Hallo allemaal!

14 juli was het dan zover! Na 3 jaar op en neer te hebben gereisd tussen Nederland en Oeganda heb ik de knoop doorgehakt en inmiddels ben ik geëmigreerd naar Oeganda. Mijn appartementje is opgezegd en mijn inboedel en auto verkocht. Voor hoe lang ik in Oeganda blijf? Ik heb eerlijk gezegd geen idee! De komende jaren zal ik in ieder geval hier zijn en ik zie dus wel wat er allemaal op mijn pad komt hier. Ik hoop me volledig op het project te kunnen richten en het steeds verder uit te kunnen breiden.

Het afscheid was dit keer uiteraard ook wat moeilijker aangezien ik niet weet wanneer ik weer in Nederland zal zijn. Ik hoop dat het lukt om elk jaar minimaal een paar weken op vakantie te komen maar dat ligt vooral aan de financiën…. Ethiad Airways gaf me spontaan een gratis upgrade naar de business class dus ik heb heerlijk geslapen en gegeten tijdens de vlucht! Het was vertrouwd en fijn om na 4 maanden weer te landen op het vliegveld van Entebbe. De eerste dagen heb ik doorgebracht in Kampala en zelfs in het hotel waar ik altijd slaap waren ze meer dan blij om me weer te zien. Ze hadden me immers ook al 10 keer gemaild of ik nog wel kwam en dat ze de beste kamer hadden vrijgehouden!

Maandag ben ik vertrokken richting Jinja en het blijft een mooie rit door een prachtig landschap. Er is altijd bedrijvigheid en je ziet de meest gekke dingen onderweg. Ik ben uiteraard al veel gewend maar nog steeds kan ik me verbazen over de creativiteit van de Oegandees. Zodra we Jinja binnenrijden stoot de ene bodadriver de ander aan en roept: Susan is back!! Tja, dat geeft je dan toch gelijk een gevoel van thuiskomen. Waar de caissière van de Jumbo in Breda mij echt niet heeft gemist weten ze hier nog bijna allemaal precies wanneer ik ben vertrokken en hoe lang ik weg ben geweest. Ik kon de afgelopen dagen dan ook nergens komen zonder uitgebreid bij te kletsen dus effe snel een boodschap doen zat er niet in. Ik huur nu een klein huisje en hier ga ik zo snel mogelijk mijn eigen plekje van maken. Verbazingwekkend genoeg gaat het allemaal vrij vlotjes en stap voor stap wordt het steeds meer mijn plekje. Het is in een bekende buurt en de markt is op 100 meter afstand dus dat is ideaal. Ik voel me er fijn en veilig en dat is hier uiteraard erg belangrijk! De waakhond moet nog aan me wennen want die slaat nog steeds op tilt als hij me ziet haha. Laten we zeggen dat hij zijn werk goed doet en mij hopelijk over een tijdje mij niet meer als een indringer ziet!

Dinsdag ben ik weer begonnen met werken en het was heel erg leuk om iedereen weer te zien! De vrouwen wisten dat ik terug zou komen maar alsnog werd ik omver gevlogen en innig omhelsd. Het is heel bijzonder om te zien dat de vrouwen allemaal op hun eigen manier stappen hebben ondernomen en dat ons werk wel degelijk nut heeft. Na een half jaar te hebben aangedrongen om zich aan staar te laten opereren is Janida vorige week eindelijk naar de kliniek gegaan. Hoe afstandelijk ze in het begin was, hoe ontroerd en blij ze nu was om me weer te zien. Een ander bijzonder moment was de kraamvisite bij Saidah. 2 weken geleden is de eerste A Woman’s Worth baby geboren! Dankzij onze begeleiding heeft ze een spaarpotje kunnen creëren waardoor ze in staat was om veilig in het ziekenhuis te kunnen bevallen. Tijd om op een roze wolk te zitten heeft ze niet aangezien haar man haar heeft verboden om ook maar enige vorm van hulp te accepteren. Ze moet dus zelf met een zware jerrycan lopen om water te halen etc. Uiteraard kon haar lichaam dit helemaal niet aan en moest ze direct terug naar het ziekenhuis om zich opnieuw te laten hechten…. Behalve dat we haar kunnen helpen met het halen van water etc. kunnen we nu verder niks doen aangezien ze zelf moet beslissen om bij haar man weg te gaan. Al haar spaargeld is nu gebruikt voor de bevallig dus ze moet weer opnieuw gaan sparen om een betaalbare woning te kunnen huren. Ze is een van de naaister die de tassen maakt die we verkopen dus zodra ze weer in staat is om te werken kan ze weer langzaamaan beginnen met sparen voor een betere toekomst voor zichzelf en haar kinderen.

Vrijdag moeten de vrouwen hun business plan presenteren en dit is tevens de afsluiting van het programma. Zodra we het business plan hebben goedgekeurd en we het idee hebben dat ze alles goed hebben begrepen en hun bedrijfje verder uit kunnen breiden ontvangen ze een certificaat. Ze mogen ook een voorstel indienen voor het pakket wat ze zullen krijgen. Als cadeau krijgen ze pakket met artikelen om hun bedrijfje een extra impuls te geven. Ze moeten hier zelf een voorstel voor schrijven en indien we het goedkeuren dan kopen wij de producten. We hebben hiervoor gekozen omdat we als organisatie geen geld willen verstrekken omdat er uiteraard altijd een risico bestaat dat ze het geld alsnog aan iets anders gaan uitgeven. We zullen de vrouwen wel blijven volgen en regelmatig blijven bezoeken. Waarschijnlijk zullen er volgende week 5 vrouwen “examen” doen dus een heel mooi resultaat! Inmiddels worden de vrouwen voor de nieuwe groep geselecteerd en bereiden we ons voor op de start van het volgende programma. Het project krijgt hier en in Nederland steeds meer bekendheid en uiteraard zijn we nog steeds op zoek naar maandelijkse donateurs! Met een kleine maandelijkse bijdrage kunnen we hier echt het verschil maken! Het bestuur in Nederland is inmiddels uitgebreid en Diana en Karin zijn toegetreden als bestuurslid. Zij zullen in Nederland de werkzaamheden verder overnemen en zich richten op de uitbreiding van de donateurs.

Het is heerlijk om weer in Oeganda te zijn, lekker op de boda rond te rijden, te genieten van de mooi omgeving en het uitzicht over de Nijl en natuurlijk om iedereen weer te zien! Uiteraard blijf ik ook nu iedereen weer via deze blog op de hoogte houden!

Liefs uit Jinja!!