Vanuit een zonnig en warm Jinja wens ik uiteraard allereerst iedereen een mooi en vooral gezond 2017! Na een intensief jaar was het met kerst eindelijk tijd om mijn batterij weer even op te laden en om er even tussenuit te gaan. Bella en ik hadden besloten dat we in ieder geval even het land uit moesten en aangezien Zanzibar in deze tijd van het jaar toch echt te duur is werd het een roadtrip Oeganda en Rwanda! Vanuit Kampala zijn we eerst naar Lake Bunyonyi in het zuiden van Oeganda gereden. Een prachtig meer met vele eilandjes waar ik tijdens mijn reis in 2013 ook ben geweest. De temperatuur was er beduidend lager dan in Jinja de afgelopen weken en ik had nooit verwacht dat ik ooit nog zou zeggen dat het gewoon even fijn was om het tot op het bod koud te hebben haha. Na een goede nachtrust en een ontbijt met een adembenemend uitzicht was het tijd om naar Rwanda te rijden. We waren voorbereid op allerlei scenario’s bij de grens aangezien het wat ingewikkeld kan zijn om met een eigen auto de grens over te gaan. Uiteraard zijn er bij de grens “mannetjes” die je tegen een “vergoeding” kunnen helpen maar de Rwandese autoriteiten zijn wat strenger dan de Oegandese en met corruptiegeld kom je daar dus niet ver. Alle verwachtte problemen bleven uit totdat ik de grens over wilde gaan en ze me 4 uur hebben laten wachten op mijn visum. Na veel vragen en antwoorden konden we dan eindelijk richting ons resort bij Lake Kivu. Wat gelijk opviel was dat Rwanda veel georganiseerder is en er is vrijwel geen verkeer op de weg. Daarentegen lopen er onwijs veel mensen langs de weg en zijn ze op het eerste gezicht wat minder vriendelijk dan Oegandesen. Het landschap is geweldig mooi en wordt extra opgefleurd door de waanzinnige gekleurde stoffen die mensen dragen. Een land met een vreselijke geschiedenis en het is bizar om te bedenken wat zich daar allemaal heeft afgespeeld. Als de avond valt is er ineens straatverlichting! Waar je in Oeganda moet zoeken naar een werkende straatlantaarn was hier de hele weg verlicht. Vooral ook handig voor Bella aangezien ze voor de eerste keer in haar leven aan de rechterkant van de weg moest rijden. Rwanda staat ook bekend om zijn strenge politie en we zijn onderweg maar 1x aangehouden. Alle Oegandesen vrezen de Rwandese politie aangezien ze niet vatbaar zijn voor geld en ze je voor het minste of geringste in de gevangenis gooien. Na een lange reis aangekomen bij ons resort was het tijd om te eten, een warme douche te nemen en om naar bed te gaan. ’s Ochtends werden we getrakteerd op een heerlijk ontbijt en een uitzicht over het meer. Helaas ligt ook hier de temperatuur een stukje lager en kan mijn bikini in mijn koffer blijven de komende dagen. Met een verse smoothie en een boek is het ook goed toeven en het is fijn om er even tussenuit te zijn en mijn gedachten op een rijtje te zetten. 2016 was me het jaar wel, besluiten om het project uit te breiden en om te emigreren naar Oeganda…. Ik heb er geen moment spijt van gehad maar de vakantie was wel even nodig.

Bella had tussendoor nog een werktripje en is na 2 dagen alvast terug gegaan naar Oeganda. De laatste dag in Rwanda heb ik ziek in bed doorgebracht en ik heb me even afgevraagd of ik het ooit nog warm ging krijgen. Waar ik hoopte een warme douche te nemen viel ook in Rwanda de stroom regelmatig uit dus dat ging helaas niet door…. Thee en soep doen ook wonderen dus uiteindelijk is het weer goed gekomen. Op oudejaarsdag vertrok ik weer richting Oeganda om daar door een chauffeur naar Bwindi te worden gebracht waar Bella met haar gasten was. Wat een magisch stukje Oeganda is dat toch! De wegen slechter dan slecht maar de omgeving is er een uit duizenden. Bwindi is het gebied waar de gorilla’s wonen en ik heb nog nooit een plek gezien die meer rust uitstraalt. In de lodge wacht iedereen vol spanning op het moment dat ze het oerwoud in kunnen gaan om oog in oog met de gorilla’s te staan. Ik ben de enige die niet gaat aangezien ik dit in 2013 al heb mogen ervaren maar ik herken het gevoel en iedereen komt vol verhalen en ervaringen terug. Terugblikkend op het jaar met een wijntje in mijn hand valt de duisternis en trekt de mist op. Tja, het werd ineens echt Gorilla’s in de mist. Dit houdt dus ook in dat het steen en steenkoud werd en er ’s ochtends een dun laagje ijs op de ruiten zat. Ter verduidelijking voor jullie, ik had alleen mijn teenslippers bij me en was dan ook zeer dankbaar voor de extra dekens! Op onze laatste dag brengen we eerst de 2 Duitse gasten naar een klein “vliegveld” in de buurt voordat we terugrijden naar Kampala. Tijdens de autorit hebben we uitgebreid over het project gesproken en net voordat ze vertrokken besloot de vrouw om $800 te doneren! Bella en ik waren er zo van onder de indruk dat ik niet veel tekst meer kon uitbrengen maar ik geloof dat het voor haar juist een prima reactie was want ze kreeg in de gaten dat we er allebei een beetje van vol schoten. Een mooi en vooral onverwacht einde van de vakantie en een goed begin van het nieuwe jaar!

Half december zijn we begonnen met een crowdfunding campagne. We proberen zo online voldoende geld te op te halen om onze doelen voor 2017 te kunnen verwezenlijken. We hebben in 2016 al 27 gezinnen kunnen helpen maar we hopen dit uiteraard uit te breiden dit jaar. Velen van jullie hebben de actie ongetwijfeld al gezien maar voor degene die het nog niet hebben gezien bij deze nogmaals het linkje. https://onepercentclub.com/en/projects/duurzame-educatie-voor-moeders-in-oeganda We hebben al een aantal hele mooie donaties mogen ontvangen en er is al € 3.300 opgehaald van de benodigde € 5.555! Een geweldig resultaat en we hopen dat we voor het einde van de actie (eind januari) het benodigde bedrag hebben. Elke euro is van harte welkom en uiteraard mogen er allerlei acties opgestart worden en mag de link zoveel mogelijk gedeeld worden. Alvast bedankt voor alle hulp tot nu toe!!

In mijn laatste update schreef ik al over mijn sollicitatie en inmiddels kan ik zeggen dat ik per 1 januari werkzaam ben als Country Manager Oeganda voor Eye4Africa!! Een leuke en uitdagende functie die goed te combineren is met mijn werkzaamheden voor het project. Eye4Africa is een Nederlandse organisatie die stageplekken aanbiedt in Oeganda. Ik ben verantwoordelijk voor het relatiemanagement en zorg ervoor dat ik onderzoeksopdrachten koppel aan studenten. Ik zoek naar geschikte projecten en stem met hun een onderzoeksopdracht af. Aan de hand van intakeverslagen uit Nederland koppel ik studenten aan opdrachten en ben ik hun aanspreekpunt tijdens hun verblijf hier. De eerste groep arriveert in februari dus de komende weken zijn al gelijk druk met alle voorbereidingen. Dit nieuws betekend ook dat ik financieel weer een beetje lucht krijg en ik kom waarschijnlijk in mei een paar weken naar Nederland om iedereen weer even te zien! Ik ben enorm vereerd aangezien ze me voor de functie hebben gevraagd en ga dus met goede en frisse moed van start!

Het project is momenteel in verband met de feestdagen gesloten en volgende week dinsdag gaan we weer van start. Ter controle word ik regelmatig door de vrouwen gebeld om te checken of alles goed met me gaat en dat ze niet kunnen wachten om weer te beginnen. Op de laatste dag voor de sluiting hebben we de vrouwen gevraagd wat ze tot nu toe geleerd hebben en wat voor invloed het heeft op hun leven. Nou, daar had ik wat gevraagd en de een na de ander kwam met ontroerende woorden richting mij dus ik zat mijn best te doen om het droog te houden. Het was tevens de laatste dag van onze 2 stagiaires en ook zij kregen mooie woorden, innige omhelzingen, cadeaus en een afscheidslied dus ook die hielden het niet droog. Al met al een mooie afsluiting van een mooi jaar!

Mijn verjaardag heb ik dit jaar wat minder uitgebreid gevierd dan voorgaande jaren in Oeganda maar ik heb enorm genoten van alle felicitaties en een heerlijk diner! Januari staat bekend als een warme maand dus de temperatuur stijgt hier inmiddels naar ongekende hoogte en donderdag mag ik naar Entebbe om Karin op te gaan halen! Sinds een half jaar is ze ook een van de Nederlandse bestuursleden dus ik kan eindelijk alles in het echt laten zien want het blijft een onmogelijke opdracht om het Oegandese leven uit te leggen…. Ik kijk er naar uit om haar de komende 3 weken een kijkje te geven in mijn leven en de vrouwen staan weer te popelen om de nieuwe bezoeker te verwelkomen!

Een warme groet uit Jinja!

Susan