Ik had 3 weken geleden niet kunnen bedenken dat ik nu kan schrijven dat afgelopen vrijdag al de eerste officiële bijeenkomst van A Woman's Worth is geweest. Er is zo ontzettend veel gebeurd dat ik niet eens weet waar ik moet beginnen. Het is bijzonder hoeveel hulp ik krijg en hoe wonderbaarlijk snel sommige dingen geregeld kunnen worden. En dat nog wel in Oeganda….. Begin dit jaar zijn er 20 vrouwen geïnterviewd en daaruit heb ik 10 vrouwen geselecteerd voor de eerste groep. Samen met Kenneth, Stella en Laura zijn we ze persoonlijk uit gaan nodigen voor de eerste bijeenkomst. Het was bijzonder om alle “bedrijfjes” te zien en om eindelijk de eerste stappen voor het project te zetten. We beginnen met een kleine groep aangezien er ongetwijfeld een aantal vrouwen stoppen en er zullen vooral in het begin de nodige aanpassingen gedaan moeten worden. Ik mag voorlopig gebruik maken van het terrein van het partnerproject dus heb ik een tent op maat laten maken en stoelen gekocht zodat we in ieder geval een soort van leslokaaltje hebben. Geheel tegen de verwachting in was de tent binnen 2 dagen klaar en dit ook nog eens voor een goede prijs! Het was even een investering (€ 200 voor alle spullen), maar ik kan er lang gebruik van maken en de tent en stoelen kan ik eventueel verhuren zodat ik de kosten weer terug kan verdienen. Tevens heb ik een groot whiteboard gekocht en voor de herkenbaarheid heb ik het logo op een vlag laten printen. Om er een speciale dag van te maken hebben Laura en ik vrijdag de tent en het terrein versierd met ballonnen en dit was al een attractie op zich natuurlijk. Met wat drankjes en een cake was het feest compleet! Een uur voor aanvang zat de eerste vrouw al te wachten en later kwamen de andere vrouwen. Van de 10 vrouwen die waren uitgenodigd zijn er 8 gekomen en van die opkomst kon ik alleen maar dromen. Kenneth en Stella gaan nog navragen waarom de andere 2 er niet waren en inmiddels weten we dat 1 van deze vrouwen niet in Jinja was dus wellicht dat ze nog aansluit. Iedereen heeft zichzelf voorgesteld en ik heb uitgelegd hoe de afgelopen jaren dit idee bij mij is ontstaan en wat ze de komende maanden kunnen verwachten van het programma. De doelstellingen zijn heel duidelijk uitgelegd en de nadruk ligt op het delen van kennis. Ze waren erg enthousiast en ik was ontroerd en even de meest gelukkig vrouw op deze planeet toen iedereen aandachtig aan het luisteren was. Wie had nou gedacht dat ik hier een eigen project ging opstarten en dat precies 3 weken na mijn terugkomst alles er al zou staan... Alle vrouwen hebben het inschrijfformulier ondertekend en aanstaande vrijdag begint de eerste training. De komende weken staat het ondernemerschap in het algemeen centraal en ik ga alle “bedrijfjes” nog apart bezoeken om zo ook een dossier te maken. Zo kunnen we monitoren hoe de startsituatie is en hoe na een aantal maanden er hopelijk meer inkomsten zijn. Vol trots kan ik zelfs melden dat ik een Oegandese vrijwilliger heb en dit is voor nu een lot uit de loterij. Ik ken hem al erg lang en het voordeel is dat Ernest een tijdje in Amerika heeft gestudeerd dus hij snapt mijn denkwijze erg goed. Ik kan hem helaas momenteel niet betalen omdat ik nog niet voldoende maandelijkse donaties heb maar ik hoop dat dit over een tijdje wel gaat lukken! We hebben al veel plannen besproken en zodra het project een beetje loopt gaan we er een aantal uitvoeren. Voor degene die nog een eenmalige of maandelijkse donatie willen doen vermeld ik nog even het bankrekeningnummer aangezien hier naar gevraagd werd. Het mag overgemaakt worden naar NL16 RABO 0305 6974 98 t.n.v. Stichting A Woman’s Worth. Namens mezelf en vooral alle vrouwen hier alvast heel erg bedankt!! Het vervoeren van alle spullen was ook alweer een avontuur op zich natuurlijk. De tent werd afgebroken en alle onderdelen gingen achter op een boda. De grap was dat we vervolgens in een auto stapten en achter deze boda aan reden dus waarom niet gewoon alles in de kofferbak werd gedaan is nog steeds een raadsel…. Het vervoeren van stoelen was ook geen enkel probleem dus ook de 15 stoelen gingen gewoon op de boda. Het denken in oplossingen is iets wat hier regelmatig tot lachwekkende situaties leidt. Naast werk is er ook nog steeds genoeg tijd voor andere dingen en zo ben ik met Laura vorige week een paar dagen naar Kampala gegaan. De idiote drukte was even wennen maar ik heb er ook weer van genoten. Met 40 boda’s voor het stoplicht staan en zodra het licht op groen gaat als een dolle naar de overkant. Dinsdag hebben we een bezoekje gebracht aan het project voor straatkinderen waar ik vorig jaar ook soms heb gewerkt. Het blijft indrukwekkend en ze doen daar ontzettend goed werk. Bijzonder was vooral dat ik herkend werd door sommige straatkinderen… en dat terwijl ze al lange tijd kerosine snuiven…. Een dag niet gelachen is hier zeker een dag niet geleefd want er doen zich hier de hele dag door de meest lachwekkende situatie voor. Zondag zijn we even een drankje gaan doen bij het Kingfisher Resort en aangezien we graag voor het donker thuis wilde zijn besloten we om op tijd te vertrekken. Toevallig was er net een wisseling van de politiewacht en totaal onverwacht konden we wel tussen de agenten en alle wapens mee rijden naar het centrum. Ze vonden dit zelf nog bijna grappiger dan dat wij het vonden en ik vergeet dit ritje nooit meer. Het resort ligt op een behoorlijke afstand en de weg er naartoe is een uitdaging op zich gezien de toestand van het (voornamelijk ontbrekende asfalt). De politie staat hier niet bekend als vriendelijk maar ik heb er weer een paar nieuwe vrienden bij en je weet maar nooit wanneer dat nog eens van pas kan komen. Het feit dat we ons normaal gedroegen en ze snel doorhadden dat het voor ons niet de eerste keer in Oeganda was bracht ons op een soort gelijk niveau en wederzijds respect. Dat er 2 blanke met een enorme glimlach in de politieauto zaten bracht bij veel Oegandese naast de weg de nodige vraagtekens. Zelfs op de markt waar ik een aantal keren per week boodschappen doe wordt ik niet meer gezien als een echte blanke en noemen ze me een ingeburgerde Oegandees. Het regenseizoen is inmiddels in volle gang dus dat houdt in dat er regelmatig (gelukkig vooral ’s nachts) enorme hoosbuien over het land trekken. Dit gaat vaak gepaard met veel regen en onweer en dus ook meteen het afsluiten van de elektriciteit. Het koelt ’s avonds enorm af waardoor ik het zelfs onder een deken koud heb in bed haha. Tja, geloof dat ik toch dat ze op de markt gelijk hebben en ik echt een Oegandees aan het worden ben nu….. De komende weken ga ik me volledig bezighouden met het project. De trainingen moeten voorbereid worden en de dossiers moeten aangelegd worden dus er is genoeg werk aan de winkel. Ik heb er ontzettend veel zin in en heb weer helemaal mijn draai gevonden hier! Liefs uit Jinja!!