4 jaar A Woman's Worth!

Na een relaxte vakantie in Nederland ben ik inmiddels weer volop aan het werk! De 3 weken in Nederland zijn voorbij gevlogen maar ik heb genoten van de rust en kon met een opgeladen batterij (en een vertraging van 24 uur met de KLM) weer naar huis. Meteen na aankomst stonden de examens van de vrouwen op het programma. Altijd een bijzonder moment want dan zie je ineens hoe ze zijn veranderd in een paar maanden tijd. In de groepssessie zien we het ook wel maar het wordt pas echt duidelijk als ze op kantoor hun kasboek en ondernemersplan komen presenteren. Voor velen een zenuwslopende aangelegenheid maar ik kan niet anders zeggen dan dat ze zich er ontzettend goed doorheen hebben gesleept! Waar het precies aan ligt weten we nog niet maar het was duidelijk de beste groep ooit! Ze hebben zo’n enorme vooruitgang geboekt! Niet alleen zijn hun bedrijven uitgebreid en hebben ze realistische doelen gesteld maar ook op persoonlijk vlak zijn ze enorm veranderd. Het is heel mooi om te zien hoe ze steeds meer zelfvertrouwen krijgen en voor zichzelf op durven te komen. Een van de deelneemsters heeft in een paar maanden een hele nieuwe winkel opgezet en maakt vanaf het begin af aan winst! Ze had voorheen nooit nagedacht over een dergelijke winkel maar toen we haar steeds meer gingen vragen wat ze nou werkelijk wilde doen kwamen er allerlei ideeën. Dit zijn de zogenaamde krenten uit de pap en voor een vrouw die zorgt voor 11 kinderen en “even” een extra bedrijf opstart kan ik alleen maar mijn petje afnemen. Daarnaast hadden we ook onze “oma Faith”. Ze heeft de basisschool nooit af kunnen maken omdat haar ouders het geld gingen investeren in haar broers (iets wat helaas tot op de dag van vandaag voorkomt). Ze heeft nooit meer de mogelijkheid gehad om terug te gaan naar school en greep de kans om aan ons programma deel te nemen dan ook met 2 handen aan. Afgelopen zaterdag ontving ze haar allereerste diploma en ik weet niet wie er trotser was, zij of ik….. Vaak zijn we heel erg gefocust op de ontwikkeling van hun bedrijf maar voor velen is het ook een enorme persoonlijke overwinning die vervolgens zoveel zelfvertrouwen geeft dat het een positieve invloed heeft op hun bedrijf.

Zaterdag was de dag dat ik voor de 6^e keer diploma’s uit mocht reiken en het blijft een bijzonder moment. Vandaag is het precies 4 jaar geleden dat ik bij de notaris zat om A Woman’s Worth op te richten en we inmiddels aan 90 vrouwen een diploma uit mogen reiken. De afgelopen dagen is er veel door mijn hoofd gegaan. Het is een avontuur met de nodige ups-and-downs maar ik had nooit durven dromen dat A Woman’s Worth zou worden wat het nu is. En dit is pas het begin… Er zijn zoveel mooie ontwikkelingen gaande dit jaar en ik ben heel trots op alle resultaten die we hebben behaald met het hele team. Er komen regelmatig slapeloze nachten aan te pas als het geld op de rekening weer op dreigt te raken en het leven in een corrupt land vergt soms ook de nodige zweetdruppels en irritaties. Maar ondanks alles had ik me geen betere beslissing kunnen voorstellen. Mijn leven is 180 graden omgedraaid en Oeganda is thuis geworden. Ik voel me net zo thuis in de sloppenwijken als in de luxe winkelcentra in Kampala en ik maak dingen mee die ik anders nooit mee zou mogen maken. Ik heb in de afgelopen jaren zoveel bijzondere mensen ontmoet en er komt altijd weer een nieuwe uitdaging op mijn pad.

Inmiddels zijn de inschrijvingen voor de volgende groep ook al in gang gezet dus binnenkort hebben we 100 leden! De impact van het programma gaat uiteraard verder dan de vrouwen en gezien het feit dat ze gemiddeld minimaal 4 of 5 kinderen hebben gaat de impact ruim over de 500! Iets waar we niet dagelijks bij stilstaan maar uiteraard profiteren de kinderen van de vrouwen ook van het programma aangezien het gezin financieel stabieler wordt.

De komende maanden zullen voor mij vooral weer in het teken staan van de modeshow. De collecties zijn klaar en de vrouwen zijn druk met het maken van alle outfits. Er zitten echt geweldige en verassende ontwerpen tussen! Elke zaterdag komen alle vrouwen bij elkaar om in ons atelier alles voor te bereiden en ze zijn zelf ook al druk bezig met het maken van hun eigen outfits. Vorig jaar ging alles last minute maar dit jaar weten ze waar ze het voor doen. Ik ben nog druk bezig met het regelen van de sponsoren maar inmiddels zijn er ook wat grote namen aan het team toegevoegd. We hebben een bekende vrouwelijke radio DJ die de show gaat presenteren en het radiostation waar ze voor werkt heeft aangegeven dat ze graag betrokken willen worden bij de show en ze zullen gratis reclame gaan maken! Ondanks dat de tickets pas in september in de verkoop gaan zijn er al heel wat mensen die hun ticket hebben gereserveerd! Ik weet niet wat de show dit jaar allemaal gaat brengen maar het gaat ongetwijfeld weer heel wat teweeg brengen. Terwijl ik dit verhaal schrijf zit ik ook vol spanning te wachten op een telefoontje van de manager van een van de bekendste bands in Oeganda of ze gratis willen optreden tijdens de show dus hopelijk heb ik vanavond nog wat extra te vieren!

Waar in Nederland de ene na de andere hittegolf voorbij komt regent het hier al maanden. Het heeft behoorlijk wat invloed op ons werk want als het hier regent kun je werkelijk geen kant op. Het is een grote modderboel en alles ligt stil. Het klimaat is duidelijk wereldwijd in de war want normaal zijn juni, juli en augustus de droge maanden hier. Nou heb ik toch niet al teveel tijd om bij het zwembad te gaan liggen maar een beetje zonneschijn vind ik toch wel lekker!

Speciaal voor ons 4-jarig jubileum hebben we een campagne waarbij je al vanaf €4 per maand donateur kan worden van A Woman’s Worth. Mocht je ons werk willen steunen met een financiële bijdrage dan kan dat via onderstaande link!

https://www.geef.nl/nl/doneer?charity=8044&mode=e&amount=4&paymentType=collection

Bij deze wil ik iedereen bedanken die op wat voor manier dan ook heeft meegewerkt aan A Woman’s Worth want zonder hulp is het een onmogelijke opgave!!

Ik ga zo met een wijntje proosten op onze 4^e verjaardag en de behaalde succes!

Liefs uit Jinja!

Tijd om te oogsten!

De paashaas staat inmiddels voor de deur, maar bij deze dan toch mijn eerste update van 2019!

Na een hectische start lijkt nu de ene na de andere nieuwe uitdaging zich aan te dienen. Na mijn vakantie in Nederland diende 2 teamleden onverwacht hun ontslag in en dat zorgde voor een onstuimige start van het jaar. Het had vooral te maken met de beperkte mogelijkheden die we kunnen bieden aangezien we ons momenteel alleen parttime medewerkers kunnen veroorloven. Sinds februari hebben we 2 nieuwe maatschappelijk werksters in dienst en Gloria en Solome pakken het goed op en zijn inmiddels al helemaal ingeburgerd. Op 15 februari is de inmiddels 6^e groep gestart en dit betekend dat we inmiddels 90 leden hebben. Later dit jaar zullen we dus de 100^e deelneemster verwelkomen en ik gok zomaar dat we daar een speciaal feestje van maken!

Inmiddels is de datum voor de volgende modeshow ook bekend en op 19 oktober zullen alle ogen in de mode-industrie zich weer op Jinja richten. We hebben al de nodige vergaderingen gehad en ik kan alleen maar zeggen dat dit jaar nog spectaculairder wordt dan vorig jaar! Door de modeshow heb ik veel nieuwe contacten kunnen leggen en we hebben blijkbaar toch behoorlijk wat teweeg gebracht. Er zijn een aantal teamleden toegevoegd en een daarvan is een zeer succesvolle modeontwerper uit Congo. Elie Aganze is werkzaam in Kampala en heeft onlangs een internationale prijs gewonnen en zal volgend jaar zijn collectie showen tijdens de New York Fashion Week. Hij is gespecialiseerd in mannenmode en dit was een van de dingen die ik heel graag toe wilde voegen. De vrouwen zijn enthousiaster dan ooit tevoren en het is geweldig om te zien hoe ze steeds creatiever worden! Ik heb er weer een uitdaging bij om voldoende sponsoring te zoeken voor de show maar ik ben niet vies van een uitdaging dus ga deze vol goede moed aan!

Een andere nieuwe uitdaging bracht me naar Fort Portal in het Westen van Oeganda. Net voor kerst ontmoette ik de Oegandese eigenaar van een van de grootste koffie exporteurs en hij was zeer geïnteresseerd in het werk van A Woman’s Worth. Ze kopen de koffiebonen van de veelal vrouwelijke koffieboeren en in een gebied van 90km bij 120km werken ze met 3.000 boeren. Het is een waanzinnig mooi gebied en Fort Portal staat bekend om zijn thee- en koffieplantages. Inmiddels heb ik er 2 volledig verzorgde weekend doorgebracht voor onderzoek en het is een waar avontuur! Nou drink ik elke dag wel een kop koffie maar nooit stond ik er zo bij stil wat er allemaal aan vooraf ging voordat ik die koffie in mijn kopje schenk… Het bedrijf wat mij inhuurt voor onderzoek wil meer doen voor de koffieboeren en zoals het er nu uitziet zal ik een training samen gaan stellen die in lijn ligt met de training van A Woman’s Worth. Inmiddels heb ik met 150 koffieboeren gesproken en het was bijna een sprookje. De grond is enorm vruchtbaar en het is groener dan groen, de lucht schoner dan schoon en de uitzichten adembenemend. Met een privéchauffeur en tolk gingen we de bergen in (want hoe hoger hoe beter de kwaliteit van de koffie) om met zoveel mogelijk vrouwen te spreken. Ik probeer momenteel te achterhalen tegen welke problemen ze aanlopen en hoe deze situatie verbeterd kan worden. Veel vrouwen hebben een lening en hier willen ze uiteraard vanaf. Zoals bijna overal hier kwam ik ook daar snel tot de conclusie dat het probleem zich afspeelt in de sociale omgeving. HIV is een enorm probleem en vaak een reden waarom men zich niet op het bedrijf kan richten. Ook is het relatief zwaar werk en als er geoogst moet worden dan zorgt het nogal eens voor problemen om de koffiebonen naar het verzamelpunt te brengen. Daar hadden we gelijk een oplossing voor aangezien ik wist dat ze in Oost-Oeganda ezels gebruiken voor dit soort werk. Ze gaan het proberen dus als het succesvol is dan zal ik voor altijd herinnerd worden als de blanke die de ezel introduceerde haha. De komende maanden zal ik regelmatig naar Fort Portal afreizen voor onderzoek en ik moet zeggen dat het erg fijn is om ook even met iets anders bezig te zijn en uiteraard zijn de extra inkomsten ook zeer welkom.

Na al het goede nieuws kwam er helaas ook verdrietig nieuws. Tijdens een workshop voor de modeshow kwam Ven, een van de naaisters, niet opdagen en we konden haar niet bereiken. In de middag kregen we te horen dat haar zoon haar dood in huis had aangetroffen. Ven was een zeer bekende naaister in de wijk en ze was sinds 2016 een boegbeeld van A Woman’s Worth. Een paar dagen later kregen we nog meer slecht nieuws en Rose, een van de vrouwen uit dezelfde groep als Ven, had haar zoon van 11 jaar verloren aan de gevolgen van HIV omdat ze geen geld had om op tijd naar het ziekenhuis te gaan. Ik ben een paar dagen van slag geweest van al het slecht nieuws en het heeft een behoorlijke indruk op me gemaakt. Aangezien iedereen hier in zijn geboorteplaats begraven wordt was het voor bijna niemand mogelijk om naar de begrafenis van Ven te gaan omdat ze uit het Noorden komt. Afgelopen weekend hebben we voor de vrouwen een informele herdenkingsdienst gehouden en ondanks dat het erg emotioneel was, was het een mooie bijeenkomst. Het was voor mij extra emotioneel om te zien hoe sterk de band is tussen de vrouwen en hoe we een hele eigen “familie” hebben gecreëerd.

Waar ik vaak roep dat mijn leven een soort van wilde achtbaan is was dit de afgelopen weken zeker zo. Tussen al het slechte nieuws door kreeg ik een zeer uniek en vooral onverwachts aanbod (ondertussen ben ik ook nog aangevallen door onze eigen waakhond maar na de nodige antibiotica ben ik weer op de been en uit Nederland kreeg ik het nieuws dat mijn vader was opgenomen in het ziekenhuis maar gelukkig gaat dat weer stukken beter en is hij weer thuis!). A Woman’s Worth is gevraagd om officiële en exclusieve partner in Oeganda te worden voor Women’s Entrepreneurship Day (WED). WED is een initiatief van de Verenigde Naties en wordt vanuit hun hoofdkantoor in New York aangestuurd en wordt in 144 landen gevierd. We gaan de komende maanden ondersteuning bieden bij een landelijk onderzoek om te kijken wat de grootste problemen zijn in de diverse delen van het land. We hebben inmiddels ruim 3 jaar ervaring en dus inmiddels heel wat kennis. Dit is blijkbaar niet onopgemerkt gebleven. Ik zal regelmatig op mogen treden bij officiële gelegenheden en de resultaten van het onderzoek zijn ook voor ons zeer nuttig. Ik weet nog niet helemaal wat ons allemaal te wachten staat maar dat het een geweldige uitdaging is moge duidelijk zijn! Alsof dat nog niet genoeg was ben ik tijdens de Paasdagen de puntjes op de i aan het zetten voor een presentatie voor potentiële sponsoren in Oeganda. Ook hier heb ik de krenten uit de pap en zo sta ik dinsdag voor afgevaardigden van de Verenigde Naties, de grootste banken en een aantal ambassades mijn verhaal te doen over A Woman’s Worth. Ze hebben allemaal bevestigd te komen en er zijn geen andere projecten vertegenwoordigd dus er zal hoe dan ook wel iets positiefs uitkomen. Ik weet niet helemaal hoe ik ineens van geen sponsoring in Oeganda naar de grootste potentiële sponsoren ben gegaan maar laten we maar zeggen dat al het harde werk zijn vruchten begint af te werpen. Als we de sponsoring krijgen die we hebben aangevraagd dan hebben we binnen een paar maanden een officiële handleiding met een copyright. Dat is voor mij de kers op de taart want ons programma blijft nog steeds uniek in zijn soort hier en daar ben ik enorm trots op! Als we eenmaal een copyright hebben dan kunnen we het ook verkopen aan andere projecten en dan is het dus een extra inkomstenbron.

2019 blijkt van alles voor mij en A Woman’s Worth in petto te hebben en ondanks dat het soms vermoeiend is krijg ik er ook heel veel energie van! Bij deze wens ik jullie allemaal fijne Paasdagen en ik zal jullie wat vaker op de hoogte houden van alle ontwikkelingen hier!

Liefs uit Jinja

Van droom naar werkelijkheid

Inmiddels is de modeshow alweer 3 weken geleden en kan ik eindelijk een beetje tot rust komen. De show heeft de afgelopen maanden bijna al mijn tijd opgeëist maar het heeft werkelijk al mijn dromen overtroffen. Het zal wel een beetje een langer verhaal worden dit keer maar ik neem jullie graag mee voor een kijkje achter de schermen van de A Woman’s Worth Fashion Show “From the slum to the catwalk”.

De laatste dagen voor de show bleef ik maar op en neer reizen tussen Jinja en Kampala en rusten was er niet bij. Zoals bij elk evenement zijn er altijd de nodige lastminute dingen die geregeld moeten worden en dat was nu dus ook zo. Maandag voor de show was ik in Kampala voor de fittings en alle modellen kwamen langs om de outfits te passen. Ineens werd alles heel echt…. Ondertussen werd er in Jinja tot in de late uurtjes gewerkt om de sieradencollectie af te krijgen. De vrouwen hebben de laatste dagen voor de show hun bedrijfjes gesloten om ervoor te zorgen dat alles op tijd af zou zijn. Tot overmaat van ramp viel de stroom regelmatig uit maar er werd dan gewoon met zaklamp en al doorgewerkt. Zelden heb ik de vrouwen zo gedreven gezien en er hing een geweldige sfeer op kantoor. De tijd drong en alles moest en zou perfect zijn volgens de vrouwen (nou ja, ook wel van mij haha). We hebben maanden lang hard gewerkt dus de vrouwen wilde hun kwaliteiten laten zien en niks aan het lot overlaten. Het enige wat aan het lot was overgelaten was het weer…..

De dag voor de show waren we met het hele team al op locatie en we zouden hier allemaal tot zondag verblijven. Ik werd lichtelijk nerveus toen alle modellen, de presentatrices, de DJ, de licht en geluid mensen, etc. arriveerden. Ineens besefte ik me dat iedereen daar was omdat IK met een idee was gekomen voor een modeshow. Er was geen weg meer terug en de catwalk werd over het zwembad geplaatst. Tijdens de laatste vergadering op vrijdagavond werden de laatste dingen besproken en moest ik alles uit handen geven. Iedereen wist precies wat hij of zij moest doen en iedereen nam deze verantwoordelijkheid dan ook. Langzaamaan viel de stress van mijn schouders want er was niet veel meer te doen dan te wachten tot het grote moment. Ik was zo ontzettend moe maar slapen zat er toch niet echt in. In de banda naast me werd de hele nacht nog gewerkt aan de laatste outfits en er spookte allerlei scenario’s door mijn hoofd. Vooral de regen die maar bleef vallen want er was geen plan B voor regen…. Alles zou buiten plaatsvinden en we hadden geen geld voor een tent. Als het de hele nacht regent (stormt in dit geval) tot vroeg in de ochtend dan blijft het meestal de dag erna droog dus dat hoopte we maar.

Zaterdag 20 oktober was aangebroken! Met wallen tot op mijn knieën wist ik dat ik op die dag al mijn laatste energie moest geven om het een perfecte dag te maken en jeetje wat is dat gelukt! De vrouwen kwamen met een busje vanuit Walukuba naar the Black Lantern en ze keken hun ogen uit! De modellen waren inmiddels met de repetitie bezig en ineens besefte ik dat onze show niet onder zou doen voor de Kampala Fashion Week. Het werd tijd om me klaar te maken om de gasten te ontvangen. Om 19 uur was de show uitverkocht en waren de meeste gasten gearriveerd. The Black Lantern was omgetoverd in een waar paradijs en alle gasten waren enorm onder de indruk. De zon ging onder, de spotlights gingen aan en de show werd geopend met een video over het ontstaan van A Woman’s Worth. Ik zat tussen de vrouwen en ik weet niet hoe ik het gevoel moet omschrijven toen de eerste modellen opkwamen. Alles maar dan ook echt alles klopte gewoon! Het zag er waanzinnig uit en het publiek zat compleet verbaasd te kijken aangezien niemand zo’n professionele show had verwacht. Al die weken had ik de outfits in ons stoffige naaiatelier in de sloppenwijk gezien en ineens werd het gedragen door een professioneel model, met de juiste make up, het juiste licht, de perfecte muziek en op een waanzinnige catwalk van glas! Ik zal de nodige foto’s toevoegen zodat jullie de collecties ook kunnen zien. Tijdens het showen van de sieradencollectie zijn de modellen zelfs (in overleg) het zwembad in gegaan! Het publiek ging toen compleet uit hun dak en het overtrof alle verwachtingen. Als kers op de taart hadden we nog de bruidsjurk. Ik weet niet hoeveel mensen hier met tranen in hun ogen naar hebben zitten kijken maar in ieder geval iedereen om me heen wel. Het was in alle opzichten de “finale” van de show. Brenda is behalve een vriendin van me ook een model en modeontwerpster. Ze is regelmatig naar Jinja gekomen om met de vrouwen te werken en vanaf moment 1 was duidelijk dat Brenda de bruidsjurk zou showen. De jurk is gedecoreerd met papierkraaltjes die normaal alleen voor sieraden worden gebruikt. Toen ik de vrouwen vertelde dat ik de kraaltjes wilde gebruiken als decoratie keken ze me gek aan en al zeker voor een bruidsjurk want “dat kon toch niet”. Er zit gigantisch veel werk in de jurk maar het resultaat was verbluffend!! De vrouwen (en de rest van het publiek) gingen uit hun dak toen Brenda opkwam. Daar stond hun “teacher Brenda” na al die maanden dan in de bruidsjurk. Vol trots rolde tranen van geluk over mijn wangen en het was alle stress en drukke weken dubbel en dwars waard. Alle vrouwen zijn vervolgens naar voren gehaald en ze hebben de dag van hun leven gehad! Na afloop werd ik overspoeld door mooie woorden en mijn telefoon stond niet meer stil. Het feestje is nog tot laat doorgegaan en met een enorme glimlach ben ik gaan slapen. Zo zie je maar, dromen komen soms echt uit!

De volgende ochtend werd ik wakker en ineens was het voorbij maar wat een geweldige herinnering! We hadden naast alle andere professionals ook de beste catwalkfotograaf aan boord en zondagmiddag kwamen de eerste foto’s binnen. Giulio Molfese heeft prachtige foto’s gemaakt en zijn foto’s van Kampala Fashion Week zijn gepubliceerd in de Italiaanse Vogue. De kenners weten dan dat het niet zomaar een fotograaf is.

De show werd live via Facebook uitgezonden en ik weet dat er redelijk wat mensen vanuit Nederland mee hebben gekeken. Via onderstaande link kun je de hele show terugkijken als je het hebt gemist!

https://www.facebook.com/story.php?story_fbid=2144662542231332&id=1565413100407123

De weken na de show waren nog steeds redelijk druk aangezien er de nodige afspraken voortkwamen uit de show. Zo zullen sommige outfits gedragen worden bij de volgende Miss Tourism verkiezing en er zijn orders geplaatst door een winkel uit Amerika. Direct na de show waren er al de nodige orders voor de sieraden dus de vrouwen konden gelijk aan de slag. Ook zijn er de nodige potentiële samenwerkingspartners die zich hebben aangediend maar we gaan eerst alles maar eens laten bezinken en kijken hoe we verder gaan. Het is in ieder geval zeker dat we volgend jaar weer een modeshow gaan doen de eerste vergaderingen hebben al plaatsgevonden!

Ondertussen draait het project natuurlijk ook gewoon door en over 2 weken beginnen de examens alweer. Op 8 december is de 5^e diploma uitreiking en dan hebben we in totaal met 75 vrouwen (en dus families) gewerkt. Een enorme mijlpaal dus! Het was een ontzettend hectisch jaar maar ik ben apetrots op alles wat we bereikt hebben.

Het is november en dat betekend dat de budgetten voor volgend jaar weer gemaakt worden. Stap voor stap zijn we aan het groeien en ook volgend jaar hopen we weer minimaal 30 vrouwen deel te kunnen laten namen aan ons programma. Dit kunnen we niet zonder jullie hulp en via onze online campagne hopen we voor kerst € 3.300 op te halen om een gedeelte van ons budget te dekken. Als trouwe lezer hoef ik jullie niet uit te leggen hoe hard het nodig is en wat voor mooie resultaten we al behaald hebben. Elke euro is meer dan welkom en echt alle beetjes baten. Natuurlijk mag de campagne zoveel mogelijk gedeeld worden om ons doel te behalen! Alle donaties (kleine en grote) kunnen gedaan worden via onderstaande link.

https://onepercentclub.com/awomansworth

Alvast heel erg bedankt en mijn volgende verhaal zal weer in het teken staan van een feestje, namelijk de 5^e diploma uitreiking! Diana (een van onze Nederlandse bestuursleden) is voor een paar weken in Oeganda en we zijn bezig om de puntjes op de i te zetten voor het trainingsprogramma.

Liefs uit Jinja!

Mijlpalen voor A Woman's Worth

De tijd verstrijkt en inmiddels zijn er weer genoeg mijlpalen de revue gepasseerd. Het weer is niet bepaald iets om over te schrijven aangezien het in Nederland de afgelopen maanden vaker mooi weer is dan hier in Oeganda. Meer dan ooit heb ik met een dikke trui en pantoffels aan op de bank zitten bibberen en ik zal jullie de ervaringen van het ontbreken van warm water in huis op deze dagen besparen…. Het voordeel van alle regen is dat het hele land in volle bloei staat en het groener is dan ooit! Zeker als ik naar Kampala reis is het een traktatie om door alle wisselende landschappen te reizen. Via de theeplantages door naar het regenwoud en vervolgens naar de steeds drukker wordende omgeving richting de grote stad. En oh, wat vind ik die grote stad toch heerlijk tegenwoordig. Jinja is en blijft mijn thuis maar stiekem begin ik het stadse leven toch steeds meer te missen.

Op 2 juni hebben we voor de inmiddels 4^e keer diploma’s uit mogen rijken! Een enorme mijlpaal en ook zeker iets om even bij stil te staan. In vele opzichten was het een “moeilijke”groep en leek alles moeizamer te verlopen dan voorheen. Het neemt niet weg dat we uiteraard de nodige mooie successen hebben geboekt. Van de 16 vrouwen waarmee we zijn gestart zijn er 3 door verschillende omstandigheden afgevallen en door weer andere omstandigheden waren 2 vrouwen niet in staat om op tijd het examen te doen. De 11 vrouwen die examen hebben gedaan zijn allemaal geslaagd en hebben dan ook vol trots hun diploma in ontvangst mogen nemen. Uiteraard ging dit alles gepaard met een klein feestje en de nodige Oegandese lekkernijen!

Mijn dagen worden steeds drukker en de werkzaamheden rondom het project worden steeds uitgebreider. Mede door de organisatie van de modeshow heb ik besloten om een stapje terug te gaan doen en om minder “in het veld” te gaan werken. Ik zal meer achter de schermen gaan werken en om bepaalde werkzaamheden over te dragen hebben we sinds een aantal weken een Office Manager in dienst genomen. Ik ken Brenda al 3 jaar en ze heeft enorm veel ervaring dus ik ben enorm blij met haar toevoeging! Behalve Brenda is er momenteel ook een externe consultant bij gekomen voor de Monitoring & Evaluatie van A Woman’s Worth. Al enige tijd worstelen we om bepaalde resultaten op de juiste manier te meten en om het project goed te evalueren. Hoe meten we nou de bijvoorbeeld impact van het programma? Gilbert is een Oegandees met enorm veel ervaring op dit gebied en hij werkt met diverse grote internationale organisaties. Hij gaat ons de komende maanden helpen bij het invoeren van een nieuw evaluatiesysteem. Zo kunnen we bij de nieuwe groep het verschil gaan meten van voor en na deelname. Zo gaan we meten op welk armoedeniveau de vrouwen zitten en wat de sociaal psychologische impact is. Weer wat extra werk op mijn bordje maar iets waar ik erg naar uitkijk omdat ik het heel interessant vind. Het zal ons ook helpen om op termijn extra sponsoring te krijgen aangezien bepaalde gegevens een vereiste zijn voor een aanvraag.

Een andere droom werd een aantal weken dan toch eindelijk werkelijkheid en we hebben inmiddels ons eigen naaiatelier! Door extra donaties en goede connecties hebben we een klein atelier met 4 machines die zowel handmatig als elektrisch bediend kunnen worden. Behalve ik gingen ook de vrouwen door het dolle heen aangezien dit machines zijn die ze zelf niet hebben. De kwaliteit van deze machines is beter en met het oog op de modeshow en andere ontwikkelingen (waar ik nog niks over kan zeggen) een must! De ontwikkelingen rondom de modeshow gaan sneller dan het licht en ondanks dat het steeds meer van mijn tijd inneemt geeft het me heel veel energie! Wat bijna begon als een grapje is inmiddels uitgegroeid tot een professionele show met alles er op en er aan. Elke zaterdag zijn er extra workshops voor de vrouwen en de naaisters worden in een snel tempo klaar gestoomd door ons team van modeontwerpers uit Kampala. Het is waanzinnig om te zien hoeveel talent er in de groep zit en de trainers die elke week vrijwillig uit Kampala komen zijn net als ik zeer onder de indruk. De laatste hand wordt momenteel gelegd aan de collectie en dan kan kunnen we aan de slag. De vrouwen hebben in de eerste weken geleerd hoe ze ontwerpen moeten schetsen en hier zijn echt prachtige creaties uit voort gekomen. De jurken die ze zelf geschetst hebben zullen ze ook zelf gaan maken en worden geshowd op de catwalk! Als klein meisje zat ik thuis ook vaak tussen de naaimachines, stoffen, spelden, scharen etc en ik moet zeggen dat het een waar genot was om de vrouwen afgelopen zaterdag voor het eerst patronen te zien knippen. Momenteel zijn onze nieuwe bestuursleden Caroline en Bart in Oeganda en ze hebben een koffer vol oud beddengoed meegenomen zodat de vrouwen met deze stoffen kunnen oefenen. Volgende week zijn de eerste jurken klaar dus ik ben zeer benieuwd! We proberen de vrouwen zoveel mogelijk zelf te laten maken dus ook het bedrukken van stoffen is de afgelopen weken aan bod gekomen en ook deze resultaten waren verbluffend! Qua organisatie is het team elke week aan het groeien en mijn netwerk is flink uitgebreid. Via een vriendin kwam ik in contact met Joram Model Management, het grootste modellenbureau in Oost-Afrika. Ze hebben modellen lopen in New York, Parijs, Milaan enzovoorts dus het is zeker geen kleine speler op de markt. Waar ik toch lichtelijk nerveus was voor die afspraak omdat ik wilde vragen of ze op een bepaalde manier iets wilde sponsoren werden de rollen gaandeweg het gesprek omgedraaid. Joram, de eigenaar, werd enorm enthousiast na mijn verhaal achter de modeshow en vroeg of hij er alsjeblieft onderdeel van uit mocht maken! Uhhhh, ja dat kan maar we hebben geen budget! Zonder problemen had ik in een half uur tijd 10 professionele modellen, haar en make-up geregeld voor de show. En dit allemaal gratis! De catwalk die over het zwembad gebouwd gaat worden wordt momenteel ontworpen door een bevriende architect en zelfs de landelijke media heeft al lucht gekregen van het evenement en het ziet er dus naar uit dat ik mijn tv-debuut ga maken! Ik heb werkelijk geen idee waar de modeshow allemaal toe gaat leiden maar tot nu toe is het een waanzinnig avontuur! Vooral omdat iedereen op vrijwillige basis meewerkt om onze vrouwen dat platform te kunnen geven. De vrouwen hebben nog steeds niet helemaal door wat hun boven het hoofd hangt en met youtube filmpjes probeer ik maar uit te leggen hoe een echte modeshow eruit ziet. Het is ook nogal een stap van de sloppenwijk naar de catwalk….

Na het afleggen van vele interviews gaan we op vrijdag de 13^e (ja, we doen het gewoon) van start met de 5^e groep! Nog een mijlpaal dus! Aan het einde van 2018 hebben we ongeveer 70 vrouwen geholpen en qua impact komt dit dus neer op meer dan 300 mensen aangezien de kinderen veelal ook profiteren van de effecten van het programma. En als ik over die getallen nadenk…. Ja, dan ben ik beretrots natuurlijk want dit had ik toch een paar jaar geleden allemaal niet kunnen bedenken!

Het team is langzaamaan aan het uitbreiden en we zijn dit jaar vooral bezig met het professionaliseren van het project. Dit alles gaat niet vanzelf en eind juli vlieg ik voor een paar weken naar Nederland om even een beetje rust te nemen en om mijn batterij op te laden voor de rest van 2018! Alles gaat hier dus meer dan goed en in vele opzichten is het nu al een jaar om nooit te vergeten! Tussen alle drukte door geniet ik ook volop van de aanwezigheid van Caroline en Bart en het is een hele ervaring voor ze om alles na vele verhalen nu dan eens echt te zien.

Liefs uit Jinja en wellicht tot over een paar weken in Nederland! Ik kijk erg uit naar een beschuitje met aardbeien en ook dit keer zal de frikadel speciaal regelmatig op het menu staan!

Het laatste nieuws uit Jinja!

Voor mijn gevoel ben ik net goed en wel terug van mijn tripje naar Nederland maar ineens is het april en is de paashaas alweer weg. Het schrijven van mijn blog is iets wat er nogal eens bij in schiet. Alles is zo gewoon voor mij dat ik er soms over na moet denken wat te schrijven terwijl er natuurlijk genoeg te delen is. Mijn vakantie in Nederland was heerlijk en na de enorme hitte in Oeganda was het ook wel weer eens heel fijn om bij paps en mams op de bank onder een dekentje bij de kerstboom te zitten. Het was ook een zeer welkome onderbreking van mijn werk en het was fijn om iedereen weer even te zien. Na 3 weken genoten te hebben van Nederland en alle bijbehorende luxe was ik er ook wel weer aan toe om naar huis te gaan, en ja dat is tegenwoordig toch echt Oeganda.

Nadat de kinderen van Ernest 3 weken lang elke dag hadden gevraagd waar tante Susan was werd ik thuis vol enthousiasme ontvangen! Er werd door diverse vrienden gewacht op de inmiddels alom bekende stroopwafels dus om meerdere redenen was iedereen blij dat ik er weer was! Het team was tijdens mijn afwezigheid begonnen met de nieuwe groep en inmiddels zijn we al 8 weken aan het werk met een groep van 16 vrouwen. Het is alweer de 4^e groep en net als voorgaande keren hebben ze allemaal hun eigen verhalen. Soms is het ontzettend moeilijk om voor te stellen waar deze vrouwen dagelijks mee te maken hebben. De positie van een vrouw is hier zo ontzettend anders dan in onze cultuur en huiselijk geweld is hier eerder regel dan uitzondering lijkt het. We hebben dit keer een aantal vrouwen in het project die wel getrouwd zijn maar waarvan de man financieel niet bijdraagt dus in veel opzichten zijn het toch een soort van alleenstaande moeders. Vorige week werden we geconfronteerd met een afschuwelijk incident wat zich af heeft gespeeld bij een van de huidige deelneemster. Haar eigen man heeft geprobeerd om haar te vergiftigen en te vermoorden…. Gelukkig is het een hele sterke vrouw en is ze op tijd kunnen ontsnappen. Uiteraard was dit voor iedereen een heftige situatie maar ik heb ook veel geleerd van voorgaande incidenten. We kunnen de vrouwen hulp bieden die binnen ons vermogen ligt en uiteindelijk moeten ze zelf de keuze maken om daadwerkelijk weg te gaan bij hun man. In Nederland zijn er veel instanties die kunnen helpen en dat is hier compleet anders. Aangifte bij de politie heeft vaak geen zin omdat die vervolgens vaak zeggen dat je het zelf hebt uitgelokt…. Na zo’n dag leeg ik mijn hoofd met een glas wijn en het feit dat we hebben gedaan wat in ons vermogen ligt geeft me een bepaalde rust in de hele situatie, hoe afschuwelijk het verhaal ook is.

Ber en Annemie zijn inmiddels al ruim een half jaar als vrijwilliger aan het werk bij ons en het zal een gemis zijn als ze in juni weer naar Nederland gaan. Er is meer structuur aangebracht in ons trainingsprogramma en we zijn bezig om onze trainers ook bewuster te maken van bepaalde technieken die we kunnen inzetten om de vrouwen beter te helpen. De komende weken gaan we de toekomstplannen uitwerken en kijken welke stappen we allemaal moeten en kunnen gaan maken.

Op 8 maart was het vrouwendag en dat is hier een officiële feestdag! Annemie kwam met het idee om de vrouwen te trakteren om een verwenmiddagje. Alle vrouwen kregen een handmassage, de nagels werden gelakt en ze kregen een gezichtsbehandeling. Het was een geweldige dag en ze hebben er enorm van genoten! Veel van de vrouwen hebben geen geld om ook maar iets aan hun uiterlijk te besteden en nu werd het ook nog eens door iemand anders gedaan. Natuurlijk mocht de cake ook niet ontbreken op zo’n dag. Ber had het idee om ons logo aan de buitenkant van kantoor te schilderen en ik kan jullie vertellen dat dit bijzonder goed is gelukt! Waar er de afgelopen weken enorm veel regen is gevallen bleef het die donderdag droog en kon iedereen het resultaat bewonderen! Ik zal foto’s toevoegen zodat jullie het resultaat ook kunnen bekijken.

Inmiddels is de datum voor de modeshow ook vastgelegd en op 20 oktober zullen de modellen de creaties van de naaisters uit het project laten zien aan het publiek. We hebben dus de nodige tijd om alles voor te bereiden en dit zal ook nodig zijn. Inmiddels heb ik genoeg ideeën en ben ik begonnen met het schetsen van een paar ontwerpen voor de speciale lijn die er geshowd wordt. In de wijken waar we werken worden veel paperbeads (kraaltjes van papier) gemaakt en deze worden veelal voor sieraden gebruikt. Ik ben op het idee gekomen om er kleding van te gaan maken dus samen met een modeontwerpster proberen we iets nieuws te creëren wat tot op heden in Oeganda nog nooit geshowd is. Het feit dat mijn moeder naaister was en mijn vader meubelmaker werpt nu dan toch zijn creatieve vruchten af haha. Tijdens de modeshow probeer ik ook een aantal vrouwelijke Oegandese artiesten op te laten treden en inmiddels heb ik ook daar weer wat contacten gelegd en ze zijn erg enthousiast over het idee. Het is toch grappig om te zien hoe mijn netwerk zich steeds verder uitbreidt. Door dit netwerk werden we ook benaderd om voor een Engelse organisatie die actief is in het kinderziekenhuis in Jinja babymutsjes te maken. Het gaat om mutsjes voor de prematuur baby’s en alleen in Jinja zijn dit er gemiddeld 35 per maand... Het was een zoektocht om het juiste materiaal te vinden maar het is me gelukt en inmiddels kan de eerste proeforder geleverd worden. Het zou heel fijn zijn als we deze order binnenhalen want ze zullen er gemiddeld 40 per maand afnemen en dit levert voor ons extra inkomsten op. Daarnaast is het een mooi idee dat onze naaisters de baby’s in het ziekenhuis warm kunnen houden door het maken van mustjes!

Sinds februari zijn er ook weer een aantal studenten van het Windesheim Collega uit Zwolle in Oeganda dus af en toe neemt ook dat werk mijn tijd in beslag. De weekenden geniet ik veelal van de rust en mooie uitzichten bij de Nijl en af en toe trakteer ik mezelf op wat extra luxe in Kampala. Na weken van regen schijnt nu even het zonnetje dus ik ga wat vitamine D opdoen en met een boekje in de tuin zitten!

Liefs uit Jinja!

Kerstvakantie!!

Vakantie! Het is lang geleden dat ik echt het gevoel heb gehad dat ik vakantie heb maar na een dagje heen en weer rennen lijkt het er nu toch op dat het moment daar is! Na een hectisch jaar met de nodige ups and downs is het eindelijk tijd om te relaxen en alles eens op een rijtje te zetten. Terwijl de temperatuur hier met de dag stijgt probeer ik me voor te bereiden op de kou in Nederland. Waar ik toch ineens zin krijg in boerenkool met worst ben ik vanmiddag toch nog even snel bij een van de vrouwen in Walukuba een lokale maaltijd gaan eten. Her en der zie ik hier een verdwaalde kerstboom maar ik denk dat ik snel in de kerstsfeer beland zodra ik vrijdagavond in Nederland arriveer.

Waar ik dacht dat het na de diploma-uitreiking iets minder druk zou worden ben ik vaker dan ooit op en neer gereisd naar Kampala voor diverse afspraken. Er zijn ineens zoveel leuke plannen voor volgend jaar dat ik telkens met een brede glimlach in de bus stapte en dat ik de soms lange files voor lief nam. Reizen in Oeganda is nooit saai want er is altijd wel iets te beleven aan de kant van de weg. Overal is bedrijvigheid en reizen door het groene landschap met theeplantages en regenwouden gaat ook niet snel vervelen. Ineens ontstond er op een maandagmiddag het idee om volgend jaar een modeshow voor de naaisters uit het project te organiseren. Waar een vriend van mij manager is van een lodge en graag een catwalk wilde hebben in het zwembad is het idee nu al zeer concreet en hebben we zelfs al professionele modellen die vrijwillig de items van de vrouwen willen showen. Ondertussen is mijn netwerk enorm uitgebreid en ga ik waarschijnlijk begin volgend jaar een aantal betaalde workshops houden voor Oegandese modeontwerpers. Uiteraard zal ik ze vragen of ze onze naaisters wat extra vaardigheden willen leren aangezien dat de hele gedachte is achter ons te openen naaiatelier. Het lijkt er dus steeds meer op dat het een professionele modeshow gaat worden en zelfs Kampala Fashion Week kijkt met ons mee. Wie had dat toch ooit gedacht! Nooit eerder heeft iemand dit georganiseerd in Jinja en het is toch super voor de vrouwen om op deze manier hun ontwerpen te laten zien. Het is bizar hoeveel mensen vrijwillig hulp aanbieden om het een succes te laten worden. Daar kunnen we in Nederland nog wat van leren!

De afgelopen weken zijn we ook druk bezig geweest met het interviewen van vrouwen voor de nieuwe groep die op 12 januari van start gaat. De impact van ons werk wordt steeds zichtbaarder in de wijk en we hadden dan ook een wachtrij voor de interviews!! Meer dan 40 vrouwen wilde zich inschrijven terwijl we in principe maar 15 plekken beschikbaar hebben. Waar we de vorige keer nog moesten zoeken zijn de rollen nu duidelijk omgedraaid. Een enorm compliment voor het hele team! Na het afnemen van het 1^e interview hebben we een selectie gemaakt van vrouwen waarvan we denken dat zij het op dit moment het hardste nodig hebben en vervolgens zijn ze uitgenodigd voor een 2^e interview. In dit gesprek gaan we dieper in op hun thuissituatie om een beter beeld te krijgen. We hebben besloten om in januari met 18 vrouwen van start te gaan en helaas hebben we dus een aantal vrouwen teleur moeten stellen. De kwaliteit van het programma is enorm belangrijk en als we meer vrouwen tegelijk deel laten nemen dan kunnen we ze niet de aandacht geven wie we ze graag willen geven om onze doelen te behalen.

We hebben nog meer video opnames gehad met Jinja Film Productions en het is heel leuk om te zien hoe de vrouwen in hun eigen woorden omschrijven wat de impact van het programma is. De meeste filmpjes zijn inmiddels klaar en ze zijn terug te vinden op ons eigen Youtube kanaal https://www.youtube.com/channel/UCN0QX08t_fjrHjViIn_lXiw. De komende weken zullen we de overige filmpjes uiteraard ook hier publiceren.

Afgelopen vrijdag was het tijd om het project voor dit jaar te sluiten en om het team te bedanken voor hun inzet. Een aantal weken geleden heb ik gevraagd waar ze graag naartoe zouden willen gaan en aangezien ze altijd enorm nieuwsgierig zijn naar de plek waar ik soms mijn hoofd leeg maak was de keuze voor The Haven snel gemaakt. We hebben tijdens een heerlijke lunch met een prachtig uitzicht op de Nijl teruggeblikt op 2017 en natuurlijk ook vooruitgeblikt naar 2018. We hebben veel geleerd en het project is duidelijk op weg om een stapje groter te worden. Met alle kennis van de afgelopen 2 jaar hopen we volgend jaar nog meer vrouwen te kunnen helpen en onze training efficiënter in te zetten. Uiteraard kunnen we niet alles verwezenlijken zonder sponsoring en daarom zijn we weer een speciale campagne gestart. Mochten jullie een donatie willen doen dan is deze uiteraard van harte welkom. Je kunt momenteel doneren via deze link https://onepercentclub.com/nl/projects/bouwen-aan-een-financieel-onafhankelijke-toekomst

Ineens is het weer 18 december dus dat betekend dat ik morgen jarig ben! Geheel in vakantiestijl ga ik een dagje relaxen en in de ochtend ga ik genieten van een massage die ik cadeau heb gekregen. Daarna staat er middag relaxen bij het zwembad met uitzicht op de Nijl op het programma en de dag wordt afgesloten met een hapje en drankje met vrienden. Het ziet er ook nog naar uit dat ik gratis mag overnachten in een van de luxe tenten aan de Nijl dus ik had het slechter kunnen treffen!

Donderdag ga ik mijn koffer inpakken en dan ben ik klaar om 3 weken te gaan genieten van mijn vakantie in Nederland! Ik kijk vol trots terug op 2017 en het was zeer zeker geen gemakkelijk jaar maar het project is zo gegroeid dat ik alleen maar met een glimlach kan starten aan mijn vakantie.

Bij deze wil ik iedereen bedanken voor alle steun en ik wens iedereen hele fijne feestdagen en uiteraard een heel gezond 2018! Tot snel!!

Liefs uit Jinja!