Terug in lockdown.....

Ze zeggen “time flies” en dat is dus ook zo… Het is inmiddels alweer juni en terwijl we hier in de volgende lockdown zitten bedacht ik me dat ik dit jaar nog helemaal geen update heb geschreven. Na een verblijf van 4 maanden in Nederland kwam ik in maart terug en voor mijn gevoel begon het jaar toen pas echt. Door de lockdown was het een beetje een gekke tijd in Nederland en het was een trip vol ups en downs en met een lach en een traan maar ik ben heel dankbaar voor de mooie momenten en herinneringen die ik heb mogen maken. Mijn lange verblijf had mede te maken met de verkiezingen die hier in Oeganda hebben plaatsgevonden en zoals ook in Nederland in de media verscheen ging dat niet geheel zonder problemen. Toen ik terugkwam was de rust redelijk wedergekeerd en corona leek bijna niet te bestaan….. Tot 3 weken geleden ineens het roer omging en de zogenaamde Delta variant begon toe te slaan. Momenteel zitten we in een vrij strenge lockdown en die is voor minimaal 42 dagen afgekondigd, dus minimaal tot eind juli. Je mag niet met de auto straat op en openbaar vervoer ligt stil, de avondklok (die we hier sinds vorig jaar maart hebben) is van 21 uur terug naar 19 uur.

De afgelopen weken heb ik best wel geworsteld met het steeds groter wordende verschil tussen de Westerse en niet-Westerse wereld. De armoede als gevolg van de lockdown is ongekend en ik heb werkelijk geen idee hoe een land als Oeganda hier ooit bovenop moet komen. We kregen 1 miljoen vaccins voor 47 miljoen inwoners en nu wachten we al weken op een volgende lading. Het vaccineren gaat ook niet op afspraak maar je sluit gewoon achteraan in de rij… En die dag heb je dus ook geen inkomsten want een dag niet gewerkt is voor vrijwel iedereen een dag geen inkomsten…. Nu wil de EU vaccins doneren en dat is leuk en aardig maar we hebben niet zoveel aan vaccins die op -80 graden bewaard moeten worden want stroom is hier geen vanzelfsprekendheid… Veel kinderen zijn al sinds vorig jaar maart thuis en ik ben bang dat een groot deel nooit meer terug zal gaan. Onderwijs is niet gratis en zeker als je nu als meisje in het binnenland opgroeit is je toekomst waarschijnlijk thuis meehelpen en op jonge leeftijd trouwen en kinderen baren. Het aantal tienerzwangerschappen is momenteel ontzettend hoog en ik kan nog een hele lijst maken van alle dingen die ik hier om me heen zie gebeuren als gevolg van de lockdown….

Terwijl we aan het begin van de 2^e golf zitten zijn de 280 beschikbare IC bedden uiteraard bezet en de ziekenhuizen overvol. En dan heb ik het over de steden want in het binnenland is al überhaupt geen echt ziekenhuis. Bovenop dit alles is er ook een tekort aan zuurstof. Er zijn simpelweg geen cilinders beschikbaar om gevuld te worden en vandaag vertelde mijn buurman (die hoofd techniek is in een privé ziekenhuis) dat de fabriek waar de cilinders gevuld worden de komende dagen dicht moet omdat ze onderhoud moeten plegen vanwege de overbelasting…..

Ik heb vol verwondering naar Nederland gekeken toen ik er was en ik ben het kikkerlandje met hele andere ogen gaan bekijken. Vol verbazing over het enorme geklaag over werkelijk van alles en nog wat en hoe fijn zou het zijn als een groot gedeelte van de bevolking zich eens bewuster werd van hoe goed ze het eigenlijk hebben. Ja, wereldwijd gaan er mensen dood en wereldwijd is de economie hard geraakt. De Westerse wereld komt daar relatief snel weer bovenop, Oeganda is een van de landen die letterlijk 10 jaar terug in de tijd is gegooid en ik weet niet hoe lang het gaat duren voordat dit zich kan herstellen. Men betaald hier ook gewoon belasting maar ziet er werkelijk niks van terug. Elke dag overlijden hier mensen door de indirecte gevolgen van corona omdat ze niet naar een ziekenhuis kunnen of omdat ze simpelweg geen eten hebben. In Oeganda is de laatste jaren geen echte hongersnood geweest maar ik zie het om me heen gebeuren en het is slechts het begin…..

En dan nu even iets positiefs… Tussen de 2 lockdowns in is in april dan toch de 8^e groep vrouwen afgestudeerd en dit was de 1^e groep die het nieuwe curriculum heeft gevolgd. Het was een enorm succes dus daar ben ik heel blij mee. De impact van deze cursus was enorm. De vrouwen zijn heel leergierig en hebben gelijk om een extra cursus gevraagd. Door de pandemie is er überhaupt meer vraag naar educatie en veel vrouwen zijn in he afgelopen jaar hun bedrijf verloren dus ze zijn op zoek naar mogelijkheden om iets nieuws te starten. Ze zien dat de vrouwen die hebben deelgenomen het redelijk goed doen momenteel dus dat maakt dat we veel aanmeldingen krijgen. Helaas hebben we niet voldoende capaciteit om aan de vraag te voldoen en door de lockdown is ons kantoor momenteel helaas ook weer gesloten…. 2 weken geleden hebben met het hele team 3 dagen samengezeten om de strategie voor A Woman’s Worth voor de komende jaren te bepalen. We zagen de lockdown wel een beetje aankomen en voor onze nieuwe registratie hier hebben we veel extra documenten nodig. Gelukkig kunnen we veel van deze documenten thuis uitwerken dus kunnen alle teamleden in ieder geval nog iets doen. Ik heb de afgelopen weken een nieuwe training ontwikkeld dus ik hoop dat we deze heel snel aan kunnen bieden!!

Of ik me verveel nu ik nergens naartoe kan? Nee, gelukkig niet! Ik kan veel werk online doen en gelukkig is het me in Nederland gelukt om nieuwe kennis op te doen! Naailes stond al heel lang op mijn lijstje maar het kwam er simpelweg nooit van. Nou heb ik het geluk dat mijn tante de kneepjes van het vak kent en het ook nog eens leuk vond om mij les te geven. Het is me gelukt om een paar leuke outfits in elkaar te zetten en ik ben heel trots op het resultaat! Door de pandemie en teruglopende donaties is onze Fashion Academy sinds vorig jaar gesloten en om extra geld binnen te halen heb ik een collectie ontworpen. Inderdaad, een collectie geheel ontworpen door mij!! De SHE | BY A WOMAN’S WORTH collectie. Door de nieuwe lockdown heb ik de hoop op een modeshow dit jaar ook opgegeven maar ik blijf gewoon werken aan de collectie! Het kan maar klaar zijn en ik heb niet voor niks een naaimachine mee naar Oeganda genomen! Al doende leer ik ook weer nieuwe dingen en ik vind het heel leuk om te doen!

Door het teruglopend aantal sponsoren kwam de voortgang van A Woman’s Worth in het gedrang en sinds april heb ik er dan ook een extra baan bij. Ik werk als een soort van personal assistent voor de directeur van een bedrijf in Den Haag. Een drukke bedoeling maar het is even niet anders en ik heb het geld hard nodig. Al met al houdt het me nu dus letterlijk en figuurlijk van de straat en ik hoef me dus niet te vervelen Ik ben tegenwoordig ook een expert op het gebied van online presentaties en zo heb ik een aantal keren de mogelijkheid gekregen om A Woman’s Worth online te promoten en hopelijk vloeien daar weer extra donaties uit voort. Ondanks de lockdown gebeurt er dus wel van alles!!

De huidige situatie heeft me wel doen besluiten om op korte termijn naar Nederland te komen. Mocht ik hier ziek worden dan is er dus eigenlijk geen zorg beschikbaar en aangezien er ook geen testcapaciteit is weet überhaupt niemand wat er hier momenteel echt gaande is. We weten dat veel mensen ziek zijn en dat dit lang niet altijd malaria is. Het sterftecijfer gaat enorm omhoog dus voor mij is 1+1 toch nog steeds 2. Momenteel heb ik eigenlijk alleen een laptop en internet nodig om te werken dus dan kan ik beter veilig in Nederland zitten waar het nu weer de goede kant op gaat. De vorige keer lukte het ook niet om iedereen te zien dus dat gaat nu wel weer allemaal. Ennnnn al vond ik de sneeuw heel leuk, ik ben toch meer een zomer mens dus juli en augustus zijn meer mijn maanden haha. Ik had al een vlucht geboekt voor eind augustus maar vandaag heb ik deze aan kunnen passen en ik vlieg (onder voorbehoud) op 11 juli naar Nederland.

Met mij gaat het verder heel erg goed en ik eet me suf aan al het lekkere verse fruit hier. Ik beweeg elke dag en geniet volop van de mooie zonsondergangen. Mochten jullie trouwens een van onze leuke T-shirts willen kopen dan kan dat want ze zijn weer volop beschikbaar in Nederland. 100% biologisch katoen dus in alle opzichten een verantwoorde outfit! Stuur me even een berichtje als je ze wilt bestellen. Ze zijn beschikbaar in maat S t/m XL voor slechts € 19,95! Leuk voor jezelf maar ook als cadeautje! We hebben onlangs ook weer een nieuwe fotoshoot gehad (met onze maatschappelijk werksters als model) dus ik zal de foto's toevoegen zodat jullie de t-shirts kunnen zien.

Nou het is een lang verhaal geworden maar dat komt natuurlijk omdat ik zolang stil ben geweest haha. Over 3 weken zit ik veilig in Nederland en hopelijk lukt het dit keer wel om wat meer van Nederland te zien!!

Tot snel!!

Liefs uit Kampala

Terug op Nederlandse bodem!

Na bijna een jaar ben ik eindelijk weer op Nederlandse bodem! Met een negatieve COVID test mocht ik zondagochtend Oeganda verlaten en in de middag arriveerde ik op een zeer verlaten Schiphol. Ondanks mijn negatieve uitslag moet ik toch nog 10 dagen in quarantaine en dus zit ik momenteel bij Diana in Utrecht. Het is natuurlijk een gek idee om in Nederland te zijn en niemand te mogen zien maar het is niet anders. Gelukkig blijf ik tot maart dus die 10 dagen overleef ik ook wel weer.

In mijn vorige blog schreef ik over de ups en downs van dit jaar en dat werden er nog meer in de laatste dagen voor mijn vertrek… Zoals jullie wellicht in het nieuws hebben gehoord of gelezen is er momenteel veel onrust in Oeganda. Dit was in de lijn der verwachting en daarom ben ik ook voor langere tijd in Nederland maar dat de vlam nu al in de pan zou slaan hadden we niet verwacht. In januari staan de presidentsverkiezingen op het programma en zeer begrijpelijk wil het volk na 35 jaar wel een andere president. Bobi Wine, de oppositieleider wordt met de dag populairder en dit wordt niet bepaald gewaardeerd door de huidige president. Toen de oppositieleider 2 weken geleden plotseling werd gearresteerd braken overal in het land rellen uit. Ik was op dat moment thuis in Jinja en ik ben na 7 jaar best wel wat gewend maar in ene mum van tijd sloeg de sfeer om en vlogen de kogels in het rond. Ik woon in een hele rustige buurt maar zelfs daar kwamen de tanks met traangas door de straat gereden. Nieuwszenders mochten niks uitzenden en zo leek het voor de buitenwereld alsof er niks aan de hand was. Het internet werd vrijwel helemaal plat gelegd om communicatie moeilijk te maken. Normaal gesproken zijn dergelijke rellen alleen in Kampala maar nu braken ze overal uit. Politie en leger treden enorm hard op en zo zijn er al onschuldige mensen neergeschoten. Mensen die op de verkeerde plek op de verkeerde tijd waren en op zoek waren naar een veilige schuilplaats. In de pers werd naar buiten gebracht dat het er ongeveer 40 zouden zijn maar we weten allemaal dat het werkelijke aantal vele malen hoger ligt. Ik heb nare beelden gezien en verhalen gehoord en ook sommige teamleden werd dit niet bespaard. Ze hebben urenlang in gebouwen opgesloten gezeten terwijl de kogels en het bloed in het rond vlogen. Het was alsof we in een hele horrorfilm beland zijn en niemand wist wat er ging gebeuren. Na 2 dagen werd Bobi Wine gelukkig vrijgelaten en keerde de rust langzaam terug. Het leger nam het over van de politie en ze staan overal klaar om direct in te grijpen. Ik zat midden in het overdragen van mijn werkzaamheden en ben er best wel even door van slag geweest. De komende maanden zijn heel onzeker voor Oeganda en ik heb het land dan ook met gemengde gevoelens verlaten. Ik hoop dat de rust snel terugkomt na de verkiezingen maar ook dit kan best even duren.

Een aantal weken geleden zijn we van start gegaan met een nieuwe groep en het is de meest enthousiaste groep ooit! Ze zijn zeer betrokken en enorm leergierig. Ze willen heel graag vooruit na de lockdown maar hier hebben ze hulp bij nodig. We hebben een aantal nieuwe partners die ook training geven over onderwerpen als huiselijk geweld etc. Een enorm probleem momenteel en ik heb dan ook de nodige heftige verhalen gehoord. Het blijft mooi om te zien hoe ons team een veilige omgeving voor ze creëert waardoor de vrouwen ervaringen met elkaar delen.

We hebben het trainingsprogramma aangepast naar de huidige problematiek in de wijk en dit blijkt een goede zet te zijn geweest. We hebben vrouwen die zich nu al hebben ingeschreven voor volgend jaar omdat we nu niet iedereen konden plaatsen omdat we hebben niet genoeg capaciteit en hiervoor hebben we donaties nodig. Vandaag start onze crowdfunding campagne en we hopen voor het einde van het jaar € 5.000 op te halen om vrouwen toegang te geven tot educatie. De impact van de lockdown is enorm en de huidige verkiezingstijd maakt het nog moeilijker. Elke euro is zo ontzettend welkom!! Donaties kunnen gedaan worden via onze speciale actiepagina en uiteraard mag de actie gedeeld worden!!

A Woman's Worth (kentaa.nl)

Helaas zitten we in Nederland ook in een lockdown en met het bedrag dat je normaal uit zou geven aan een etentje in de stad kunnen vrouwen in Oeganda geholpen worden met het opbouwen van een financieel zelfvoorzienende en onafhankelijke toekomst!! Het is financieel een zwaar jaar voor A Woman’s Worth en ik hoop dat iedereen een klein (of groot) steentje bij kan dragen om de wereld net iets mooier te maken. Ja we klagen hier in Nederland over van alles en nog wat maar we hebben allemaal een dak boven ons hoofd en het is veilig. Meer dan ooit ben ik me bewust van het feit wat het betekend om in een veilig en politiek stabiel land te leven.

Alvast heel erg bedankt voor jullie steun en ook alvast hele fijne feestdagen en vooral een gezonde decembermaand!!

Liefs vanuit Utrecht!

Susan

Lockdown mijlpalen

Na maanden van “lockdown stilte” is het tijd voor een update vanuit Oeganda! De afgelopen tijd is best wel een achtbaan geweest met de nodige ups en downs. Sinds vorige week zijn na ruim 6 maanden de grenzen weer open maar mijn vakantie naar Nederland in juli kon helaas door de lockdown niet doorgaan. Na een half jaar hebben we hier het aantal besmettingen wat Nederland momenteel in 1 dag heeft dus het moge duidelijk zijn dat de lockdown niet heel veel met COVID19 te maken heeft. Ik kan een boek schrijven over hoe er hier met de situatie wordt omgegaan en ik weet eigenlijk niet eens waar ik moet beginnen om het uit te leggen. Alles draait om macht en geld en de armoede is enorm, vooral in de steden. De politie en het leger treden hardhandig op en er zijn hier meer mensen overleden door lockdown gerelateerde toestanden dan door het virus zelf….. Na 7 jaar ben ik best wel wat gewend maar meer dan ooit heb ik weleens gedacht dat ik in een hele slechte film terecht was gekomen. Waar de president op tv al slurpend aan thee (en ja dit gaat helaas met geluid….) het volk toespreekt komt er elke keer een heel warrig verhaal waardoor de dag erna alles weer opgehelderd moet worden haha.

Qua werk konden we gelukkig een tijdje geleden weer langzaamaan wat werkzaamheden oppakken. We mochten tot een paar weken geleden nog geen trainingen geven dus we hebben besloten om alle vrouwen die ooit hebben deelgenomen aan het programma te bezoeken en om een klein voedselpakket uit te delen. Dit werd bijzonder gewaardeerd en ze vinden het fijn om te weten dat we er nog steeds voor ze zijn na al die jaren. Ik ben zelf ook mee geweest met bezoeken en ik ben enorm trots op de vrouwen en de impact van ons werk is meer dan ooit zichtbaar. Sommige bedrijven mogen nog steeds niet open en deze vrouwen hebben mede dankzij hun spaargeld een nieuwe business kunnen opstarten! Tijdens de training hameren we altijd op sparen en nu werd ineens heel duidelijk hoe fijn het is als je een spaarpotje hebt voor noodgevallen. Wereldwijd is men getroffen door COVID 19 maar hier is vrijwel iedereen afhankelijk van dagelijkse inkomsten en dat is erg lastig momenteel. Er is geen vangnet en de armoede stijgt snel. Deze stijging gaat helaas hand in hand met een stijgende criminaliteit en meer dan ooit tevoren ben ik me bewust van mijn huidskleur. De avondklok is nu tussen 21 uur en 5.30 maar ik ben nog steeds elke dag om 18 uur thuis omdat ik liever niet in het donker op straat ben momenteel en het is hier elke dag om 19 uur donker. Tja, ik zit dus echt al 6 maanden lang elke avond thuis op de bank! Helaas kan ik niet naar alle sloppenwijken momenteel omdat ik te veel opval….. dit ondervond ik een aantal weken geleden…. . Gelukkig ben ik veel gewend en kan ik dergelijke situaties goed inschatten maar ik kan me nu heel goed voorstellen dat sommige vrouwen slapeloze nachten hebben in die wijken. Huiselijk geweld komt meer dan ooit voor en het aantal tienerzwangerschappen stijgt enorm. Scholen gaan niet meer open dit jaar en dus hangt alle jeugd verveeld rond. Ondanks de lockdown heeft de overheid besloten om de verkiezingen in februari door te laten gaan en ook dit gaat hier helaas niet zonder geweld. Een wereld die voor Westerlingen niet of nauwelijks te begrijpen is en ik kan het ook niet even snel uitleggen. Het team heeft onderzoek gedaan naar de impact van COVID19 in de diverse wijken en de resultaten waren zeer nuttig. De behoeftes in de wijk zijn veranderd doordat de problematiek ook is gewijzigd. Er is besloten om voorlopig geen specifieke business cursus te geven omdat veel vrouwen hun bedrijf zijn verloren. We hebben een nieuwe training ontwikkeld die meer gericht is op de huidige problematiek rondom leningen, rechten en huiselijk geweld etc. Een interessante wending en aanstaande vrijdag start de 8^e groep vrouwen aan een gehele nieuwe cursus! Ik kan dus niet zeggen dat we de afgelopen maanden hebben zitten slapen en we zijn door de huidige situatie juist kritisch naar ons programma gaan kijken. Als er voldoende fondsen binnen komen dan starten we in 2021 met een speciale bedrijfsadministratie cursus voor de vrouwen die dit juist graag willen leren. We kunnen het nu niet combineren omdat het een vereiste is om een bedrijf te hebben bij moment van deelname en dat is nu dus de uitdaging….

Op 6 augustus was het precies 5 jaar geleden dat ik bij de notaris zat om de oprichtingsacte van A Woman’s Worth te tekenen. Een bijzondere dag en dit kon ik natuurlijk niet zomaar voorbij laten gaan. We konden het niet groots vieren omdat dit niet is toegestaan maar we hebben met het hele team een hele leuke dag gehad met de nodige hapjes en drankjes! Een enorme mijlpaal en er is veel door mijn hoofd geschoten die dagen. Ik had nooit gedacht dat ik op 6 augustus 2020 zoveel redenen had om te vieren. Meer dan 100 vrouwen hebben aan ons programma deelgenomen, we hebben 2 succesvolle modeshows georganiseerd en ik heb de ASFA Positive Change Award mogen ontvangen. Meer dan ik ook ooit had kunnen dromen en een paar weken geleden kwam daar een andere mijlpaal bij. Omdat we dit jaar helaas geen modeshow kunnen organiseren hebben we een speciale collectie ontworpen om extra inkomsten te genereren. Met behulp van het hele team is het gelukt om een geweldige collectie te maken en ook nu hebben de modellen en fotograaf zich vrijwillig ingezet voor een fotoshoot! Het is een enorme klus geweest en ik heb me in de meest bizarre situaties moeten begeven om de collectie in de winkel te krijgen maar teamwork made the dream work en de eerste outfits zijn verkocht!! Ik zal foto’s toevoegen en orders zijn van harte welkom!! We hebben ook een speciale t-shirt collectie met quotes en deze worden voor €15 in Nederland verkocht. De opbrengsten gaan uiteraard volledig naar A Woman’s Worth. Misschien een leuk idee als cadeau voor Sinterklaas of kerst??

Zoals ik al schreef staan de verkiezingen hier voor de deur en al voor de lockdown had ik besloten om in die periode niet in Oeganda te zijn. Inmiddels zijn de grenzen eindelijk weer op en op 29 november vlieg ik voor ruim 3 maanden naar Nederland! Gedurende de lockdown veranderede er ook veel in de thuissituatie waardoor het soms heel erg moeilijk is geweest om zover weg te zijn dus ik ben blij als ik zometeen weer op Nederlandse bodem sta en bij familie kan zijn.

Ik hoop dat jullie allemaal gezond zijn en blijven en dat ik jullie over een paar maanden weer zie! Mondkapjes zijn hier al maanden verplicht dus daar ben ik in ieder geval al aan gewend!

Liefs uit Jinja!!

Lockdown in Oeganda

Na bijna 3 maanden in lockdown te zitten hier weer een update! Net nadat ik mijn vorige blog had geschreven ging het hele land op slot en werd zelfs vervoer verboden. In verband met de veiligheid werd er een avondklok ingesteld en tot op de dag vandaag is die van kracht. We mogen dus niet op straat tussen 19 uur en 7 uur en zo zit ik dus al 3 maanden elke avond thuis op de bank! Sinds 2 weken mogen auto’s weer de weg op met een beperkt aantal passagiers. Dit betekende wel dat ik na 2 maanden eindelijk weer een keertje naar Jinja kon en het was fijn om even in een andere omgeving te zijn. Uiteraard is de lockdown voor de hele wereld een vreemde gewaarwording en vooral in het begin vond ik het een naar idee dat ik niet weg kon omdat de grenzen (en dus ook het vliegveld) dicht zijn. Mocht er dus iets gebeuren dan kan ik simpelweg niet naar Nederland en daar kreeg ik in het begin wel een beetje de kriebels van. Ik ben me er natuurlijk altijd van bewust dat ik in een ontwikkelingsland woon maar meer dan ooit werd ik met mijn neus op de feiten gedrukt. Ik kan een boek schrijven over de toespraken van de president en de gevolgen van de lockdown zijn zeer ingrijpend. Veel mensen zijn afhankelijk van dagelijkse inkomsten en aangezien men niet meer mocht werken kwam er ook geen geld meer binnen. Deze dagelijkse inkomsten zijn nodig voor het kopen van voedsel dus terwijl er al enorme armoede was is dit alleen maar erger geworden. De overheid gaf aan voedsel te gaan verstrekken maar helaas is dit nooit helemaal op gang gekomen… Slechts een handje vol mensen heeft voedsel ontvangen en het werd verboden voor organisaties om voedsel te verstrekken. Er moest dan aan de overheid gedoneerd worden en dan zouden zij het verstrekken… jaja…… De politie en het leger treden hier hard op en het is meer dan eens gebeurd dat iemand zwaar werd mishandeld of in het ergste geval werd doodgeschoten omdat men zich niet aan de regels hield. Tot op de dag van vandaag is er volgens de officiële berichten niemand aan het corona virus overleden in Oeganda. Ik heb hier zelf wel mijn bedenkingen over…. Het grootste probleem is dat de gezondheidszorg het hier absoluut niet aan zou kunnen als het virus ineens echt uitbreekt. Momenteel staat de teller op ruim 700 besmettingen. Zuurstof is in vrijwel alle ziekenhuizen ver te zoeken en voor 43 miljoen inwoners zijn er ongeveer 400 IC bedden beschikbaar. En we hebben het dan niet over een IC afdeling zoals we die in Nederland kennen aangezien in de meeste ziekenhuizen niet eens een pleister te krijgen is.

Indirect zijn er de nodige mensen overleden door het corona virus. Doordat het openbaar vervoer stil is gelegd was het voor veel mensen onmogelijk om een kliniek te bereiken en ik ken inmiddels meerdere verhalen van vrouwen die zijn overleden omdat ze niet op tijd bij een verloskundige konden komen toen ze moesten bevallen. Malaria is doodsoorzaak nummer 1 in Oeganda en met alle regen die er nu valt is dat niet minder geworden. Uit ervaring weet ik hoe belangrijk het is dat je snel begint met medicatie maar wat als die medicatie niet meer voor handen is door de lockdown….. Alsof er nog niet genoeg ellende is zijn er door de hevige regenval enorme overstromingen en zijn in het Westen veel mensen hun huis kwijtgeraakt door de modderstromen en in het Noorden vechten ze tegen een sprinkhanenplaag die de gewassen aantast. Het is dus in veel opzichten een ongekende situatie hier. Wat mij telkens blijft verbazen is hoe optimistisch men is. Ja langzaam komt men in opstand en ook hier houdt men zich niet altijd aan de regels maar ik hoor zelden iemand klagen. Terwijl ze er hier toch echt alle redenen voor hebben.

Door de versoepeling van de lockdown 2 weken geleden konden we ook weer aan het werk. We mogen nog geen trainingen geven en het organiseren van bijeenkomsten is nog verboden. Mondkapjes zijn overal verplicht en voordat je ergens naar binnen kunt wordt je temperatuur gemeten en moeten je handen gedesinfecteerd worden. De komende weken gaan we alle vrouwen bezoeken om te kijken hoe het met ze gaat. We geven ze ook een klein voedselpakket aangezien er niet wordt gecontroleerd door de overheid en we geven het af tijdens een huisbezoek. Door de lockdown en het uitstellen van de modeshow ligt de modeacademie helaas tot nader order stil. Ik ben samen met het team een collectie aan het ontwerpen (en ik heb er blijkbaar talent voor!) die in een winkel hier verkocht zal worden. Als het succesvol is dan zullen we uiteraard het aantal verkooppunten uitbreiden omdat we zo inkomsten kunnen genereren. Ik hoop een aantal exemplaren mee naar Nederland te kunnen nemen maar momenteel zijn alle stoffenwinkels nog gesloten dus we wachten het af.

Gelukkig heb ik me prima weten te vermaken tijdens de afgelopen maanden en heb ik vanuit huis nog wat werk kunnen doen. Ik ben wel heel blij dat we weer meer vrijheid hebben en dus ook weer op kantoor aan de slag kunnen. Het aantal besmettingen loopt inmiddels best wel op sinds de versoepeling dus ik houd me nog maar even rustig. Ik had voor de lockdown mijn vliegticket al geboekt dus als de grenzen opengaan dan kom ik 21 juli voor een paar weken naar Nederland. Ik heb er wel een beetje een hard hoofd in dat het gaat lukken op 21 juli maar we wachten het maar gewoon af. Sinds ik in Oeganda woon ben ik veel geduldiger geworden sinds de lockdown al helemaal haha.

Sinds vorige week is er een nieuw project op mijn pad gekomen en het heeft de afgelopen dagen al mijn tijd in beslag genomen. Nu ben ik een enorme fan van ananas en aangezien het nu het seizoen is heb ik vrijwel dagelijks genoten van dit heerlijke stuk fruit! Nu blijkt ook nog dat je van de bladeren stoffen kunt maken! Na een aantal gesprekken werd ik steeds enthousiaster en ben ik onderzoek gaan doen. Een dag later kreeg ik een berichtje van Wendy (een oud-collega uit Nederland) dat er een prijs t.w.v. € 81.200 beschikbaar was!! Bijkomstigheid was dat de deadline 3 dagen na het bericht was dus veel tijd hadden we niet. Ik heb even al het andere werk aan de kant geschoven en me volledig op het voorstel gericht. Hoe vaak krijg je nou de mogelijkheid om kans te maken op zo’n enorm geldbedrag?! Lang verhaal kort is dat als we het bedrag krijgen we stoffen kunnen gaan produceren van de ananasbladeren en hiermee een eigen collectie gaan ontwerpen. Inderdaad, Susan gaat haar eigen kledinglijn opstarten!! Wat mij voornamelijk enthousiast maakt is dat de bladeren restafval zijn en nu dus niet gebruikt worden. De mode-industrie is heel vervuilend en dit zou perfect zijn! Zo kunnen boeren meer inkomsten genereren en worden er groepen opgestart voor het weven etc. en dus kunnen we werkgelegenheid creëren. De studenten van de modeacademie kunnen vervolgens een collectie ontwerpen en deze kan internationaal verkocht worden. Dit betekent dus dat we inkomsten genereren en hopelijk op termijn niet meer afhankelijk zijn van donaties. Dit is iets waar we naartoe willen werken aangezien A Woman’s Worth op termijn zelfvoorzienend moet worden. Een hele uitdaging weer maar ik ben stik enthousiast! Om kans te maken op het bedrag hebben we jullie stem nodig! Vanaf vandaag kan er via onderstaande link gestemd worden. Ik wil jullie ook vragen om de link zoveel mogelijk te delen. Het project met de meeste stemmen is automatisch genomineerd voor 1 van de 3 prijzen en de overige nominaties worden door een jury bepaald. Nummer 2 en 3 krijgen en bedrag van € 15.000 dus ook hier kunnen we heel veel me doen! Je kunt alleen stemmen met een Facebook of Linkedin account. Je logt in via onderstaande link en zoekt dan naar A Woman’s Worth. Je kunt 10 punten verdelen en uiteraard zou het fijn zijn als je ons project alle punten zou willen geven. Je kunt in totaal dus 20 punten geven als je een Facebook en Linkedin account hebt. De site is een beetje traag dus je moet een beetje geduld hebben...

https://www.voor.nl/voorbeeld-projecten#

Alvast heel erg bedankt en hopelijk kunnen Wendy en ik in Oktober een mooie cheque in ontvangst nemen! Ondanks alle perikelen hier gaat met mij dus heel goed en hopelijk kan ik over een paar weken in het vliegtuig stappen om een tijdje in Nederland te verblijven!

Liefs uit Kampala

Update uit Oeganda

Waar ik er door drukte maar niet aan toe kwam om mijn eerste blog van 2020 te schrijven heb ik nu ineens noodgedwongen zeeën van tijd en bij deze wil ik jullie ook graag even op de hoogte brengen van de situatie hier.

Na de nodige onrust is afgelopen zaterdag ook in Oeganda de eerste besmetting met het Corona Virus bekend gemaakt. De maatregelen volgen elkaar iets sneller op hier in verhouding tot Nederland en zondagavond zijn alle grenzen en het vliegveld gesloten. Scholen en bars zijn uit voorzorg al sinds vrijdag gesloten. Net als overal wordt men geadviseerd om thuis te blijven en ik moet toegeven dat het wonderbaarlijk rustig is overal sinds zondag. Oeganda heeft in het verleden met meerdere epidemieën te maken gehad en de Ebola epidemie is het meest vergelijkbaar. Er wordt dus resoluut ingegrepen en in mijn beleving is dat ook het enige juiste om te doen. Het grote gevaar zit hem naast de uitermate slechte gezondheidszorg ook in de stijgende armoede en criminaliteit. Er is hier geen sociaal vangnet en veel mensen zijn afhankelijk van dagelijkse inkomsten om überhaupt eten te kunnen kopen. De criminaliteit is dus al in een paar dagen verhoogd en daarmee ook de houding ten opzichte van de blanken hier. Net zoals er door (veelal ongeschoolden) gedacht wordt dat de blanken AIDS hebben gebracht wordt er nu van alles over het Corona Virus tegen me geroepen en voel ik me niet helemaal veilig meer op straat. Geen prettig gevoel en ondanks dat alle besmette gevallen hier Oegandees zijn maakt dat niks uit. Ik zit dus ook al een paar dagen binnen en dit zal de komende weken niet veranderen denk ik. Het luchtruim is dicht maar de ambassade bekijkt in overleg met de KLM en de Oegandese overheid of er noodvluchten uitgevoerd kunnen worden indien nodig. Momenteel denk ik nog steeds dat ik hier beter zit dan in Nederland omdat de situatie in Nederland vele malen erger is.

Waar er allerlei leuke ontwikkelingen voor A Woman’s Worth gaande waren hebben we afgelopen vrijdag tot nader order het kantoor moeten sluiten. Sinds januari hebben we een eigen Mode Academie geopend en de eerste lessen hebben dan ook al plaatsgevonden. Door de enorme vraag hebben we de academie opengesteld voor alle naaisters uit de wijken en momenteel hebben we 10 zeer getalenteerde vrouwen in opleiding tot professioneel ontwerpster. Een paar weken geleden vond ook de andere mijlpaal plaats terwijl we aan de 7^e groep vrouwen de diploma’s uit konden reiken. Ook bij deze groep hebben we weer mooie resultaten behaald en het blijft bijzonder om te zien hoe ze in een paar maanden kunnen veranderen. Hun prioriteiten veranderen en ze zijn veel meer gefocust op hun bedrijf. Aangezien we aan het werven waren voor een volgende groep is de impact van de sluiting voor het business programma niet enorm groot. Alle teamleden hebben diverse taken die ze vanuit thuis kunnen uitvoeren dus dankzij alle moderne technieken kan er achter de schermen veilig gewerkt worden. Niemand weet uiteraard wat er de komende maanden gaat gebeuren maar dat het economisch slecht zal gaan is 1 ding wat zeker is. Mijn zorg gaat dus ook uit naar het afnemende aantal potentiele sponsoren en het voortbestaan van A Woman’s Worth. De modeshow stond gepland voor 17 oktober maar deze is door alle omstandigheden al uitgesteld. Het is voor iedereen een onzekere tijd en laten we vooral hopen dat we op een niet al te lange termijn terug kunnen naar ons dagelijks leven.

Een fijne ontwikkeling op persoonlijk vlak is dat ik sinds februari ook een vaste verblijfplaats heb in Kampala. Iets wat al heel lang op de planning stond en nu eindelijk gelukt is. Ik deel een mooi appartement met een Canadese vrouw en afgezien van de woonkamer en keuken hebben we alles voor onszelf. Ze geeft les aan docenten hier en reist op en neer tussen Oeganda en Canada dus vaak heb ik het rijk alleen! Ze is momenteel in Canada en kan door alle maatregelen ook niet terugkomen nu. Aangezien het appartement luxer is dan mijn huisje in Jinja zit ik voorlopig even hier. In Kampala zijn ook veel bezorgservices dus ik kan al mijn boodschappen tot aan de deur laten bezorgen. Ik heb een prachtig uitzicht vanaf mijn balkon en zeker nu zal ik elke avond genieten van een glaasje wijn terwijl de zon achter de heuvels van Kampala verdwijnt….

Het is een rare tijd en als de situatie hier niet dreigend wordt dan kom ik nu niet naar Nederland. Ik moet er niet echt aan denken om in deze tijd te vliegen en zolang ik binnen zit hier is er niks aan de hand. Aangezien ik nu de luxe nog heb van 2 huizen zal ik volgende week naar Jinja gaan zodat ik af en toe kan wisselen van omgeving en buren. Ik volg uiteraard ook wat er allemaal in Nederland gebeurd en ik kan alleen maar zeggen tegen iedereen, blijf binnen en hopelijk kunnen we dan overal ter wereld zo snel mogelijk weer de draad oppakken.

Stay safe and stay home!!

Liefs uit Kampala!

And the winner is........

Na de modeshow kwam er een enorme verrassing die niemand aan zag komen…. Naar aanleiding van de show werd ik gevraagd als spreker tijdens een master class voor modellen om uit te leggen hoe belangrijk het is om ook onbetaald werk te doen en wat de voordelen hiervan zijn. Het was niet zomaar een master class maar een voorbereidende bijeenkomst voor een van de grootste evenementen in de Afrikaanse mode-industrie. Enorm vereerd deed ik mijn verhaal en zat ik tussen de crème de la crème van de industrie. Een superleuke ervaring en na afloop werd ik door Brian uitgenodigd als VIP gast voor de grote show! Brian is de man achter de Abryanz Style and Fashion Awards en is DE stylist in Oeganda die alle bekendheden kleedt. Niet zomaar een ticket maar een VIP ticket inclusief rode loper…… Ja daar werd ik lichtelijk zenuwachtig van aangezien de show bekend staat als het allergrootste rode loper evenement in heel Afrika! Het wordt op een aantal tv-zenders live uitgezonden en niet alleen in Oeganda. Maar ja, wanneer krijg je nou zo’n uitnodiging? Dus hup aan de slag voor een jurk want er zijn bepaalde kledingvoorschriften en een dergelijke jurk heb ik zeker niet in mijn kast hangen. Met Nancy en Robert heb ik een jurk ontworpen en zijn we stoffen gaan kopen. In verband met alle camera’s etc. kom je er ook niet vanaf met een beetje make up dus ik had ook iemand nodig die mijn haar en make up kon doen. Binnen een paar uur was alles geregeld en kon ik rustig wachten tot ik mijn debuut zou maken op de rode loper. Totdat het ene telefoontje van Brian kwam… Susan ik heb goed nieuws voor je… Gefeliciteerd, de Positive Change Award wordt dit jaar aan jou uitgereikt! Ik wist niet meer hoe ik het had en tranen rolden over mijn wangen. Dit was werkelijk de grootste kers op de taart die ik me maar kon wensen. 2019 is een moeilijk jaar geweest voor A Woman’s Worth en aangezien de financiële middelen niet toereikend zijn worden we genoodzaakt om misschien tijdelijk te stoppen. Ik mocht het nieuws maar met 2 teamleden delen en dit was misschien nog wel het moeilijkste. Ik had het wel van de daken kunnen schreeuwen omdat het team zo ontzettend hard heeft gewerkt de afgelopen maanden. Maar daar ging ik dan….. mijn haar en make up volledig in stijl en ik voelde me net een Hollywoodster in mijn glitterjurk op naar de rode loper…. Wat een ervaring! Precies zoals je het ziet op tv en vanuit allerlei hoeken werd er geschreeuwd om te poseren voor de camera. Te midden van bekend Afrika werden Jennifer en ik naar binnen begeleid en daar mochten we plaatsnemen tussen alle genomineerden. De Positive Change Award is 1 van de 2 awards waarbij er niet gestemd kon worden. De winnaars worden door een panel met zeer gerenommeerde mensen uit de mode-industrie bepaald. Dat maakte het voor mij extra bijzonder omdat dit hele grote namen zijn en die hebben dus besloten om de award aan Susan Geurts uit te reiken….. Ik had mijn speech goed voorbereid en ik was er klaar voor! Toen kwam het moment waarop de magische woorden “And the winner is….” werden uitgesproken. Ik maakte mijn weg naar het grote podium en met alle lichten en camera’s op me gericht vergat ik spontaan mijn speech. Ik ben gaan praten en kon me na afloop geen woord meer herinneren haha. Er lagen tientallen fotografen voor het podium en alles leek een film. Na de uitreiking kon ik gelijk door voor een tv-interview en ineens was ik dan de award-winnende Susan! Gelukkig was ik een van de eerste die een award in ontvangst mocht nemen dus ik heb volop van de rest van de show mogen genieten. En oh wat was het een spektakel! Er waren ontwerpers vanuit de hele wereld en zeker geen kleine namen. Het podium, licht en geluid werd gedaan door dezelfde organisatie die het ook bij ons deed en inmiddels weet ik dat de eigenaar een belangrijke rol heeft gespeeld voor mijn award. Ik zal foto’s en een korte video toevoegen zodat jullie een beter idee hebben van wat er allemaal gebeurde. Robert zat ook in de zaal maar door zijn enthousiasme vergat hij te filmen dus er is weinig materiaal bekend. Maar het staat in mijn geheugen opgeslagen en dit vergeet ik nooit meer! Enorm dankbaar en een enorme waardering voor het team! Dit gaat uiteraard groots gevierd worden! Ik heb ontzettend veel reacties gekregen en werd zelfs al een paar keer herkend… De mooiste reactie kwam van de kinderen thuis…. Auntie Susan!! You won the World Cup!!!

Morgen is het mijn verjaardag en terwijl je zou denken dat ik na de award weinig te wensen zou hebben, hebben ik er toch 1. Zoals ik al aangaf is het financieel een heel zwaar jaar geweest voor A Woman’s Worth en we hebben elke euro heel hard nodig op dit moment om ons werk voort te kunnen zetten. Het winnen van een award is meer dan fantastisch maar het levert helaas op dit moment geen geld op. Mocht je dus iets voor mijn verjaardag willen doen dan is een donatie zeer welkom. Onze campagne loopt nog steeds dus er kan via onderstaande link gedoneerd worden.

https://www.gofundme.com/manage/eduatie-voor-moeders-in-oeganda

Elke euro is meer dan welkom en uiteraard mag de link zo vaak mogelijk gedeeld worden!

Met een enorme verkoudheid ga ik mijn koffer inpakken en richting Nederland vertrekken zaterdag en ik kijk er naar uit om even rust te nemen. Het is een enorm hectisch jaar geweest maar ik ben heel erg trots op alle resultaten!!

Ik wens iedereen hele fijne feestdagen en de meeste van jullie zie ik in de komende weken!!

Liefs uit een stormachtig Jinja!

Susan

Er is een eerste keer voor alles....

Er is een eerste keer voor alles en na 6 jaar was het helaas een paar weken geleden zover, malaria….. Waar ik in het begin toch echt dacht dat ik een griepje onder de leden had werd na een paar dagen toch wel duidelijk dat er iets anders aan de hand was toen ik ineens 40 graden koorts kreeg

Vroeg in de ochtend heb ik Ernest (de buurman) gebeld en binnen 5 minuten stond hij aan mijn deur omdat ook hij wist dat er iets niet goed was. De prioriteit was om naar het ziekenhuis te gaan voor een officiële check en niet veel later zaten we in de auto onderweg naar de dokter. Na een simpele bloedtest kwam de uitslag van een flinke zogenoemde ++ malaria. Ik had dus meteen een heftige variant te pakken en de artsen konden bijna niet geloven dat het mijn eerste keer was. Door de aanhoudende regen (het regent echt al maanden) zijn er veel muggen en het aantal malaria gevallen is 40% hoger dan normaal in deze tijd van het jaar. Na een paar keer flauwvallen en met een flinke dosis medicatie mocht ik weer naar huis en moest ik na 3 dagen terugkomen. Ik ben in mijn leven best weleens flink ziek geweest en ik heb ook meerdere operaties ondergaan maar malaria is toch wel iets anders! Door de hoge koorts leek het of ik op een andere planeet was en ik heb 48 uur niet kunnen slapen. Ik kon alleen maar bibberen in mijn bed en dat bibberen is misschien nog wat lichtelijk uitgedrukt en het leek af en toe wel een kleine aardbeving…. Iedereen raakte wat in paniek en de kinderen van de buren rende elke keer naar de poort als er iemand binnenkwam om te vertellen dat ze stil moesten zijn want hun “auntie Susan” was ziek! Gelukkig sloeg de medicatie redelijk snel aan en na 2 dagen ging de koorts eindelijk weg. Toen ik na 3 dagen op controle ging waren de artsen verbaasd dat alle parasieten uit mijn bloed verdwenen waren. Ik voelde me nog steeds alles behalve goed maar het nieuws dat de medicatie dus werkte was een enorme opluchting. Malaria is in Oeganda nog steeds doodsoorzaak nummer 1 en ik snap nu waarom. Je moet er enorm snel bij zijn en niet te lang wachten. Ik had mijn griep verhaal nog uitgelegd en de dokter moest al lachen want de griep kennen ze hier niet eens. Het is een simpele verkoudheid of malaria hier…. Na anderhalve week thuis te zijn geweest dacht ik dat het allemaal wel weer ging en dat ik ook mijn eigen boodschappen weer kon gaan doen. Al na 50 meter lopen begaf ik het bijna en alles begon te duizelen…. Ik voelde me zo’n enorme sukkel aangezien de meeste mensen hier na een paar dagen met malaria in bed te hebben gelegen gewoon weer aan het werk gaan. De artsen vertelde me al dat de eerste keer het allerergst is en vooral voor mensen die niet uit een malaria gebied komen. Dat heb ik dus geweten……….. Alle rode bloedlichaampjes worden vernietigd met als gevolg dat ik dus enorme bloedarmoede had. Ik moest aan een speciaal dieet en ter aanvulling aan de ijzertabletten. Na 3 weken voelde ik me weer een beetje mens en kwam mijn energie eindelijk terug. Tot op de dag van vandaag is mijn eetlust nog niet wat het zijn moet en het herstel kan weken duren. Ik ben nu inmiddels wel volledig ingeburgerd denk ik maar ik hoop toch echt dat het de laatste keer was!

Terwijl ik thuis aan het bijkomen was van de malaria was het team druk met het werven van een nieuwe groep en inmiddels is de 7^e groep met 16 enthousiaste vrouwen begonnen met het programma! Doordat de resultaten steeds zichtbaarder zijn wordt het wervingsproces ook iets gemakkelijker. Het blijft nog steeds een uitdaging om heel duidelijk te vermelden dat we geen geld of lening verstrekken omdat veel andere projecten dat wel doen. Ondertussen komt de modeshow ook heel dichtbij en met nog maar een paar dagen te gaan word ik steeds nerveuzer. De tickets zijn sinds een week in de verkoop en er zijn er al behoorlijk wat verkocht. We hebben een beperkte beschikbaarheid omdat we maximaal 200 mensen kunnen hosten. Doordat ik ruim 3 weken uit de running was liepen we achter op schema en dat zorgde voor een aantal zeer stressvolle momenten. We hebben een afspraak gehad bij een van de grootste radiostations en momenteel wordt de show volop op de radio gepromoot! Aanstaande dinsdag wordt ik geïnterviewd en maak ik dus mijn radiodebuut!

De show levert nu al veel bekendheid op voor A Woman’s Worth en in Jinja sta ik inmiddels bekend “de mevrouw van de modeshow” ……… Het hele team is momenteel bezig met het afwerken van alle outfits en er wordt heel hard gewerkt. Iedereen begint lichtelijk onrustig te worden en de vrouwen zijn al weken bezig met hun eigen jurk, schoenen, haar, make up en sieraden. De workshops op vrijdag en zaterdag zijn heel leuk en het is mooi om te zien hoe zelfverzekerd de vrouwen tegenwoordig zijn. De ontwerpers hebben ze regelmatig in het diepe gegooid waardoor ze dus vaker zelfstandig aan het werk moesten. Dit heeft zijn vruchten afgeworpen en ik kan niet wachten om alle outfits op de catwalk te zien volgende week. Er is ontzettend veel aandacht aan alles besteed en iedereen is aan het aftellen. Ik heb veel mensen ontmoet in de afgelopen maanden en ik kom in een hele nieuwe wereld terecht! Ik ben al uitgedaagd om volgend jaar een fashion week in Jinja te organiseren en ik moet toegeven dat ik het niet ondenkbaar vind…. De eigenaar van het modellenbureau is inmiddels een goede vriend geworden en we zijn samen op een missie. Zijn modellen veroveren de wereld en sommige modellen die vorig jaar nog onze show liepen doen nu de grote shows in New York, Parijs en Milaan voor GUCCI, Prada, Yves Saint Laurant, etc. De Oost Afrikaanse mode-industrie is heel erg in ontwikkeling en ik vind het een geweldige uitdaging om daar met de vrouwen onderdeel van te mogen zijn. Ik heb dit jaar mijn eigen jurk ontworpen en momenteel wordt er door de vrouwen de laatste aanpassing aan gedaan. Op de gastenlijst staan inmiddels een paar grote namen in de mode-industrie en ook ontbreken belangrijke potentiele sponsoren niet! We hebben in ieder geval een paar bevestigingen ontvangen van een aantal banken en ik verwacht ook een bevestiging van de Nederlandse Ambassade. Door allerlei toestanden en tegenslagen waren we dit jaar te laat voor sponsoring vanuit de ambassade maar ze hebben toegezegd volgend jaar van de partij te zijn en ons te willen helpen om het concept naar een hoger niveau te tillen. Ik ben gezond gespannen voor de show en ik heb het gevoel dat er veel positiefs uit gaat komen. Des te belangrijker het was om alles op alles te zetten om de show door te laten gaan! Net als vorig jaar zal de show volgende week zaterdag (19 oktober) weer live via Facebook te zien zijn. Het begint om 18 uur Nederlandse tijd dus ik zou zeggen: maak er een gezellige avond van en geniet met ons mee via www.facebook.com/awomansworthuganda

Na de show neem ik minimaal een week vrij aangezien het de afgelopen tijd enorm druk is geweest en ik 7 dagen per week werk. Ondertussen heb ik ook weer een aantal studenten van het Windesheim College in Zwolle hier dus ik verveel me niet! Na de show laat ik alles eens even bezinken en hopelijk komt de zon ook eindelijk eens een keer terug naar Oeganda zodat ik kan relaxen bij het zwembad!

Fijne zondag!

Liefs uit Jinja!