeren gesproken en het was bijna een sprookje. De grond is enorm vruchtbaar en het is groener dan groen, de lucht schoner dan schoon en de uitzichten adembenemend. Met een privéchauffeur en tolk gingen we de bergen in (want hoe hoger hoe beter de kwaliteit van de koffie) om met zoveel mogelijk vrouwen te spreken. Ik probeer momenteel te achterhalen tegen welke problemen ze aanlopen en hoe deze situatie verbeterd kan worden. Veel vrouwen hebben een lening en hier willen ze uiteraard vanaf. Zoals bijna overal hier kwam ik ook daar snel tot de conclusie dat het probleem zich afspeelt in de sociale omgeving. HIV is een enorm probleem en vaak een reden waarom men zich niet op het bedrijf kan richten. Ook is het relatief zwaar werk en als er geoogst moet worden dan zorgt het nogal eens voor problemen om de koffiebonen naar het verzamelpunt te brengen. Daar hadden we gelijk een oplossing voor aangezien ik wist dat ze in Oost-Oeganda ezels gebruiken voor dit soort werk. Ze gaan het proberen dus als het succesvol is dan zal ik voor altijd herinnerd worden als de blanke die de ezel introduceerde haha. De komende maanden zal ik regelmatig naar Fort Portal afreizen voor onderzoek en ik moet zeggen dat het erg fijn is om ook even met iets anders bezig te zijn en uiteraard zijn de extra inkomsten ook zeer welkom.

Na al het goede nieuws kwam er helaas ook verdrietig nieuws. Tijdens een workshop voor de modeshow kwam Ven, een van de naaisters, niet opdagen en we konden haar niet bereiken. In de middag kregen we te horen dat haar zoon haar dood in huis had aangetroffen. Ven was een zeer bekende naaister in de wijk en ze was sinds 2016 een boegbeeld van A Woman’s Worth. Een paar dagen later kregen we nog meer slecht nieuws en Rose, een van de vrouwen uit dezelfde groep als Ven, had haar zoon van 11 jaar verloren aan de gevolgen van HIV omdat ze geen geld had om op tijd naar het ziekenhuis te gaan. Ik ben een paar dagen van slag geweest van al het slecht nieuws en het heeft een behoorlijke indruk op me gemaakt. Aangezien iedereen hier in zijn geboorteplaats begraven wordt was het voor bijna niemand mogelijk om naar de begrafenis van Ven te gaan omdat ze uit het Noorden komt. Afgelopen weekend hebben we voor de vrouwen een informele herdenkingsdienst gehouden en ondanks dat het erg emotioneel was, was het een mooie bijeenkomst. Het was voor mij extra emotioneel om te zien hoe sterk de band is tussen de vrouwen en hoe we een hele eigen “familie” hebben gecreëerd.

Waar ik vaak roep dat mijn leven een soort van wilde achtbaan is was dit de afgelopen weken zeker zo. Tussen al het slechte nieuws door kreeg ik een zeer uniek en vooral onverwachts aanbod (ondertussen ben ik ook nog aangevallen door onze eigen waakhond maar na de nodige antibiotica ben ik weer op de been en uit Nederland kreeg ik het nieuws dat mijn vader was opgenomen in het ziekenhuis maar gelukkig gaat dat weer stukken beter en is hij weer thuis!). A Woman’s Worth is gevraagd om officiële en exclusieve partner in Oeganda te worden voor Women’s Entrepreneurship Day (WED). WED is een initiatief van de Verenigde Naties en wordt vanuit hun hoofdkantoor in New York aangestuurd en wordt in 144 landen gevierd. We gaan de komende maanden ondersteuning bieden bij een landelijk onderzoek om te kijken wat de grootste problemen zijn in de diverse delen van het land. We hebben inmiddels ruim 3 jaar ervaring en dus inmiddels heel wat kennis. Dit is blijkbaar niet onopgemerkt gebleven. Ik zal regelmatig op mogen treden bij officiële gelegenheden en de resultaten van het onderzoek zijn ook voor ons zeer nuttig. Ik weet nog niet helemaal wat ons allemaal te wachten staat maar dat het een geweldige uitdaging is moge duidelijk zijn! Alsof dat nog niet genoeg was ben ik tijdens de Paasdagen de puntjes op de i aan het zetten voor een presentatie voor potentiële sponsoren in Oeganda. Ook hier heb ik de krenten uit de pap en zo sta ik dinsdag voor afgevaardigden van de Verenigde Naties, de grootste banken en een aantal ambassades mijn verhaal te doen over A Woman’s Worth. Ze hebben allemaal bevestigd te komen en er zijn geen andere projecten vertegenwoordigd dus er zal hoe dan ook wel iets positiefs uitkomen. Ik weet niet helemaal hoe ik ineens van geen sponsoring in Oeganda naar de grootste potentiële sponsoren ben gegaan maar laten we maar zeggen dat al het harde werk zijn vruchten begint af te werpen. Als we de sponsoring krijgen die we hebben aangevraagd dan hebben we binnen een paar maanden een officiële handleiding met een copyright. Dat is voor mij de kers op de taart want ons programma blijft nog steeds uniek in zijn soort hier en daar ben ik enorm trots op! Als we eenmaal een copyright hebben dan kunnen we het ook verkopen aan andere projecten en dan is het dus een extra inkomstenbron.

2019 blijkt van alles voor mij en A Woman’s Worth in petto te hebben en ondanks dat het soms vermoeiend is krijg ik er ook heel veel energie van! Bij deze wens ik jullie allemaal fijne Paasdagen en ik zal jullie wat vaker op de hoogte houden van alle ontwikkelingen hier!

Liefs uit Jinja